Tam i z powrotem. Czyli bieszczadzkie ostatki.

[BesKid]

tylko te kotły do wypalania drewna mi nie pasują do krajobrazu.

Przecież kotły są jednym z elementów krajobrazu Bieszczad. Owszem, tego zmienionego ręką (i siekierą) przez człowieka, ale to jednak coś dla specyficznego dla tego miejsca.

[TataOjciec]

tylko te kotły do wypalania drewna mi nie pasują do krajobrazu.

Poleciałeś z tymi "kotłami" jak batman , hehehhehehe

[Julius]

Przecież kotły są jednym z elementów krajobrazu Bieszczad.

Niestety, ale nie są elementem krajobrazu. To przywleczone przez człowieka żelastwo szpeci niesamowicie harmonię i klimat tego regionu. Wyglądem przypomina opuszczone i zdewastowane, dawne fabryki na Górnym Śląsku.
Dużo bardziej naturalnie wyglądały tradycyjne mielerze, które pięknie wtapiały się w bieszczadzką przyrodę, a nawet dawną kulturę osadników na tym terenie.
Ponieważ nie mam własnej fotki, dlatego wklejam z zasobów internetu.





Zestawiam dwie fotki, aby łatwiej było dostrzec różnice.

[Piotrek]

To kwestia przywiązania turystów do zastanego krajobrazu. Kojarzy on się w Bieszczadach czy B. Niskim m.in z tymi "kotłami" czyli retortami, tak samo jak z pustymi dolinami gdzie jedynie czasem trafiają się resztki piwnic, sadów i.t.d. a przecież przed wojną to były gęsto zaludnione tereny.
Zmienia się krajobraz i każde- może nie pokolenie ale fala turystów- zastaje góry w jakimś kształcie i później z biegiem lat, gdy one się zmieniają, trochę tęskni za tym co było. Po czym kolejne "pokolenie" znów poznaje już ten zmieniony krajobraz który z czasem się zmienia ...i.t.d. i.t.d.
Taka kolej rzeczy.

[Vision]

Świetny wypad, w sumie całkiem nieznane mi tereny, takie rzekłbym mniej komercyjne, przynajmniej dla mnie Bieszczady. Podoba mi się.

Tylko jak nie było na czym siedzieć, to nie trzeba było od razu szlakowskazu przewracać.

Fota ze słońcem, jak dla mnie najlepsza.

[laynn]

Mnie w tym roku, zresztą po raz 10ty już ominęły biesy...

[Wiolcia]

Nostalgicznie i klimatycznie przedstawiłeś Bieszczady. Przekonujesz swoimi zdjęciami, że góry późną jesienią wcale nie muszą być nudne, smutne i szare.
A jednocześnie uświadamiasz mi, jak dawno tam nie byłam