Beskid Barwinkowy

[Wiolcia]

Ech, wiem, że te rejony dużo lepiej wyglądają na żywo niż w obiektywie, ale nie jest to żadna uwaga do zdjęć. Po prostu sam się ostatnim razem o tym przekonałem. Już mi się tęskni za tymi rejonami...

Zdjęcia nie są najlepsze, pora roku też mniej fotogeniczna niż inne. Ale masz rację, w rzeczywistości wyglądało to lepiej. Beskid Niski też można fotograficznie fajnie pokazać. Od czasu do czasu trafiam na takie zdjęcia w necie, ostatnio nawet z drona.

[laynn]

Ja nie mam nic do Twoich zdjęć. Po prostu mam takie odczucia, choć może rzeczywiście to ta pora roku? Bo robisz fajne zdjęcia, a z drona, na pewno!

[Wiolcia]

Ja nie mam nic do Twoich zdjęć. Po prostu mam takie odczucia, choć może rzeczywiście to ta pora roku? Bo robisz fajne zdjęcia, a z drona, na pewno!

Z tych akurat zdjęć średnio jestem zadowolona. Ale miałam wtedy nowy aparat, jeszcze się zaczął zwieszać i był problem.
W Beskidzie Niskim najpiękniejsza jest wiosna. Zielona, soczysta. Gdy w opustoszałych wsiach zakwitają zdziczałe drzewa owocowe. Byłam chyba tylko raz w tym okresie - niezapomniane przeżycie.
Ale jesień też jest niczego sobie.

[laynn]

No właśnie widziałem fajne zdjęcia i z jesieni, i z lata i zimy, ale zimy śnieżnej.

[Wiolcia]

Druga część kolejnego dnia pobytu we wczesnowiosennych Bieszczadach.



Były cmentarze i wysiedlone wsie, ale i nowość. Po "bubowemu" polazłam do nieistniejącego już schroniska "Latarnia Wagabundy". Zazwyczaj nie chodzę po takich miejscach, ale to szczególnie mnie interesowało.





Potem był podjazd i świetne widoki znad Smolnika.



Całość tutaj: http://www.kuzniapodrozy.pl/wola-michow ... w-smolnik/

[Wiolcia]

Relacja - desperacja.
Niedziela Wielkanocna, rok temu. Bieszczady.



A potem w góry i doliny.





I jeszcze narzekałam, że tak mało zielono. Co dziś człowiek by dał za ten brak zieleni!

[laynn]

Ha. Pięknie.
Wiolu masz może wehikuł?

[Wiolcia]

Ha. Pięknie.
Wiolu masz może wehikuł?

Czasu?

[laynn]

Czasu

[Wiolcia]

Czasu

Mentalny - zawsze. A co, chcesz pożyczyć?

[laynn]

Oj... pożyczył bym. Oj...

[Wiolcia]

Oj... pożyczył bym. Oj...

Pamięcią to ciągle wracam do dawnych wyjazdów i nadrabiam zaległości. Po cichu liczę, że po 19 kwietnia coś poluzują, ale może głupia jestem, spodziewając się rozsądku po naszych rządzących.

Ostatni na razie odcinek wczesnowiosennego Bieszczadu i parę miejsc, które dawno już chciałam odwiedzić: wysiedlona wieś Caryńskie, przełęcz Przysłup Caryński ze schroniskiem Koliba i Magura Stuposiańska.

Relacja: http://www.kuzniapodrozy.pl/carynskie-p ... asicznego/

Był jeszcze ostatni dzień wyjazdu, ale żeby o nim opowiedzieć, muszę się cofnąć parę miesięcy wstecz, do letniego pobytu w Bieszczadach. Bo te dwie wycieczki były ze sobą połączone, więc najpierw trzeba opisać tę wakacyjną.
Ale to kiedyś może.

[Cisy2]

Zaglądam, Wiolciu, na Twoją stronę i dochodzę do zdań o Kolibie i do zdjęcia schroniska




włącza mi się w głowie jakiś retrospekcyjny wehikuł czasu (ten z Twojego dialogu z laynnem) i widzę... zupełnie inną chatkę




A i w Dwerniku wtedy, tj. w lipcu 1986 r., ten kościół zbudowany z belek i desek rozebranej cerkwi w Lutowiskach już istniał, zaś tuż obok niego znajdowała się wieża szybu naftowego. Kiedy zniknęła ona z krajobrazu - zupełnie nie wiem.




Na pewno, tak jak i dzisiaj, Magura Stuposiańska nie oferowała już nawet wtedy jakichś super widoków. Pamiętam las i ogromne ilości borówek. Pewnie moja żona borówki te pamięta nawet lepiej niż ja. Tak sądzę patrząc na jej zdjęcie, na którym duża część jej buzi w okolicy ust przybrała mocno fioletowo-ciemnoniebieską barwę

Bardzo ciekawa relacja, bardzo fajna strona, super lektura nie tylko na te marcowo-kwietniowe dni! Dziękuję

[laynn]

Przeczytałem.
Zdjęcia wchłonąłem. Te z tej przełęczy...cudne. Ech, do tego Cisy dorzucił klimatu, wrzucając swoje zdjęcia...ech normalnie czekam na zniesienie tego wirusa...i w góry!

[Wiolcia]

włącza mi się w głowie jakiś retrospekcyjny wehikuł czasu (ten z Twojego dialogu z laynnem) i widzę... zupełnie inną chatkę

No właśnie, bardzo żałuję, że nie udało mi się być na Przysłopie Caryńskim, gdy jeszcze istniała ta stara chatka. Dzięki za zdjęcia, które są w stanie uchwycić przeszłość! Kolibę z Twoich fotografii przebudowano, a właściwie zbudowano na nowo duże schronisko całkiem niedawno, 10 lat temu. Jakoś mi nie pasuje do nazwy "chatka studencka", bo to całkiem potężny obiekt. Ale miejsce jest świetne i piękne widokowo!
A byłeś może w "Latarni Wagabundy" w Woli Michowej? Pisałam o tym miejscu we wcześniejszym wpisie i tak się zastanawiałam, czy może Ty lub buba tam zawitaliście, gdy jeszcze to miejsce tętniło życiem? Ciekawa jestem, jak tam wtedy było!

A i w Dwerniku wtedy, tj. w lipcu 1986 r., ten kościół zbudowany z belek i desek rozebranej cerkwi w Lutowiskach już istniał, zaś tuż obok niego znajdowała się wieża szybu naftowego. Kiedy zniknęła ona z krajobrazu - zupełnie nie wiem.

Faktycznie wygląda na nowy, deski są takie jasne! Oj, szkoda, że ta wieża się nie zachowała!

Na pewno, tak jak i dzisiaj, Magura Stuposiańska nie oferowała już nawet wtedy jakichś super widoków. Pamiętam las i ogromne ilości borówek. Pewnie moja żona borówki te pamięta nawet lepiej niż ja. Tak sądzę patrząc na jej zdjęcie, na którym duża część jej buzi w okolicy ust przybrała mocno fioletowo-ciemnoniebieską barwę

Pamiętam, że na mapach zaznaczano tam punkt widokowy. Ciekawe, czy to był błąd, powielany potem na kolejnych mapach, czy faktycznie bardzo dawno coś z Magury było widać?

Bardzo ciekawa relacja, bardzo fajna strona, super lektura nie tylko na te marcowo-kwietniowe dni! Dziękuję

Dziękuję! To prawdziwy komplement z ust (hmmm... spod klawiatury) takiego znawcy tematu jak Ty!