W poszukiwaniu Gór Ponurzyckich

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

W poszukiwaniu Gór Ponurzyckich

Sobota piękna, z wyżową pogodą, nie udało mi się wybrać na południe, ale od dawna istniał temat zastępczy, a mianowicie Góry Ponurzyckie. Znajdują się one na terenie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Wymyśliłam sobie trasę na mniej więcej 23km. Góry Ponurzyckie mieszczą się obok rezerwatu Czarci Dół i wsi Ponurzyca (podobno wcale nie jest ponura, a w nazwie chodzi o nory). O tych miejscach krążą legendy, że zawitał tam sam diabeł, dlatego po drodze jest mnóstwo krzyży i kapliczek, ziemia rodzi mnóstwo kamieni, które ponoć są łzami wylanymi przez diabła, podobno też często coś przeszkadza, żeby tam dotrzeć…
Po dwóch godzinach jazdy pociągiem docieram do miejscowości Zabieżki, gdzie zaczyna się moja wycieczka (zakończyć ją miałam w innej miejscowości).

Od razu zauważam niebieski znak na słupie, także cieszę się, że nie ma problemu ze znalezieniem szlaku. Sam szlak – szału może nie ma, ale w końcu celem jest Ponurzyca, gdzie są drewniane chatki oraz Góry Ponurzyckie

W lesie żywej duszy, tak się zastanawiam czy tędy w ogóle ktoś chodzi i czy przypadkiem nie ma dzików albo bezpańskich psów?

W pewnym momencie znak na drzewie pokazuje, że mam skręcić w prawo, no ale po prawej stronie jest ogrodzenie, więc idę kawałek dalej – może to nie tutaj ten skręt? Idę tak parę minut, żadnych znaków na drzewach, także cofam się do miejsca, gdzie był ten skręt… Przyglądam się temu miejscu no i owszem, kolejny znak jest na drzewie za płotem a wszystko wokół mocno ohaszczowane… Postanawiam jakoś obejść ten płot. Z jednej strony jest niby ścieżka, ale jakby nagle się kończy, więc wracam, żeby obejść to z drugiej strony, udało mi się nawet już obejść połowę (ogrodzenie miało kształt prostokąta). Niestety na przeciwległej stronie nie ma już niebieskiego szlaku – szlag by to! Czas leci a ja ciągle w jednym miejscu. Na mapie widzę, że z Zabieżek jest jeszcze inny szlak, który prowadzi do Ponurzycy (krótszy), dlatego stwierdzam, że bezpieczniej będzie się wycofać do miasta…
W Zabieżkach jestem z powrotem przed 12-stą, czas nie jest najgorszy aczkolwiek lepiej by było już nie błądzić za nadto, bo do przejścia wciąż 17km… Na przystanku autobusowym koło kościoła robię sobie popas…

Zaraz za przystankiem jest dziwnie namalowany zielony znak (bez białego paska). Pytam chłopca, który tamtędy przechodził czy wie jak biegnie szlak – pokazał mi dworzec PKP, z którego startowałam także znał przebieg, ale nie w tę stronę, która mnie interesowała. Zapytałam więc panią, szła z różańcem w ręku, tak mi się rzuciło w oczy, czy wie którędy do Czarciego Dołu, nawet na mnie nie popatrzyła, ona nic nie wie. Hmm… Idę trochę na czuja i widzę w reszcie zielony znak na drzewie:

Zadowolona drepczę sobie w stronę lasu aż tu nagle, zamiast zielonego, pokazuje mi się niebieski znak

Hmmm czyżbym gdzieś pominęła skręt? Będąc przekonana, że to inna odnoga niebieskiego, która też zawijasami dotrze do Ponurzycy idę tym niebieskim… W pewnym momencie zwracam uwagę na zostawioną, zgniecioną butelkę po napoju Lemon. Zapamiętałam ją, bo nie kojarzę takiej nazwy ze sklepów u mnie. Taką samą widziałam rano… No ale może dużo osób pije tutaj napój Lemon? Idę jakieś 2 minuty i moim oczom ukazuje się ogrodzenie… To samo, na którym odbiłam się wcześniej

