Alpy są mniejsze od Tatr?Dobromił pisze:Czyli narzuca się wyjazd w góry niższe,
muszę się jeszcze sporo nauczyć 
.Dla mnie troje to już tłokDobromił pisze: mniej ludzi w składzie grupy.
.Więc ilu was w sumie było? To chyba pytanie dla BtonaDobromił pisze:Pojechaliśmy w 11 osób w Alpy Julijskie i w 4 osoby w Dolomity.
.Urzekła mnie Twoja historia .Dobromił pisze: było sympatycznie.
Jak tu było sympatycznie jak Cię nie było 
No ale jak już jesteś, to Ci powiem, że ładne w kolorze to pierwsze foto, igliczka ciekawa, na drugim jeziorko bajkowe, trzecie w mroczniejszym klimacie. Ciekawe zatem, co tam dalej naskrobiesz... 
Paula pisze:Ciekawe zatem, co tam dalej naskrobiesz...
laynn pisze:To taka relacja po relacji?
) i witamy się z pierwszą, szturmową siódemką. Dostajemy 12 - osobowy pokój i zaczynamy wieczór powitalny.
( ale jak się na drugi dzień okazało nie do końca tak jest ... ). Wrednym piargiem, pod ścianami, malutkim kominkiem, wrednymi zakosami docieramy na szczyt. W mniej więcej godzinę. Pierwszy zdobyty szczyt wyjazdu - Stenar ( 2501 m ). Słynie ona z pięknego widoku na północną ścianę Triglava. To prawda - widok powala. Ale widać też inne okoliczne i dalsze szczyt. Od Kriza, przez np. Razora, Skrlatice, Bovski Gamsovec, Kredaricę, Cmir, Bengujski Vrh, Kanjavec, Rjavinę aż do np. Grossglocknera. Rozpiera mnie duma na myśl, że byłem już na kilku z tych szczytów. I szlag mnie trafia na myśl, że nie byłem na większości z nich. Ale młody jestem i rozwojowy Na szczycie sporo luda - towarzystwo wielojęzyczne. Obowiązkowe zdjęcia, wspomnienia - widać Bivak 4, w którym byliśmy z Dr Piomiciem w 2011 roku. Łzy i te sprawy. Ale trzeba wracać do życia, picia i maszerowania. Na Kriz ! Wracamy do rozstaju i grupkami idziemy wrednym piargiem. Towarzysz Prezes odpowiednio nazwał tego typu szlaki. Docieramy do niemiłego żlebu i jego prawą krawędzią ( trawersy i pewniejsza skała ) docieramy na grzbiet, z którego za pomocą klamry i liny stalowej osiągamy kopułę szczytową. Oto Kriz !!! ( 2410 m ). Bohatersko zdobywamy wierzchołek ... wcześniej zdobyty przez dużego czarnego psa no cóż - turystyka nie jedną ma mordę Widoki ciekawe - zwłaszcza na imponującą, północną ścianę Stenara - ponoć do 650 metrów wysokości. Inne widoki podobne jak ze Stenara - poza widokiem na Razor - wywyższa się i zaprasza na kolejny dzień. Po odpoczynku ruszamy dalej. Inną trasą do schroniska. I fajna była - trochę żelastwa, trochę trawersowania, widoki na skalne iglice, na stawy ( a to rzadkość w tych górach ), na Triglav ( a to ... częsty widok w tych górach ), na zwierza brykające i na psa schodzącego obok ubezpieczeń Sprawne bydle z niego. Idziemy, idziemy, docieramy do rozstaju szlaków - w prawo Razor, na wprost schronisko. Wybraliśmy mądrze.
W książce ( z 2015 roku ) Piotra Nowickiego i Janusza Poręby "Alpy Julijskie" szlak jest opisany trochę inaczej niż wygląda obecnie. W międzyczasie Słoweńcy zmienili przebieg szlaku na miłą wspinaczkę przy użyciu lin, klamer i kołków. Tak miłą, że wiele osób idzie tamtędy z asekuracją. Nasza trójka ( szliśmy grupami ) przeszła tam "gołą ręka". Prawdopodobnie dlatego, że nie posiadaliśmy odpowiedniego sprzętu w plecaku Po kominku jeszcze dwie liny "w poziomie" i granią na szczyt - Razor ( 2601 m ). Kopuła dość mała, ale pomieściliśmy się. Sesja zdjęciowa, dyskusje, wymiana uprzejmości, itd. Pełna Kultura Turystyczna. Wiek i powaga ( jestem spod znaku Wagi ) zobowiązują. Po zasłużonym odpoczynku czas wracać na przełęcz. I tak też uczyniliśmy. Rozłożyliśmy pod okienkiem skalnym, z widokiem na Prisojnik. I parę innych szczytów też. Koziorożców tym razem brak. Posileni duchowo rzuciliśmy się na drugi tego dnia szczyt - Planja. Fajnie się szło, trochę liny, wąskie trawersy, szerokie podejście na szczyt. I "gwiazda wieczoru" - Utrujeni Stolp ("Zmęczona wieża"). Skała oparta łbem o Planje. Na szczycie ( 2453 m ) spędziliśmy około 20 minut, spotykając tych samych Słoweńców co na Razorze. Powrót do schroniska był szybki - mogli nam zająć leżaczki pod schroniskiem. No i zajęli - musieliśmy skorzystać z ławek i trawnika. Sielankę czas zacząć.
Plan był trochę inny ale nikt nie narzekał.
i rozeszliśmy się do aut. W trochę innej konfiguracji - jeden autowiec przesiadł się do busa jadącego do Ojczyzny, a jeden busowiec zasiadł w aucie kierującym się na Włochy. Ja też byłem w tym aucie więc później opowiem Państwu swe wrażenia z pierwszego w życiu pobytu na ziemi włoskiej ( ziemi kamienistej bo wcześniej miałem kontakt ze śniegiem włoskim - Towarzysz Prezes mi to uświadomił ) oraz w Dolomitach.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości
