I film. Muzyka z yutuba się przetwarza, będzie za kilka chwil.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=D9DnLJEyxq8&ab_channel=MsApacz[/youtube]
Spacery Jurajskie. I nie tylko. Te w pobliżu domu...
Namówiłeś mnie na ten Okradzionów i okolice 
Rynek wg mnie całkiem spory jak na miasto tej wielkości. Warto wspomnieć, że Sławków historycznie był miastem znaczącym, czego efektem są chociażby nazwy ulic we Wrocławiu i Krakowie.
Oprócz karczmy jeszcze 2 domy mają podcienia - a może nawet 3, ale nie wiem czy w tym ostatnim przypadku są oryginalne. Niemniej w uliczkach blisko rynku starych chałup jest jeszcze sporo. I ruiny zamku są - może niezbyt imponujące, ale zawsze.
Karczmę w Sławkowie zawsze lubiłem - nawet urządzałem tam imprezy. Było smacznie, w przyzwoitych cenach i z klimatem. W tej karczmie po raz pierwszy w życiu jadłem zupę chrzanową (bardzo dobra). Potem zaczęli zmieniać się dzierżawcy, raz było otwarte, innym razem zamknięte i w sumie nie wiem jak to dziś wygląda.
laynn pisze:Rynek nie duży, ale oprócz karczmy, jeszcze (o ile dobrze pamiętam) jeden dom ma podcienia (podcienie?), a w uliczkach sporo starych chałup.
Rynek wg mnie całkiem spory jak na miasto tej wielkości. Warto wspomnieć, że Sławków historycznie był miastem znaczącym, czego efektem są chociażby nazwy ulic we Wrocławiu i Krakowie.
Oprócz karczmy jeszcze 2 domy mają podcienia - a może nawet 3, ale nie wiem czy w tym ostatnim przypadku są oryginalne. Niemniej w uliczkach blisko rynku starych chałup jest jeszcze sporo. I ruiny zamku są - może niezbyt imponujące, ale zawsze.
laynn pisze:Koło karczmy w J. przejeżdżałem, nie byłem. W Suchej byłem, zachwytu we mnie nie wzbudziła, poza dzikimi cenami, nawet chyba przez zapach nic wtedy nie zamówiłem. Ale w tej w Sławkowie...byłem baaardzo dawno, tak dawno, że niewiele pamiętam, chciałem być, ale zawsze była zamknięta.
Karczmę w Sławkowie zawsze lubiłem - nawet urządzałem tam imprezy. Było smacznie, w przyzwoitych cenach i z klimatem. W tej karczmie po raz pierwszy w życiu jadłem zupę chrzanową (bardzo dobra). Potem zaczęli zmieniać się dzierżawcy, raz było otwarte, innym razem zamknięte i w sumie nie wiem jak to dziś wygląda.
Miałem odwiedzić Szwajcarię po zapowiedzi w wątku "co ostatnio sfotografowaliśmy?". Po relacji i filmiku chęć mi odeszła. Skutecznie. 
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
-
laynn
Mogę nie mieć gustu, ale wszędzie się zieleni. Jestem szczyściorz, szczyściorz...Adrian pisze:Jak by Ci się nie podobało, to by znaczyło że nie masz gustu
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
-
laynn
Deszczówka tegoroczna jakaś zimna. Więc bardzo liczyliśmy na poniedziałek. Bo prognozy pokazywały, że ma być słonecznie. No ale z moim szczęściem jak było?
Z rana za oknem kicha, ale nie pada. Po śniadaniu się zbieramy i w auto, dojeżdżamy, zaczyna lekka mżawka lecieć.
Okazuje się, że nie mamy parasoli. No cóż, jak już dojechaliśmy do Pilicy, to choć się wokół rynku przejdziemy:
Obeszliśmy kościół św. Jana Chrzciciela z XV wieku:
a potem podeszliśmy za Pilicę do Zarzecza, ale zaczęło lać, więc szybkie zdjęcie rzeki, oraz dziwnej kapliczki (w sensie rozmiarów) i do auta:
po napiciu się ciepłej herbaty, stwierdziłem, że jeszcze podjedziemy do innego kościoła:
gdzie stoi stara drewniana dzwonnica. Wracamy i co? Ano już wyjeżdżając z Pilicy, przestaje padać, a po drodze nawet błękitne niebo się pokazuje na tle kłębiących się białych chmur. Mówię, po obiedzie gdzieś jedziemy? E nie, pewnie znowu się zepsuje pogoda, co w sumie się dzieje...choć...przed zachodem było ładnie
.
