Jutro, w ramach odwiedzania rodzinnych grobów wybieramy się na Ostrowy Górnicze, skąd pochodzi rodzina mojego męża i gdzie są pochowani jego dziadkowie.
Tam jest bardzo ładnie, a ponieważ pogoda ma być bardzo sprzyjająca, więc zabiorę aparat, zobaczymy co z tego wyjdzie.
Dąbrowa Górnicza jest całkiem zielona.
I to z tego wynikło:
Z "Wikipedii":
Dom Ludowy – budynek przy ul. Klubowej 2 w sosnowieckiej dzielnicy Ostrowy Górnicze, wybudowany w latach 1902-1903 według projektu warszawskich architektów: Franciszka Lilpopa i Kazimierza Jankowskiego. Budynek został wzniesiony zgodnie z propagowanym przez Stanisława Witkiewicza stylem zakopiańskim, jako właściwym narodowym stylem budownictwa drewnianego. Jeden z elementów kompleksu, w którego skład wchodziły:
Willa Dyrektora
Szpital z 1893 r.
Szkoła z 1901 r.
Ambulatorium w stylu zakopiańskim z 1904 r.
Dom Ludowy z 1903 r.
2 domy urzędnicze w stylu dworkowym z lat 20. XX wieku.
Inicjatorem i fundatorem budowy było Warszawskie Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych.
Obiekt w czasach powstania spełniał wiele funkcji: gospoda górnicza, biblioteka i czytelnia, sala balowa, sala bilardowa, restauracja oraz sala teatralna. Otoczony terenem parkowym stanowił miejsce wypoczynku i rozrywki urzędników i wybranych (wyróżnionych) pracowników Warszawskiego Towarzystwa Kopalń i Zakładów Hutniczych. Z tego też powodu potocznie był nazywany Gospodą w Niemcach (osada Niemce – nazwa zastąpiona po 1945 r. nazwą Ostrowy Górnicze) lub Klubem. Do 1939 roku budynek pełnił rolę ośrodka życia społecznego i kulturalnego. Po II wojnie światowej do końca lat 70. XX wieku, znajdował się w nim Dom Kultury Kopalni Kazimierz-Juliusz.
Obecnie Dom Ludowy czyli Gospoda w Niemcach jest siedzibą Szkółki Drzew "Alicja" oraz Domu Weselnego. Można również tutaj skorzystać z miejsc noclegowych. Do dzisiejszych czasów zachowały się drewniane stropy, oryginalna stolarka okienna i drzwiowa, piece kaflowe oraz elementy wystroju wnętrz. Przez obecnych właścicieli został odrestaurowany z dużym zaangażowaniem – prace renowacyjne trwają cały czas od 1993 r.
Dziadek mojego męża, który studiował w Szwajcarii był w okresie międzywojennym głównym księgowym w kopalni Kazimierz-Juliusz, więc z całą pewnością bywał w Domu Ludowym.
Zginął w Oświęcimiu w 1941 r. ale rodzinie udało się wykupić jego ciało, został pochowany na tamtejszym cmentarzu, obok swojej żony. Jeździmy do Ostrowów Górniczych na ich grób.
Z "Wikipedii":
Dom Ludowy – budynek przy ul. Klubowej 2 w sosnowieckiej dzielnicy Ostrowy Górnicze, wybudowany w latach 1902-1903 według projektu warszawskich architektów: Franciszka Lilpopa i Kazimierza Jankowskiego. Budynek został wzniesiony zgodnie z propagowanym przez Stanisława Witkiewicza stylem zakopiańskim, jako właściwym narodowym stylem budownictwa drewnianego. Jeden z elementów kompleksu, w którego skład wchodziły:
Willa Dyrektora
Szpital z 1893 r.
Szkoła z 1901 r.
Ambulatorium w stylu zakopiańskim z 1904 r.
Dom Ludowy z 1903 r.
2 domy urzędnicze w stylu dworkowym z lat 20. XX wieku.
Inicjatorem i fundatorem budowy było Warszawskie Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych.
Obiekt w czasach powstania spełniał wiele funkcji: gospoda górnicza, biblioteka i czytelnia, sala balowa, sala bilardowa, restauracja oraz sala teatralna. Otoczony terenem parkowym stanowił miejsce wypoczynku i rozrywki urzędników i wybranych (wyróżnionych) pracowników Warszawskiego Towarzystwa Kopalń i Zakładów Hutniczych. Z tego też powodu potocznie był nazywany Gospodą w Niemcach (osada Niemce – nazwa zastąpiona po 1945 r. nazwą Ostrowy Górnicze) lub Klubem. Do 1939 roku budynek pełnił rolę ośrodka życia społecznego i kulturalnego. Po II wojnie światowej do końca lat 70. XX wieku, znajdował się w nim Dom Kultury Kopalni Kazimierz-Juliusz.
