W świecie klocków

[Pudelek]

Nie cierpialam rowniez puzzli, gier planszowych, jakis ukladanek, bleee.

czy to dlatego, że do zabawy nimi należało użyć nie tylko rąk, ale i innej części ciała?

[buba]

Nie cierpialam rowniez puzzli, gier planszowych, jakis ukladanek, bleee.

czy to dlatego, że do zabawy nimi należało użyć nie tylko rąk, ale i innej części ciała?

Wiesz co- ciezko mi to teraz tak jednoznacznie ocenic co mna wtedy kierowalo.
Byc moze mi sie to po prostu zle kojarzylo- z ostatnim stadium nudy- zawsze jak na jakis koloniach albo w przedszkolu opiekunki juz nie mialy pomyslu co mozna ze zgraja dzieciarni zrobic, albo jak lalo juz piaty dzien, to zawsze bylo "no to teraz pogramy w gry planszowe". Po prostu symbol ostatniego poziomu beznadziei.
A moze to ze takie gry zawsze mialy w sobie element rywalizacji ktorej nigdy nie lubilam? ze jedna z wazniejszych rzeczy bylo przeliczanie punktow kto ma ile? wedlug mnie rywalizacja zawsze budzi w ludziach zle instynkty.
Moze dlatego ze takie gry czesto narzucaly myslenie pewnym schematem i stosowanie sie do pewnych, ustalonych z gory przez kogos regul?

[Basia Z.]

A moze to ze takie gry zawsze mialy w sobie element rywalizacji ktorej nigdy nie lubilam? ze jedna z wazniejszych rzeczy bylo przeliczanie punktow kto ma ile? wedlug mnie rywalizacja zawsze budzi w ludziach zle instynkty.
Moze dlatego ze takie gry czesto narzucaly myslenie pewnym schematem i stosowanie sie do pewnych, ustalonych z gory przez kogos regul?

Też nie lubiłam i nadal nie lubię wszelkiej rywalizacji, ale w dzieciństwie miałam kilka gier planszowych, które bardzo lubiłam. Jedna nazywała się "nurek" i polegała na zbieraniu zwierząt morskich z których każde było punktowane inna ilością punktów. Do dziś znam te nazwy zwierząt.

Poza tym przepadam za wszelkimi grami typu "memory" ale w to zaczęłam grać już później, okryliśmy te gry na Słowacji gdzie są bardzo popularne jako "pexeso". Zaś mój Michał mając 3 lata ogrywał w "memory" całą rodzinę.