Spontan w Taterki na jesienne kolorki

Prezes · Dołączył: 11 Lis 2013 Posty: 1930

Taki sklepik nie ma u nas najmniejszych szans

Powoli się to poprawia, ale szacunek dla niedozorowanego mienia jest u suwerena nadal taki sobie.

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5537

Część III - Wołowiec

Znowu pospaliśmy długo i na szlak wyruszyliśmy o 8. U mnie wrócił nieprzyjemny ból kolana, odnowiła się kontuzja, która utrudniała mi życie przez ostatnie 2 lata. Ukochana czuła się lepiej, ale też bez rewelacji. Byliśmy więc zespołem pokręconych emerytów stękających przy każdym kroku

Zaproponowałem spokojne przejście Doliną Jamnicką nad jeziorka. Nie wspomniałem, że to spory kawałek

Po drodze duża wypasiona chatka. Nawet z gaśnicą. Przeszukałem ją dokładnie, ale sklepiku z piwem nie znalazłem

Do jeziorek jest daleko i są wysoko.

Widok wstecz na Otargańce.

Otwiera się Kocioł Jamnickich Stawów z charakterystycznym widokiem na Rohacz Ostry.

Po prawej trawy na Łopacie wręcz świecą.

Bardzo nam się tutaj spodobało.

Niżni Jamnicki Staw.

Ukochana odpoczywa, ja go sobie obchodzę dookoła.

Tobi wprowadza do stawu psie zarazki.

Widać jak od razu kijanki wiją się z bólu, niektóre już padły.

Postanawiamy iść dalej - na Wołowiec.

Jesienne kolorki

Kocioł z góry. Na wprost Łopata, obok Jarząbczy Wierch, z prawej Raczkowa Czuba.

Scieżka w górę. Taka w sam raz. Gdyby to było w Polsce, pewnie byłaby rozdeptana w szeroki chodnik.

Z tyłu zaczyna wystawać Starorobociański, a na prawo od Raczkowej Czuby pojawia się Wyżnia Magura.

Jest i Wyżni Jamnicki Staw.

Przed nami końcówka podejścia na Jamnicką Przełęcz.

A potem Wołowiec.

Widok wstecz na Grań Rohaczy.

Jamnicki staw z góry.

Schodzimy na drugą stronę Wołowca.

Przed nami trawers Łopaty.

Ale my nim już nie idziemy. Skręcamy w dół na bezszlakową scieżkę i robimy sobie mały popas.

Widok w stronę Wołowca.

Schodzimy nad Jamnicki Staw.

Ehh kolorki

Dla Tobiego nie miałem dzisiaj wody, więc wypuścił się przodem aby znowu napić się ze stawu, jednak cały czas patrzył, gdzie jesteśmy, żeby nas nie zgubić.

Rozpoczynamy zejście tym samym szlakiem, którym rano tu przysziśmy.

Oj dłużyło się zejście a nóżki bolały.

Taki to był dzień, nazwijmy go regeneracyjnym.
Kocioł Jamnickich Stawów - moim zdaniem najładniejsze miejsce z całego wyjazdu. Nie byłem tam nigdy wcześniej, zawsze oglądałem go tylko z góry.

C.D.N.

sokół · Dołączył: 06 Lip 2013 Posty: 12258 Skąd: Bytom

Wspaniały wyjazd! Graty wielkie, szczegółnie tego wejścia na Bystrą, musiało być genialnie! I podziwiam Twoje kolana, ja bym umierał po takiej jednej wyrypie, a Ty zrobiłes trzy pod rząd.

Strasznie mi się podobały wstawki o ginących i umierającyh na widok Tobiego zwierzętach, oplułem minitor.

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5537

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14380

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5537

Adrian · Cieszynioki Wiek: 40 Dołączył: 13 Lis 2017 Posty: 9399

Czy to ostatnie chwile przed emeryturą?

Bo szalejecie jakby jutra miało nie być

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5537

Część IV - Kotłowa

Ostatniego dnia postanowiliśmy iść na Kotłową... czyli tam gdzie chciał iść Tobi jak schodziliśmy z Bystrej

Podjechaliśmy do Podbanské, tam o dziwo parking wciąż darmowy, ciekawe jak długo. Wyruszyliśmy magistralą w kierunku zachodnim. Po drodze oglądaliśmy jak wyglądają zbocza w stronę Kotłowej. Są to tereny pozbawione drzew, ale drogi zwózkowe już od paru lat zarastają. Stwierdziliśmy, że będzie pewniej wyjść na Kotłową szlakiem.

Wchodzimy więc normalnie do Doliny Bystrej.

Ukochana idzie z kijkami ekologicznymi

Moje kolano ma się lepiej. Ogólnie jeszcze nie umieramy.

Szlak jest wąską scieżką idącą długo dnem doliny wzdłuż strumienia.

Wyżej jeszcze kwitnie wierzbówka kiprzyca.

Wyłania się Niżnia Bystra.

Wychodzimy na wysokie piętro doliny.

Kawałek płaskiego. Przyjemny moment

Widok w stronę Bystrej.

Widok wstecz w stronę Jeżowej. Tym grzbietem szedłem.

Przed nami ostatnie bardzo strome podejście na grzbiet.

