Właściwie to powinienem przeedytować swój wpis z 2012 r. na "zielonym" forum beskidzkim lub wrzucić tam jakiś rozbudowany tekst w dyskusji, która pojawiła się w tamtym wątku. Ale kto dzisiaj zagląda na to nadal istniejące w sieci, ale już praktycznie martwe forum? Stąd moja decyzja o umieszczeniu tego mojego II wydania relacji sprzed 36 (!!!) lat na łamach tego forum. Czy słuszna - nie wiem. Może jednak kogoś ta moja wycieczka zainteresuje?
Ponieważ „beskidzkomakowska” zakładka na naszym forum jest już nieco przykurzona, postanowiłem ją jeszcze bardziej „dokurzyć”. Porysowanymi, nieostrymi (bo robionymi bardzo prostym NRD-wskim aparacikiem Certo KN35), oczywiście już zakurzonymi i mającymi nieco już zmienione barwy przeźroczami, które zrobiłem w lipcu 1983 r. Jakiś czas temu wykonałem ich skany i trochę się przeraziłem – z jednej strony jakością fotografii, z drugiej zaś faktem, że tak mało już z tej wycieczki pamiętam – nie rozpoznaję fotografowanych szczytów (może dlatego, że niezbyt charakterystycznych), zwiedzanych zabytków itp., itd.
Ale do rzeczy. W Beskidy wybraliśmy się w pierwszy lipcowy weekend (2-3 lipca 1983 r.) w czteroosobowej grupce, z zamiarem dojścia na noc do schroniska PTSM w Zawadce (nawet nie wiem, czy jeszcze ten przybytek funkcjonuje?). Dość szybko nastąpił podział grupy. Nie pamiętam przebiegu trasy pozostałych uczestników naszej wycieczki, ja natomiast wystartowałem z Rabki-Zarytego przez Perć Borkowskiego na Luboń Wielki (czyli na „dzień dobry” Beskid Wyspowy), aby następnie przez Przełęcz Glisne i Szczebel spaść do Lubnia. Stamtąd bezszlakowo wzdłuż starej „zakopianki” do Pcimia i dopiero z tej miejscowości właściwe wejście w Beskid Makowski. Żółtym i czarnym do Zawadki, mijając po drodze usytuowane na grzbiecie boiska piłkarskie i inne elementy niekoniecznie górskiej infrastruktury. Następnie wejście na wszystkie możliwe szczyty Kotonia, połączenie się z resztą grupy i nocleg w schronisku w Zawadce.
W tym dniu robiłem zdjęcia na końcówce filmu czarno-białego. Nie jest ich dużo - raptem sześć ujęć. Dwie pierwsze fotografie zrobiłem na Perci Borkowskiego, czyli na żółtym szlaku wiodącym z Rabki-Zarytego na szczyt Lubonia Wielkiego.
Na Luboniu przywitał mnie deszcz i mgła. Dobrze, że nie zaczęło padać kilkanaście minut wcześniej, gdy przechodziłem przez gołoborze na Perci Borkowskiego. Ruchome kamienie, śliskie podczas deszczu i po deszczu. Kijów trekkingowych wtedy się jeszcze nie używało. Lało aż do "Zakopianki". Przez Przełęcz Glisne, Szczebel i Mały Szczebel wędrowałem z aparatem schowanym do plecaka.
Schronisko na Luboniu Wielkim w deszczu i mgle AD 1983
Na dobre przestało padać w Pcimiu. Stąd te dwie fotografie. Zastanawiam się, czy ten świątek i ta zrębowa chałupa jeszcze istnieją?
I ostatnia fotografia z tego dnia, zrobiona gdzieś z podejścia na szczyt Kotonia. Czy to widok na Szczebel i Luboń Wielki - nie wiem! Może ktoś podpowie? Nigdy nie powtórzyłem tej trasy.
