Putování za Krásami Zlatohorska to pieszo rowerowy rajd urokliwymi szlakami czeskiej części Gór Opawskich zwanej Zlatohorską Vrchoviną. Historia rajdu sięga kilkunastu lat, do 2014 r. była organizowana przez Pawla Vanka z Klubu Czeskich Turystów w Ondřejovicach, niestety zmarł, ale organizację imprezy przejęli znajomi z Głuchołaz i od 3 lat prowadzona jest przez PTTK Nysa. W tym roku na trasy do wyboru o długości 10 km, 20, 30 km i rowerową 50 km wyruszyło około 70 turystów. My jak zawsze wybieramy pieszą trasę najdłuższą
Wyruszamy po godz 8:00 z IT przy Rynku w Zlatych Horach. Wybieramy czerwony szlak w kierunku dworca kolejowego, potem ścieżką po starym nasypie kolejowym opuszczamy miasto. Kierujemy się do Černego Jeziora, przy którym powinna być pieczątka – samokontrola, ale jej nie uświadczyliśmy Urokliwe śródgórskie jeziorka objęto rezerwatem przyrody, który chroni siedliska płazów m.in. salamandry czy traszki karpackiej.
Okrążamy jeziora, pełno tutaj wonnego czosnku niedźwiedziego. Przy Złodziejskich Łąkach zbaczamy z trasy wybieramy, za bardzo idziemy pod górę, więc potem musimy zejść bezszlakowo do odbudowywanej kaplicy św. Anny. Przy okazji zajrzeliśmy do wnętrza Příčnego Vrchu, dawnej sztolni po wydobyciu złota – Melchior II. Przy kaplicy św. Anny, miał być kolejny punkt kontrolny, ale go nie ma. Niegdyś zespół kilku kaplic górniczych był popularnym miejscem pielgrzymek. Niestety komunizm doprowadził do ruiny to miejsce, ale od 2 lat największa i jedyna ocalała kaplica jest w trakcie odbudowy, zyska m.in. nowy szklany dach. Postęp prac jest już zaawansowany, pojawiła się więźba dachu i część dachówek.
Następnie ruszamy w górę niebieskim szlakiem i stromo pniemy się borem świerkowym na grzbiet Příčnego Vrchu, przechodząc obok średniowiecznych sztolniach wydobycia złota. Na grzbiecie schodzimy na chwilę z trasy na moje ulubione Taborskie Skały z widokami. Punkt widokowy (wieżyczka) powoli zarasta świerkami, ale niektóre drzewa mimo młodego wieku wyglądają jakby zaraz miały uschnąć. Widoczność dziś nawet dopisuje, widok sięga Śnieżnika Gór Sowich. W innym miejscu grzbietu również przystajemy na zdjęcia w kierunku północnym, na Biskupią Kopę, Zlate Hory, Polskę, ładnie wyglądają żółte pola rzepaku. Podłączam też pod swój aparat obiektyw 600 mm od Roberta. To jest sprzęt!
(fot. RobertJ)
Wędrujemy jeszcze chwilę płaskim grzbietem, jednak wierzchołek omijamy i schodzimy niebieskim szlakiem do sanktuarium Maria Hilf. Tutaj znacznie ubyło lasu od mojej ostatniej wizyty, otworzyły się nowe ciekawe perspektywy widokowe. Przy sanktuarium chwila przerwy, w okolicy kręci się dość dużo ludzi. Trwały przygotowania do niedzielnej pielgrzymki rodzin w sanktuarium.
(fot. RobertJ)
(fot. Robert J)