W mojej głowie pojawiło się tylko pytanie „Ki czort?”. Na zegarku 12:30, kolejny raz wracam do ostatniego znaku, po drodze sprawdzam też wszystkie skręcające ścieżki, które kończą się na niczym, a raczej na takim oto polu albo innych haszczach:

O 13-tej zrezygnowana wracam do stacji PKP Zabieżki… Kolejny raz widzę tablicę…

Ta tablica opisuje Bagno Całowanie – idealna nazwa, tym sposobem szlak pocałował mnie w pupę.
Następnym razem poszukam Gór Ponurzyckich od innej strony – może w najbliższych dniach? Czytałam w internecie o tym, że wybierającym się tam „coś” przeszkadza w dotarciu do Ponurzycy, gdzie kiedyś panowała epidemia cholery – uważano to za karę boską, z resztą do tej pory mieszkający tam ludzie doszukują się znaków Apokalipsy – takie legendy krążą na różnych stronach internetowych. Ciekawe…

kris_61 · Dołączył: 23 Sie 2013 Posty: 293 Skąd: Bytom

Bardzo ciekawe, gdzie Cie tam poniosło.

laynn · Wysłany: 2013-10-07, 08:57

Aleś Ty Małgo jest grzeczna. Pupa jakoś tak strasznie brzmi, nie lepiej dupa?

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14375

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

Macie rację, dupa brzmi naturalniej, ale jakoś mi tak nie chciało przejść przez palce

Trzeba zachowywać pozory

laynn · Wysłany: 2013-10-07, 09:28

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14375

laynn · Wysłany: 2013-10-07, 09:44

Dobromile, czy ty zawsze musisz popsuć humor?

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14375

Iva · Wysłany: 2013-10-07, 10:36

sokół · Dołączył: 06 Lip 2013 Posty: 12257 Skąd: Bytom

Malgo, Ty naprawdę liczyłaś, że na Mazowszu jakieś góry znajdziesz? Och te blondynki... :dev

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

Liczę, że jeszcze je znajdę

Ale wiem już jak będą wyglądać, jeździłam po bliskich okolicach na rowerze

Piotrek · Wysłany: 2013-10-07, 20:17

Masz w swoich stronach sporo ciekawych miejsc na wypady, mnie się takie klimaty podobają :-)

W związku z "bliskością"

miałem przyjemność wpaść tylko ze dwa razy do Puszczy Kampinoskiej ale przewodniki po Puszczy Kamienieckiej i białej, okolic Otwocka, Chojnowskim P.K. (wszystkie wyd Rewasz, bardzo ciekawe) mam i trzymam na przyszłość. Raczej daleką :lol

Ale z przyjemnoscią takie właśnie relacje oglądam :ok

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

Cieszę się

Najbliżej mnie to są Lasy Młochowskie między Nadarzynem a Podkową Leśną (tzw. Miasto Ogród), nieco dalej właśnie Kampinos, a jeszcze dalej Lasy Otwockie oraz Lasy Osieckie, po których właśnie błądziłam ostatniej soboty

Podobno z Ponurzyckich Gór widać Górę Kalwarię (miasto) po przeciwległej stronie Wisły, także na tę perspektywę tak poluję

Tutaj nie za wiele jest miejsc "w naturze", by widzieć coś, co jest daleko. Jeszcze w Modlinie ze skarp twierdzy coś tam widać (nawet mój oddalony o ok. 50km Pruszków), a u stóp łączy się Narew z Wisłą.

Piotrek · Wysłany: 2013-10-08, 07:15

Co by nie mówić to masz gdzie powłóczyć sie w swoich stronach, lasów sporo, szlaki są, a i na rower też jest gdzie wyskoczyć.
Wkrótce będę w W-wie na szkolonku, zawsze starałem sie coś urobić przy takiej okazji ale tym razem się nie uda. I cały ten wyjazd traci sens :lol

Co do przewodników (tych z Rewasza) to chyba widziałem je kiedyś w Google Books do poczytania. Jak byś szukała :-)

Góry Bez Granic » Góry » Nasze wycieczki i wyprawy » Pozagórskie » Polska » W poszukiwaniu Gór Ponurzyckich	Idź do strony: 1 2 »