Widoczek w dół.

Jesteśmy na przełęczy. Widok na drugą stronę. Kamienista i grzbiet, którym kilka lat temu schodziłem. W oddali Tatry Wysokie.

Porzucamy szlak i idziemy na Kotłową.

Widok wstecz na Bystrą.

Przed nami Kotłowa. Jest to bardzo przyjemny i malowniczy odcinek.

Ponownie widok wstecz.

Już prawie na Kotłowej.

Ukochana szczytuje

Poszło łatwo, ale tego się spodziewaliśmy. Planujemy teraz zjeść i odpocząć, ale korci mnie zobaczyć jak dalej wygląda ścieżka. Widok na drugą stronę w kierunku Doliny Kamienistej.

Delikatną ścieżkę widać w trawach, ale w kosówkach żadnej. Zoomuję aparatem i przeszukuję morze kosówek. Wydaje mi się, że na środku jakby coś było. Uznaję, że będziemy próbować się przebijać.

Wracam na szczyt. Widok na Dolinę Kamienistą i Pyszniańską Przełęcz.

Parolotniarze latają.

Fajne to musi być tak sobie latać.

No nic, pora ruszać w dół. Ahoj przygodo

Dość szybko dochodzimy do granicy kosówki i nie ma przez nią luksusowej ścieżki.

To co jest, wygląda tak.

Ścieżka zarosła. Kosówka zdecydowanie wymaga poprzycinania. Jednak ślad widać, są stare przycięcia, decydujemy się napierać. Problem polega na tym, że pas kosówek jest naprawdę spory. Napieramy więc długo licząc, że będzie coraz lepiej, ale nie za bardzo widać tendencję do poprawy. Są odcinki dla piesków, czyli piesek idzie wygodnie, a ludzie pełzają.

Są odcinki lepsze, z polankami. Niestety czasem jest tak, że z polanki właściwa ścieżka schodzi w bok, ale wielu ludzi idzie i wydeptuje na wprost. Potem taka odnoga kończy się nagle w kosówce kilkoma ślepymi odgałęzieniami. Trzeba się wracać w górę i szukać właściwej drogi. Jest to wyczerpujące i stresujące. Im niżej się zeszło, tym gorsza perspektywa powrotu "po śladach". Chodzenie w kosówkach jest dla ludzi twardych.

Musiało być naprawdę ciężko, bo przeglądając zdjęcia mam sporą lukę. Po prostu przez jakiś czas ich nie robiłem, a zwykle robię w trybie ciągłym. W każdym razie doszliśmy do cywilizacji. Jest chatka, więc jesteśmy uratowani

Sporo mają tych chatek i wszystkie w bardzo dobrym stanie. Piwa nie było

Ale to chatka chyba dla prawdziwych koneserów, nie sądzę, żeby docierały tu tłumy. Natomiast okolica chatki bardzo ładnie zagospodarowana, nawet trawa na ścieżkach wykoszona.

Do chatki przyszliśmy od góry, do wyboru mieliśmy 3 ścieżki. Na pierwszy ogień poszła ścieżka prosto w dół. Skończyła się po 20 metrach

Wróciliśmy i poszliśmy w prawo. Ta ścieżka wyglądała najlepiej. Po kilkuset metrach miałem pewność, że to ta właściwa. Doskonale przetarta, nawet pnie zwalonych drzew poprzycinane. Jakież było zdziwienie, kiedy po 10 minutach doszliśmy do strumyka i dalej już nie było żadnej możliwości. To było tylko dojście do wody.

Wróciliśmy do chatki i poszliśmy ostatnią opcją. To była dobra droga.

Bez problemów zeszliśmy na dół.

Jeszcze na koniec 15 minut szlakiem i można wracać do domu

Zejście z Kotłowej bardzo fajne, wymagające, dla koneserów. Ta adrenalina podczas błądzenia w kosówkach jest jak narkotyk.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Zubercu, gdzie dają najlepsze hamburgery na świecie. Nie żartuję, naprawdę najlepsze bezapelacyjnie!

Spontaniczny wyjazd w Tatry był bardzo udany. 4 solidne wycieczki, praktycznie wszystkie po nowych dla mnie terenach. To był ostatni niezeksplorowany przeze mnie rejon Tatr.
Ukochana bardzo dzielna. Mimo kontuzji, spowodowanej prawdopodobnie zbyt szybkim schodzeniem z Barańca, potem bardzo dzielnie walczyła w kolejnych dniach. Tobi również dzielny, choć na tym wyjeździe nie miał okazji żeby się jakoś specjalnie wykazywać. Myślę, że długotrwała kontuzja kolana się u mnie nie odnowiła, mogę zrobić przysiad

THE END

laynn · Wysłany: 2023-09-12, 12:49

Ostatnia wycieczka super.

Tępy dyszel · Wiek: 44 Dołączył: 07 Lip 2013 Posty: 2779 Skąd: Tychy

Tatry, jesień, kolory, bardziej niszowe miejsca. Ta relacja "sama się czyta"

Sebastian · Wysłany: 2023-09-13, 18:18

Góry Bez Granic » Góry » Nasze wycieczki i wyprawy » Tatry » Spontan w Taterki na jesienne kolorki	Idź do strony: « 1 2