Z rana za oknem kicha, ale nie pada. Po śniadaniu się zbieramy i w auto, dojeżdżamy, zaczyna lekka mżawka lecieć.
Okazuje się, że nie mamy parasoli. No cóż, jak już dojechaliśmy do Pilicy, to choć się wokół rynku przejdziemy:
Obeszliśmy kościół św. Jana Chrzciciela z XV wieku:
a potem podeszliśmy za Pilicę do Zarzecza, ale zaczęło lać, więc szybkie zdjęcie rzeki, oraz dziwnej kapliczki (w sensie rozmiarów) i do auta:
po napiciu się ciepłej herbaty, stwierdziłem, że jeszcze podjedziemy do innego kościoła:
gdzie stoi stara drewniana dzwonnica. Wracamy i co? Ano już wyjeżdżając z Pilicy, przestaje padać, a po drodze nawet błękitne niebo się pokazuje na tle kłębiących się białych chmur. Mówię, po obiedzie gdzieś jedziemy? E nie, pewnie znowu się zepsuje pogoda, co w sumie się dzieje...choć...przed zachodem było ładnie
.-
laynn
Chorzowskie Zoo - fotorelacja.
Tu wrzucę na zachętę kilka zdjęć i linka do bloga, bo nie ma sensu wklejać dwa razy zdjęć i przepisywać nazwy zwierzaków.
reszta:
https://mniejszeiwiekszegory.blogspot.c ... lacja.html
reszta:
https://mniejszeiwiekszegory.blogspot.c ... lacja.html
-
laynn
Oświęcim miasto.
Oświęcim, miasto z osiemset letnią historią, to kolejne miejsce, które głównie znam z przejazdów przez nie, podczas moich wycieczek w góry. To jadąc przez Oświęcim najszybciej dojadę w Beskid Mały, dawniej to właśnie drogą przez to miasto podążałem w Tatry.
Miasto, również kojarzone, z czasami II WŚ, z niemieckimi obozami, ale dziś nie będzie (prawie) żadnych wzmianek o tym okropnym okresie. Miasto, ma przecież również starszą, kilkuset letnią historię.
Kilka lat, temu, jakiś krótki czas miasto odwiedzałem kilku krotnie w pracy, wtedy też, wracając do domu, by ominąć korki na moście Jagiellońskim, pojechałem przez centrum i odkryłem, że miasto posiada zamek.
I właśnie tak w ciepłą niedzielę, postanawiamy pojechać na spacer, zwiedzić starszą cześć miasta, wejść na zamek. Taki plan mieliśmy rok temu, ale wtedy miały być jakieś obchody, miał prezydent kraju zjechać na nie, co pewnie się równało i korkom, blokadom...więc wtedy pojechaliśmy do Żor.
Oświęcim leży w zachodniej Małopolsce, w Kotlinie Oświęcimskiej nad rzeką Sołą, która wpada do Wisły na północnych krańcach miasta. Tyle rysem historii i geografii. W nieco ponad półgodziny dojeżdżamy do miasta i na rondzie zamiast skręcić jak zwykle w prawo, jedziemy na wprost, przejeżdżamy po moście i zjeżdżamy na parking. Pierwsza dobra informacja - parking w soboty, niedziele i święta jest darmowy. Skoro zaparkowaliśmy pod zamkiem, to idziemy go zwiedzić.
Zamek składa się z XIII wiecznej baszty i łącznika dobudowanego w latach 1929-1931, oraz starego skrzydła z XVI w, które co ciekawe, jeszcze na początku XX wieku zostało rozbudowane (w 1904 roku obecny właściciel dobudował jedną kondygnację i przeprowadził remont; po więcej informacji zapraszam na stronę muzeum ). W latach 1805 i 1813 powodzie podmyły brzeg, co spowodowało, zawalenie się murów i budynków gospodarczych.