Następny dzień (3 lipca) to przejście szlakiem żółtym przez Kotoń Zachodni, Parszywkę, Koskową Górę i Ostrysz do Makowa Podhalańskiego. Czarno-biały film skończył mi się poprzedniego dnia, w plecaku miałem jeszcze rolkę filmu do przeźroczy ORWO UT-20. Zabrana z domu tak trochę awaryjnie, gdyż wszystkie filmy czarno-białe nie wiedzieć czemu mi się pokończyły. Z ciężkim sercem zakładałem tę błonę do przeźroczy, był to bowiem film upolowany kilka dni wcześniej z myślą o sierpniowym wyjeździe w rumuńskie Karpaty. Aby mieć więcej fotografii zrobionych w Paringu, górach Lotru i Cindrel, musiałem oszczędzać kliszę w Beskidzie Makowskim. Takie to były czasy. Zdecydowałem się więc tylko na raptem kilka ujęć.
Jakie są na tych moich slajdach górki – zobaczcie sami. Gdyby zakołatała Wam w głowie jakaś nazwa geograficzna, byłbym wdzięczny. Dopiszcie.
Co tutaj jest ? – tego również nie wiem. Najbardziej wyraźne są rysy na zdjęciu. Ale na pewno zdjęcie zrobione przed Parszywką (nie było wtedy zbyt słonecznie, nie są widoczne cienie drzew, więc nawet nie wiem, czy fotografowałem na wschód, na zachód, czy też w jakimś innym kierunku)
Te same wątpliwości
J.w., ale ten niższy szczycik wydaje się na tyle charakterystyczny, że może ktoś skojarzy (także na bank zdjęcie robione przed Parszywką, czyli na wschód od niej)
Tu już wątpliwości nie ma – pierwsze tamtego lata jagody (no to wątpliwości są, bo dla niektórych to nie są jagody, lecz borówki)
To akurat wiem
Kaplica św. Anny pod Parszywką Chociaż muszę przyznać, że przez jakiś czas myślałem, że to fotka kapliczki na Koskowej Górze. Poszukałem w necie i się wyjaśniło – chociaż otoczenie jest już inne a drzewa już są cokolwiek pokaźniejsze.
To też kojarzę. Zejście z Ostrysza do Makowa Podhalańskiego, tuż nad miastem.
... i wreszcie pierwszy lipcowy ogródek w miasteczku. I to było ostatnie zdjęcie zrobione podczas tej lipcowej wycieczki!
Wierzę, że tych kilka fotografii nie odstraszy Was od Beskidu Makowskiego (jeszcze raz przepraszam za ich jakość)... Ja chciałbym kiedyś tam jeszcze wrócić i nieco pamięć przewietrzyć. I zrobić kilka zdjęć już czymś innym niż enerdowską zabawką.
PS [z 2019 r.] W sierpniu 1983 r. rzeczywiście do Rumunii się wybrałem. Na obfotografowanie całej wędrówki filmów mi starczyło; ostatnie klatki wypstrykałem już podczas powrotu - w Budapeszcie. Swoistym paradoksem jest fakt, że w późniejszych latach jeszcze kilkakrotnie byłem w Paringu i Cindrelu, fotek mam stamtąd dziesiątki, jeżeli nie setki, natomiast Szczebel, Kotoń, Parszywka i Koskowa Góra nadal czekają na moje ponowne odwiedziny. Pierwszy krok już zrobiłem - stosunkowo niedawno byłem, po latach, w Pcimiu, jednak wybrałem się stamtąd w kierunku przeciwnym, we wschodnią część Beskidu Średniego. Ale co się odwlecze...
Dwa zdjęcia w Beskidach, bo za tydzień jechało się w Tatry... I prawie płacz, jak po wyjeździe tatrzańskim z piękną pogodą i niesamowitymi widokami, podczas zmiany kliszy niespodziewanie ta zapełniona wypadła zanim została zabezpieczona i wszystkie zdjęcia się prześwietliły.