Obecnie Dom Ludowy czyli Gospoda w Niemcach jest siedzibą Szkółki Drzew "Alicja" oraz Domu Weselnego. Można również tutaj skorzystać z miejsc noclegowych. Do dzisiejszych czasów zachowały się drewniane stropy, oryginalna stolarka okienna i drzwiowa, piece kaflowe oraz elementy wystroju wnętrz. Przez obecnych właścicieli został odrestaurowany z dużym zaangażowaniem – prace renowacyjne trwają cały czas od 1993 r.
Dziadek mojego męża, który studiował w Szwajcarii był w okresie międzywojennym głównym księgowym w kopalni Kazimierz-Juliusz, więc z całą pewnością bywał w Domu Ludowym.
Zginął w Oświęcimiu w 1941 r. ale rodzinie udało się wykupić jego ciało, został pochowany na tamtejszym cmentarzu, obok swojej żony. Jeździmy do Ostrowów Górniczych na ich grób.
-
laynn
Vlado pisze:Widzę, że Zielona raczej się zwija niż rozwija, szkoda...
No niestety, choć dalej jest tam urok z czasów poprzedniego ustroju.
Vlado pisze:Tuż przy granicy obecnej Dąbrowy Górniczej, w lasach pomiędzy Tucznawą a Chruszczobrodem istniało miasteczko, po którym już prawie żaden ślad nie pozostał.
No właśnie tamte rejony bardzo słabo znam, ale zrobiliście mi z bubą smaka. I pokazaliście jak dużo jeszcze nie wiem.
Ostrowy ładna dzielnica, ale Sosnowieckie miejsca pokarzę w kolejnej serii, tylko dąbrowska mi wolno idzie, więc nie wiem kiedy...
Tak sobie pomyslalam laynn ze moze ten temat cie zainteresuje
http://www.straznicyczasu.pl/viewtopic.php?f=148&t=2803
http://www.straznicyczasu.pl/viewtopic.php?f=148&t=2803
"ujrzałam kiedyś o świcie dwie drogi, wybrałam ta mniej uczęszczaną. Cała reszta jest wynikiem tego, że ją wybrałam"
na wiecznych wagarach od życia..
na wiecznych wagarach od życia..
-
laynn
-
laynn
-
laynn
Od początku tygodnia żartowałem, że w piątek mając wolne pojadę sam z córą na spacer. Niby nic wielkiego, ale raz, pogoda była do d..y, dwa jeszcze z nią sam nie jechałem autem.
Wstaje rano a tu bezchmurne niebo! Jest szansa na spacer, byleby tylko jeszcze spanie z jedzeniem się dogodnie ułożyło.
Ułożyło się, tzn córa chwile po wyjechaniu spod bloku usypia, cały spacer przesypia, wdychając zapach lasu na Podlesiu, czyli dziś dokańczam Gołonóg
.
Parkuję obok nieczynnej już strzelnicy:
Za małego na zboczu hałdy zbierało się naboje, w średniej szkole na PO dostałem tu 6tkę za strzelanie:
Mijamy zejście z hałdy w las:
i idziemy dalej, naszym celem jest staw, nad którym byłem chyba z trzydzieści lat temu. Idziemy po miękkim dywanie:
Mijamy dwa kochbunkry:
Zawsze mnie zastanawiały, skąd się one tu wzięły, dopiero cały ten cykl spowodował pogrzebanie w necie. Teraz wiem, że to pozostałość lini b-2.
W końcu docieramy nad gliniankę:
zwaną stawem Rynasem.
Jako, że mija już ok godziny i mój towrzysz może niedługo się budzić zawracam do auta.
Ale po drodze mijamy jeszcze kapliczkę:
oraz park, który jednak ciekawszy był za mojej młodości i w dochodzimy pod Państwową Straż Pożarną, choć wcześniej mijamy kilka drewnianych chat:
Stare i nowe:
Na koniec widzę takiego paszkwila
całość męczących zdjęć tu:
https://picasaweb.google.com/1006097890 ... CzGoOnoga#
Wstaje rano a tu bezchmurne niebo! Jest szansa na spacer, byleby tylko jeszcze spanie z jedzeniem się dogodnie ułożyło.
Ułożyło się, tzn córa chwile po wyjechaniu spod bloku usypia, cały spacer przesypia, wdychając zapach lasu na Podlesiu, czyli dziś dokańczam Gołonóg
.