Muzeum jest otwarte. Okazuję się, że za 20 minut będzie wchodzić grupa do podziemi, które od trzech lat można zwiedzać. Więc kupujemy bilety na basztę, muzeum i do tuneli i żeby nie czekać, wchodzimy wpierw na basztę, następnie po zejściu oglądamy gabloty w dwóch salach. Generalnie sama baszta, najstarsza część zamku, trochę rozczarowuje. Jest jeszcze mocne słońce, więc widoki są średnie, a w samej baszcie nie ma nic poza dwoma tablicami informacyjnymi.
Gdyby tak można wieczorem wejść, pewnie widok na góry (Beskid Mały) byłby dużo ciekawszy, nam góry ledwo go majaczą. Sołą płyną kajaki, widać dachy starówki. Schodzimy. Gdy okazuję się, że wszyscy już czekają na wejście do tuneli, przewodnik zabiera nas do sali, ucharakteryzowanej na okopów z czasów I WŚ, gdzie w bunkrze z drewna oglądamy krótki film wprowadzający w zabawę, w którą się będziemy bawić w tunelach. Film wspomina, krótko o tym jak Polacy w czasie zaborów walczyli przeciwko sobie, pod różnymi armiami zaborców.
Schodzimy do tuneli, tu jeszcze tylko wspomnę, że tunele pod wzgórzem mają kierunek wschód-zachód - tunele wykopane podczas zaborów austriackich pod koniec XVIII wieku, oraz północ-południe, zbudowane przez Niemców podczas okupacji, w latach 1940-44.
W chłodnym korytarzu, opiekunowie z muzeum, wyjaśniają nam zasady gry-zabawy. Dostajemy mapniki i czas start! Jako, że pierwsi się zgłosiliśmy do podania nazwy grupy (moim imieniem), to i pierwsi ruszamy. O ile idąc tu, miałem głupkowaty uśmiech i podchodziłem do tej gry sceptycznie, to po wystartowaniu razem z żoną się całkiem w nią angażujemy, co to za gra, na czym polega nie powiem, ale mogę od siebie ją polecić. Na końcu siedzimy na ławkach i obserwujemy jak kolejnym grupom po nas idzie zdobywanie punktów. Ha, wygrywamy!
Po wyjściu, grupy się rozchodzą, my wracamy do zamku, zwiedzić pozostałą wystawę.
Oto przekrój, opisany w podanym przeze mnie wcześniej linku do muzeum:
Zielniki z 1613 roku.
Jeśli lubicie obejrzeć stare rzeczy, to moim zdaniem warto się do tego muzeum wybrać. Muzeum prezentuje życie przed wojenne, oraz odnalezione zabytki odkopane podczas prac archeologicznych prowadzonych w mieście i zamku. Dodatkowo honorują zniżki, więc ja znów wszedłem o parę złotych taniej 😉 . Mnie się podobało!
No a teraz czeka nas jeszcze spacer po starówce. W planach zwiedzenie rynku miasta, odszukanie synagogi. Oraz zjedzenie lodów, bo jest ciepło, nawet bardzo, choć do upału jeszcze ciut brak.
Rynek główny został wytyczony podczas lokacji miasta. Był to centralny punkt handlowy miasta, otoczony wpierw drewnianą zabudową, dziś otaczają go w większości murowane kamienice z XIX wieku.
W 2014 roku została zakończona rewitalizacja rynku, w wyniku której został odtworzony jego przedwojenny wygląd. Brak jedynie zburzonego przez Niemców pomnika św Jana Nepomucena. Dziś za parkuje tu zielony duży fiat:
Wpierw obchodzimy rynek, oraz spacerujemy uliczkami wokół. O ile wokół rynku kamienice są zadbane, bardziej lub mniej, to już kilka uliczek dalej, stan niektórych jest dużo gorszy, jedna na rogu placu Kościuszki i ulicy Solskiego jest nawet zasłonięta i ogrodzona. Oby to był remont.
Plac Kościuszki. Na skwerze rośnie duży klomb pełen róż, które niesamowicie pachną!
Następnie wracamy by zjeść lody i ruszyć w poszukiwaniu synagogi. Na rynku są też fontanny, gdzie dzieciaki dokazują, aż chciałoby się do nich dołączyć!
