W Giurgiu, miasteczku przy granicy z Bułgarią rzuca się nam w oczy nietypowy blok, z nadbudówką na dachu - jakby zadaszony taras.
Ciekawe czy przynależy to do któregoś mieszkania, czy wszyscy lokatorzy mogą sobie tam bywać?
Gdzieś na trasie kątem oka widzimy, że na skraju boiska stoi wrak samolotu!
Mały okaz, taki chyba rolniczy do opylania pól.
Bez problemu można wejśc do środka.
Wnętrza raczej wyprute, zachował się tylko jeden baniak z podziałką objętościową.
W kabinie pilotów.
Jest też trochę napisów - na ścianach...
... i na tabliczkach.
Bardzo cieszy, jak się takie miejsce ustrzeli zupełnie przypadkowo!
Letca Noua się wioska nazywała.
Miły widoczek. Kompletnie nie pamiętam gdzie...
Kawałek dalej była Margina z takową ceglaną, opuszczoną fabryczką.
Na nocleg znów zatrzymujemy się koło miasteczka Pecica nad rzeką Murres. I znów przyjeżdżają Cyganie ze złomem na przyczepach. I znów w niego walą aż odskakuje, a łoskot niesie się po okolicy. Deja vu? Jakby znów był 6 czerwca, a my jechali w stronę Bułgarii. Czy oni codziennie wytargają aż tyle złomu i wieczorem go tutaj porządkują? Czy jest jakiś lokalny zwyczaj pt: "wyprowadź wieczorem swój skład złomu na spacer".
Baby piorą. Kolorowo odziane Cyganięta idą się pluskać. Kolejny zwykły dzień nad rumuńską rzeką.
Rzeka podeschła, można dojść na wyspy. Łazimy po łachach, które poprzednio były głęboko pod wodą.
Łąka, na której stoimy, jest najbardziej owadzia z całej naszej wycieczki. Cykady, świerszcze, modliszki, pszczoły, szerszenie, że o setkach gatunków much czy chrząszczy nie wspomnę. Wszystko aż się trzęsie od grania, cykania i kląskania. Najpiękniejsza część roku - koniec czerwca!
Wjazd na Węgry to długa kolejka i taka, że jedne pasy jadą szybko, inne średnio, a my wylosowaliśmy taki co prawie stoi, bo akurat ten pogranicznik ma pierdolca i wszystkim przeszukuje bagażniki. Na szczęscie udaje się uciec na inny pas i granicę przekroczyć przed nadejściem zimy.
Na jednej z węgierskich dróg ma miejsce ciekawe zjawisko. Mija nas 5 radiowozów na sygnale. Potem je widzimy jak blokują wjazd na stację benzynową. Otoczyli jakieś auto na niemieckich numerach, wyciągneli kolesia ze środka i część policjantów z nim rozmawia (on dużo macha rękami) a kilku przeszukuje auto.
Na nocleg stajemy blisko słowackiej granicy, za wsią Lipot. Nad rzeką jest tu fajne biwakowisko. Jak na Węgry, gdzie bardzo ciężko o takie miejsca - to po prostu rewelacja!
W pobliskiej wsi jest akurat festyn i co chwilę przyjeżdża nad rzekę stary pojazd strażacki, wożący na przejażdżkę miejscowe dziaciaki.
Kąpiemy się. Nie wiem czy można to uznać za kapiel w Dunaju? Jest to jakaś jego mała odnoga. Moczymy sie tylko w zatoczce, dalej prąd jest bardzo solidny, na bank by nas porwał.
Toperz stwierdził, że musi uwiecznić mój patent na naprawę piły
Ostatnie ognicho na tym wyjeździe.
A potem to już tylko jedziemy w stronę domu i nic godnego opisania się nam nie przytrafiło.
Jak zwykle udało się zrealizować jakąś 1/3 zamierzonych planów, ale to już chyba tradycja. Może los będzie przychylny i kiedyś znów wrócimy do Bułgarii, by odwiedzić ciepłe źródła, diabelskie klasztory, błotne zatoki i białe, przepaściste góry skryte w obłokach.
KONIEC