Parkuję obok nieczynnej już strzelnicy:
Za małego na zboczu hałdy zbierało się naboje, w średniej szkole na PO dostałem tu 6tkę za strzelanie:
Mijamy zejście z hałdy w las:
i idziemy dalej, naszym celem jest staw, nad którym byłem chyba z trzydzieści lat temu. Idziemy po miękkim dywanie:
Mijamy dwa kochbunkry:
Zawsze mnie zastanawiały, skąd się one tu wzięły, dopiero cały ten cykl spowodował pogrzebanie w necie. Teraz wiem, że to pozostałość lini b-2.
W końcu docieramy nad gliniankę:
zwaną stawem Rynasem.
Jako, że mija już ok godziny i mój towrzysz może niedługo się budzić zawracam do auta.
Ale po drodze mijamy jeszcze kapliczkę:
oraz park, który jednak ciekawszy był za mojej młodości i w dochodzimy pod Państwową Straż Pożarną, choć wcześniej mijamy kilka drewnianych chat:
Stare i nowe:
Na koniec widzę takiego paszkwila
całość męczących zdjęć tu:
https://picasaweb.google.com/1006097890 ... CzGoOnoga#
-
laynn
Do "kolekcji" widać chłodnie byłej Huty Katowice:
i na koniec coś dla miłośników przeszłości:
Dziś dosłownie kawałek przeszedłem obok głównej arteri Dąbrowy:
do centrum, mijając Bazylikę ( pierwsza w Polsce )
a że pada, to ma być widać, no i dochodzę do największego kiczu
na przeciw Pałacu Kultury
Szkoda tylko, że nie mam zdjęcia Hendrixa, z jego najkolorwszego okresu:
wygooglowane
No i to koniec krótkiego bo ok półgodzinnego spaceru po centrum DG.
i na koniec coś dla miłośników przeszłości:
Dziś dosłownie kawałek przeszedłem obok głównej arteri Dąbrowy:
do centrum, mijając Bazylikę ( pierwsza w Polsce )
a że pada, to ma być widać, no i dochodzę do największego kiczu
na przeciw Pałacu Kultury
Szkoda tylko, że nie mam zdjęcia Hendrixa, z jego najkolorwszego okresu:
wygooglowane
No i to koniec krótkiego bo ok półgodzinnego spaceru po centrum DG.
Szkoda ze tego pomnika nie zostawili w tej kolorowej wersji- bylby taki jeden niepowtarzalny!
A w tym okresie postacie tez byly pomalowane? w jakich latach to dokladnie bylo?
A w tym okresie postacie tez byly pomalowane? w jakich latach to dokladnie bylo?
"ujrzałam kiedyś o świcie dwie drogi, wybrałam ta mniej uczęszczaną. Cała reszta jest wynikiem tego, że ją wybrałam"
na wiecznych wagarach od życia..
na wiecznych wagarach od życia..
-
laynn
-
laynn
Po majówce okazało się, że pada mi alternator w aucie. Zawożąc auto do mechanika stwierdzam, patrząc na niebo, że nie wracam do domu od razu, tylko się przejdę. Tylko gdzie?
Praktycznie dojeżdżając na miejsce postanawiam poszukać kochbunkrów z lini B2 na Górce Gołonowskiej.
Idę kawałek koło ekspresówki, wspinam się na wiadukt i wchodzę między domostwa
by odbić na ścieżkę mającą mnie zaprowadzić na szczyt. Całe 334 m npm. Okazuję się, że idę czarnym szlakiem.
Wychodzę na polanę i po chwili widzę pierwszego:
Potem kolejne spotykam w okolicy szczytu:
Fajna miejscówa na ognisko, z jednej strony widok industrialowy:
w inną stronę zielone tereny Dąbrowy:
Schodząc mijam jeszcze pięć kochbunkrów, po czym wracam do domu...
Praktycznie dojeżdżając na miejsce postanawiam poszukać kochbunkrów z lini B2 na Górce Gołonowskiej.
Idę kawałek koło ekspresówki, wspinam się na wiadukt i wchodzę między domostwa
by odbić na ścieżkę mającą mnie zaprowadzić na szczyt. Całe 334 m npm. Okazuję się, że idę czarnym szlakiem.
Wychodzę na polanę i po chwili widzę pierwszego:
Potem kolejne spotykam w okolicy szczytu:
Fajna miejscówa na ognisko, z jednej strony widok industrialowy:
w inną stronę zielone tereny Dąbrowy:
Schodząc mijam jeszcze pięć kochbunkrów, po czym wracam do domu...
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 45 gości