Jedyna ocałała synagoga z pożogi wojennej, znajduję się na placu Jana Skarbka, dawniej zwanym Szpitalnym.
Z tego placu, żydzi oświęcimscy byli wywożeni do gett w Sosnowcu, Będzinie i Chrzanowa, skąd dopiero później trafili do obozu Auschwitz.
Obok synagogi, wyremontowanej w lipcu 2020 roku znajduje się muzeum, oraz Cafe Bergson. Idziemy ugasić pragnienie. Żona zamawia frappe, ja wybieram bezalkoholowe piwo i okazuje się, że mój wybór to strzał w 10tkę. Piwo ma smak mango i marakuji, jest wbrew mniemaniu gorzkawe i gdybym nie wiedział, że nie ma procentów, to po smaku by nie odgadł. Do domu bierzemy po puszce.
Budynek, w którym znajduje się kawiarnia, to dom ostatniego żydowskiego mieszkańca, Szymona Klugera zmarzłego w 2000 roku, jednym z trójki rodzeństwa ocalałego w holokauście. Na jednej ze ścian wiszą pozostałe rzeczy po poprzednim właścicielu:
Można też, wykupić bilet wstępu do muzeum, z którego można wejść do synagogi. Co też czynimy.
W salach są wystawione dokumenty, eksponaty, zdjęcia przedstawiające życie lokalnej społeczności żydowskiej. Są również multimedia, a gdy wchodzimy słyszymy głos kobiety, która akurat opowiada o wojnie i jej słowa, będę dłużej słyszał; "uciekaj, uciekaj". W mieście od połowy XVI wieku zaczęli się osadzać, w 1921 roku było ich ok 40% z liczby mieszkańców (prawie 5000 osób). Będąc w muzeum nie da się pominąć, tej mroczniejszej historii związanej z miastem.
Jednak nas najbardziej zaciekawiła sama synagoga. Jak wspomniałem, Synagoga Chewra Lomdej Misznajot, jako jedyna nie została zniszczona, w czasie II WŚ pełniła funkcję magazynu broni, po wojnie, przed wyjazdem z kraju służyła pierwotnym funkcjom, następnie stała pusta, by w latach 70tych została przejęta przez państwo, pełniła rolę hurtowni dywanów. Dopiero w 1998 roku budynek został zwrócony gminie żydowskiej w Bielsku-Białej.
Mezuza. Czyli zwitek pergaminu z naniesionymi dwoma fragmentami Tory.
Synagoga, to nie jest tylko miejsce modlitw i nabożeństw. To miejsce, w którym studiowano Torę i Talmud, miejsce zebrań a także mogła być siedzibą gminy żydowskiej.
Synagoga Chewra Lomdej Misznajot została odtworzona w stylu pierwotnym w oparciu o wspomnienia ocalałych z Zagłady.
Stoję przed bimą, a więc podwyższeniem, które służy jako miejsce przemówień. Na niej stoi stół do wykładania i czytania Tory. Między oknami stoi Aron ha-kodesz, czyli szafa ołtarzowa, w której przechowuje się zwoje Tory, zasłonięta parochetem, czyli kotarą rozdzielającą strefę sacrum od profanum. Po prawej stoi amud (pulpit kantora), a między nimi na ścianie umieszczono tablicę sziwiti (plakieta ze słowami psalmu 16 i wersu 8go).
Aron ha-kodesz.
Sziwti.
Amud.
Synagoga obecnie nie posiada rabina, a służy głównie do modlitw dla odwiedzających miasto żydów.
Idziemy jeszcze zobaczyć zdjęcia z życia miejscowych żydów, oraz odwiedzamy salę, w której jest świadectwo Zagłady, to w niej słychać puszczone nagranie z relacjami świadków:
Na koniec odwiedzin idziemy jeszcze nad rzekę, na krótki spacer. Brakło już nam czasu i sił, niby nie jest upalnie, jednak sił trochę ubywa, do tego głodni się robimy, co oznacza, że czas wrócić do domu na kolację. W planach było zwiedzenie jeszcze kirkutu, ale pewnie jeszcze do Oświęcimia wrócimy.
Soła widziana w kierunku północnym (za niecałe 3km wpadnie do Wisły), z kładki pieszej.
Zamek i most Piastowski.
Kościół Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu, zbudowany w połowie XIV w.
Wracając, przejeżdżamy tylko obok niemieckich obozów KL Auschwitz, następnie KL Birkenau.
Raczej wątpię bym kiedykolwiek zrobił tam jakieś zdjęcie...
Na koniec, przejeżdżając przez Imielin, zatrzymujemy się przy kościele, który jest dość...dziwny.
Budynek jest...ogromny.
I takim minimalistycznym akcentem kończymy wycieczkę.
Ps. link do większej ilości zdjęć, wchodzisz na własą odpowiedzialność
Miasto, również kojarzone, z czasami II WŚ, z niemieckimi obozami, ale dziś nie będzie (prawie) żadnych wzmianek o tym okropnym okresie. Miasto, ma przecież również starszą, kilkuset letnią historię.
Kilka lat, temu, jakiś krótki czas miasto odwiedzałem kilku krotnie w pracy, wtedy też, wracając do domu, by ominąć korki na moście Jagiellońskim, pojechałem przez centrum i odkryłem, że miasto posiada zamek.
I właśnie tak w ciepłą niedzielę, postanawiamy pojechać na spacer, zwiedzić starszą cześć miasta, wejść na zamek. Taki plan mieliśmy rok temu, ale wtedy miały być jakieś obchody, miał prezydent kraju zjechać na nie, co pewnie się równało i korkom, blokadom...więc wtedy pojechaliśmy do Żor.
Oświęcim leży w zachodniej Małopolsce, w Kotlinie Oświęcimskiej nad rzeką Sołą, która wpada do Wisły na północnych krańcach miasta. Tyle rysem historii i geografii. W nieco ponad półgodziny dojeżdżamy do miasta i na rondzie zamiast skręcić jak zwykle w prawo, jedziemy na wprost, przejeżdżamy po moście i zjeżdżamy na parking. Pierwsza dobra informacja - parking w soboty, niedziele i święta jest darmowy. Skoro zaparkowaliśmy pod zamkiem, to idziemy go zwiedzić.
Zamek składa się z XIII wiecznej baszty i łącznika dobudowanego w latach 1929-1931, oraz starego skrzydła z XVI w, które co ciekawe, jeszcze na początku XX wieku zostało rozbudowane (w 1904 roku obecny właściciel dobudował jedną kondygnację i przeprowadził remont; po więcej informacji zapraszam na stronę muzeum ). W latach 1805 i 1813 powodzie podmyły brzeg, co spowodowało, zawalenie się murów i budynków gospodarczych.
Muzeum jest otwarte. Okazuję się, że za 20 minut będzie wchodzić grupa do podziemi, które od trzech lat można zwiedzać. Więc kupujemy bilety na basztę, muzeum i do tuneli i żeby nie czekać, wchodzimy wpierw na basztę, następnie po zejściu oglądamy gabloty w dwóch salach. Generalnie sama baszta, najstarsza część zamku, trochę rozczarowuje. Jest jeszcze mocne słońce, więc widoki są średnie, a w samej baszcie nie ma nic poza dwoma tablicami informacyjnymi.
Gdyby tak można wieczorem wejść, pewnie widok na góry (Beskid Mały) byłby dużo ciekawszy, nam góry ledwo go majaczą. Sołą płyną kajaki, widać dachy starówki. Schodzimy. Gdy okazuję się, że wszyscy już czekają na wejście do tuneli, przewodnik zabiera nas do sali, ucharakteryzowanej na okopów z czasów I WŚ, gdzie w bunkrze z drewna
oglądamy krótki film wprowadzający w zabawę, w którą się będziemy bawić w tunelach. Film wspomina, krótko o tym jak Polacy w czasie zaborów walczyli przeciwko sobie, pod różnymi armiami zaborców.
Schodzimy do tuneli, tu jeszcze tylko wspomnę, że tunele pod wzgórzem mają kierunek wschód-zachód - tunele wykopane podczas zaborów austriackich pod koniec XVIII wieku, oraz północ-południe, zbudowane przez Niemców podczas okupacji, w latach 1940-44.
W chłodnym korytarzu, opiekunowie z muzeum, wyjaśniają nam zasady gry-zabawy. Dostajemy mapniki i czas start! Jako, że pierwsi się zgłosiliśmy do podania nazwy grupy (moim imieniem), to i pierwsi ruszamy. O ile idąc tu, miałem głupkowaty uśmiech i podchodziłem do tej gry sceptycznie, to po wystartowaniu razem z żoną się całkiem w nią angażujemy, co to za gra, na czym polega nie powiem, ale mogę od siebie ją polecić. Na końcu siedzimy na ławkach i obserwujemy jak kolejnym grupom po nas idzie zdobywanie punktów. Ha, wygrywamy!
Po wyjściu, grupy się rozchodzą, my wracamy do zamku, zwiedzić pozostałą wystawę.
Oto przekrój, opisany w podanym przeze mnie wcześniej linku do muzeum:
Zielniki z 1613 roku.
Jeśli lubicie obejrzeć stare rzeczy, to moim zdaniem warto się do tego muzeum wybrać. Muzeum prezentuje życie przed wojenne, oraz odnalezione zabytki odkopane podczas prac archeologicznych prowadzonych w mieście i zamku. Dodatkowo honorują zniżki, więc ja znów wszedłem o parę złotych taniej 😉 . Mnie się podobało!
No a teraz czeka nas jeszcze spacer po starówce. W planach zwiedzenie rynku miasta, odszukanie synagogi. Oraz zjedzenie lodów, bo jest ciepło, nawet bardzo, choć do upału jeszcze ciut brak.
Rynek główny został wytyczony podczas lokacji miasta. Był to centralny punkt handlowy miasta, otoczony wpierw drewnianą zabudową, dziś otaczają go w większości murowane kamienice z XIX wieku.
W 2014 roku została zakończona rewitalizacja rynku, w wyniku której został odtworzony jego przedwojenny wygląd. Brak jedynie zburzonego przez Niemców pomnika św Jana Nepomucena. Dziś za parkuje tu zielony duży fiat:
Wpierw obchodzimy rynek, oraz spacerujemy uliczkami wokół. O ile wokół rynku kamienice są zadbane, bardziej lub mniej, to już kilka uliczek dalej, stan niektórych jest dużo gorszy, jedna na rogu placu Kościuszki i ulicy Solskiego jest nawet zasłonięta i ogrodzona. Oby to był remont.
Plac Kościuszki. Na skwerze rośnie duży klomb pełen róż, które niesamowicie pachną!
Następnie wracamy by zjeść lody i ruszyć w poszukiwaniu synagogi. Na rynku są też fontanny, gdzie dzieciaki dokazują, aż chciałoby się do nich dołączyć!
Jedyna ocałała synagoga z pożogi wojennej, znajduję się na placu Jana Skarbka, dawniej zwanym Szpitalnym.
Z tego placu, żydzi oświęcimscy byli wywożeni do gett w Sosnowcu, Będzinie i Chrzanowa, skąd dopiero później trafili do obozu Auschwitz.
Obok synagogi, wyremontowanej w lipcu 2020 roku znajduje się muzeum, oraz Cafe Bergson. Idziemy ugasić pragnienie. Żona zamawia frappe, ja wybieram bezalkoholowe piwo i okazuje się, że mój wybór to strzał w 10tkę. Piwo ma smak mango i marakuji, jest wbrew mniemaniu gorzkawe i gdybym nie wiedział, że nie ma procentów, to po smaku by nie odgadł. Do domu bierzemy po puszce.
Budynek, w którym znajduje się kawiarnia, to dom ostatniego żydowskiego mieszkańca, Szymona Klugera zmarzłego w 2000 roku, jednym z trójki rodzeństwa ocalałego w holokauście. Na jednej ze ścian wiszą pozostałe rzeczy po poprzednim właścicielu:
Można też, wykupić bilet wstępu do muzeum, z którego można wejść do synagogi. Co też czynimy.
W salach są wystawione dokumenty, eksponaty, zdjęcia przedstawiające życie lokalnej społeczności żydowskiej. Są również multimedia, a gdy wchodzimy słyszymy głos kobiety, która akurat opowiada o wojnie i jej słowa, będę dłużej słyszał; "uciekaj, uciekaj". W mieście od połowy XVI wieku zaczęli się osadzać, w 1921 roku było ich ok 40% z liczby mieszkańców (prawie 5000 osób). Będąc w muzeum nie da się pominąć, tej mroczniejszej historii związanej z miastem.
Jednak nas najbardziej zaciekawiła sama synagoga. Jak wspomniałem, Synagoga Chewra Lomdej Misznajot, jako jedyna nie została zniszczona, w czasie II WŚ pełniła funkcję magazynu broni, po wojnie, przed wyjazdem z kraju służyła pierwotnym funkcjom, następnie stała pusta, by w latach 70tych została przejęta przez państwo, pełniła rolę hurtowni dywanów. Dopiero w 1998 roku budynek został zwrócony gminie żydowskiej w Bielsku-Białej.
Mezuza. Czyli zwitek pergaminu z naniesionymi dwoma fragmentami Tory.
Synagoga, to nie jest tylko miejsce modlitw i nabożeństw. To miejsce, w którym studiowano Torę i Talmud, miejsce zebrań a także mogła być siedzibą gminy żydowskiej.
Synagoga Chewra Lomdej Misznajot została odtworzona w stylu pierwotnym w oparciu o wspomnienia ocalałych z Zagłady.
Stoję przed bimą, a więc podwyższeniem, które służy jako miejsce przemówień. Na niej stoi stół do wykładania i czytania Tory. Między oknami stoi Aron ha-kodesz, czyli szafa ołtarzowa, w której przechowuje się zwoje Tory, zasłonięta parochetem, czyli kotarą rozdzielającą strefę sacrum od profanum. Po prawej stoi amud (pulpit kantora), a między nimi na ścianie umieszczono tablicę sziwiti (plakieta ze słowami psalmu 16 i wersu 8go).
Aron ha-kodesz.
Sziwti.
Amud.
Synagoga obecnie nie posiada rabina, a służy głównie do modlitw dla odwiedzających miasto żydów.
Idziemy jeszcze zobaczyć zdjęcia z życia miejscowych żydów, oraz odwiedzamy salę, w której jest świadectwo Zagłady, to w niej słychać puszczone nagranie z relacjami świadków:
Na koniec odwiedzin idziemy jeszcze nad rzekę, na krótki spacer. Brakło już nam czasu i sił, niby nie jest upalnie, jednak sił trochę ubywa, do tego głodni się robimy, co oznacza, że czas wrócić do domu na kolację. W planach było zwiedzenie jeszcze kirkutu, ale pewnie jeszcze do Oświęcimia wrócimy.
Soła widziana w kierunku północnym (za niecałe 3km wpadnie do Wisły), z kładki pieszej.
Zamek i most Piastowski.
Kościół Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu, zbudowany w połowie XIV w.
Wracając, przejeżdżamy tylko obok niemieckich obozów KL Auschwitz, następnie KL Birkenau.
Raczej wątpię bym kiedykolwiek zrobił tam jakieś zdjęcie...
Na koniec, przejeżdżając przez Imielin, zatrzymujemy się przy kościele, który jest dość...dziwny.
Budynek jest...ogromny.
I takim minimalistycznym akcentem
kończymy wycieczkę.
Ps. link do większej ilości zdjęć, wchodzisz na własą odpowiedzialność
Ostatnio zmieniony 2021-07-06, 10:09 przez laynn, łącznie zmieniany 2 razy.
Adrian pisze:Fajnie, bo nie jest to kolejna opowieść o Auschwitz ...
Polecam Wam przejmującą książkę "Oszpicyn" pióra Krzysztofa A. Zajasa.
Bardzo ciekawa opowieść o mieście. Oby takich więcej.
Ostatni raz byłem w Oświęcimiu na koncercie Tauron Life Festival w 2018 roku. Obecnie festiwal jest zlikwidowany.
Decyzją administracji Dobromił otrzymał nagany :
- za obraźliwą formę wypowiedzi oraz ironizowanie na temat innych użytkowników forum
- za niecytowanie w postach wypowiedzi, do których się odnosi
- za relację przypisaną do niewłaściwego działu
- za obraźliwą formę wypowiedzi oraz ironizowanie na temat innych użytkowników forum
- za niecytowanie w postach wypowiedzi, do których się odnosi
- za relację przypisaną do niewłaściwego działu
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 7 gości