Jak piszą kroniki Obywatel Dobromił ostatnio chodził po Tatrach Słowackich 2 października tamtego roku. Obywatel Prezes w podobnych dniach. Przyszedł czas na powrót. Pisząc w skrócie - szalone pomysły zostały w sferze planowania. Wybraliśmy cel ODPOWIEDNI.
Panie i Panowie - Kieżmarskie Stawy.
Ani jednego nie widzieliśmy w jego naturalnej formie - wszystkie były skute lodem.
Dzień wcześniej wypełniamy odpowiednie formularze i Słowacja już się cieszy, że w najbliższym półroczu będzie nas często i gęsto gościć. W ramach tego cieszenia się podnieśli cenę parkingu w Białej Wodzie - 8 euro. Tatra Tea 52 % - 17 euro. Ale nie wypada narzekać na ceny za kulturę i sztukę.
Na parking wjeżdżamy parę minut przed godziną dziewiątą. Miejsca były.
Od razu rzuca się w oczy spory ruch lotniczy.
Po co się męczyć ? W ten sposób też można znaleźć się na Łomnicy
Spadający gałęzi się chwyta.
Tatry Bielskie ( widać np trzy Jatki ) też były obserwowane.
Krok za krokiem i oto widać Ścianę. Mały Kieżmarski z otoczeniem.
Ten najwyższy wizualnie zwie się Kozią Turnią. Ma fajną wysokość - 2111 m i jest jednym z moich tatrzańskich marzeń.
Aaaaa !!! Jastrzębia Turnia jeszcze nie wywyższa się nad okolicę.
Droga do Piekła. Słowacy mają czekolady z podobnym ujęciem na opakowaniu.
Ta piękna piramida to Skrajny Jastrzębi Kopiniak. Lubią tutaj długie nazwy.
Z cyklu "Plany Dobromiła" - Czarny Szczyt. Ten najwyższy z pyska.
Po lewicy zaznaczają swoją obecność Durne. Tam już byłem
Oto One z bliższa. Od lewej Durny Szczyt, Igła w Durnym i Mały Durny Szczyt.
A kuku ! Mamy was ! Barania Przełęcz. Piękny punkt widokowy na Dolinę Pięciu Stawów Spiskich i jeden z etapów drogi na Baranie Rogi. I miejsce mojego chyba najbardziej rozsądnego wycofu górskiego.
Na wysokości 1550 m mieszka Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim.
Jastrzębia Turnia ponad schroniskiem.
Dolina Dzika pod Baranią Przełęczą.
Szliśmy z parkingu około dwóch godzin tak więc należał nam się odpoczynek w schronisku. Ludzi sporo - trzy sale zajęte. Był też sympatyczny pieso górski odziany w cztery buciki i torbę podróżną. Sępiący kot jest tam chyba stałym elementem wystroju wnętrza.
Po około 32 minutach wpadliśmy w drugi etap działalności turystycznej - ruszyliśmy w stronę Białego Stawu Kieżmarskiego.
Widoki się wyostrzyły.
The Turnia.
The Ściana. Łomnica kuka po prawej.
Porysowali niebo.
Idziemy zboczem Koziej Turni.
"Malutka" Poślednia Turnia pomiędzy Łomnicą i Durnym Szczytem.
Idzie się o wiele gorzej niż do schroniska. Raz za czas człek wpada pod kosodrzewinę, śnieg jest dziurawy i rozmiękły. Powinni bardziej się przyłożyć do obsługi szlaków.
Wygląda pancernie.
Na środku "podwójne" Baranie Rogi ( 2530 m ). Miło go wspominam - to jest mój pierwszy tatrzański szczyt powyżej szlakowych Rysów. A jak cudnie się spiliśmy na zakończenie tamtego pobytu ( Baranie, Żółta Ściana i Lodowy ) w Spiskich Stawach ... Asekuracja przy wejściu na trzecie piętro łóżka ... Spirytus z herbatą ... Piwna uczta na schodach schroniska ... 2007 rok ... Auuuu !!!
Ściana Małego Kieżmarskiego i inni.
Przed nami Tatry Bielskie.
Przed nimi Tatry Wysokie.
Steżki na straży Tatr.
O 12.46 przybyliśmy nad Biały Staw Kieżmarski ( 1613 m ). Nie widać go ponieważ jest skuty lodem i zasypany śniegiem. Białym śniegiem.
Fajne to miejsce. Spory węzeł szlakowy, fundamenty spalonego schroniska ( spłonęło tuż przed urodzinami jednego z forumowiczów ), świetne widoki, wiata, ławki. Brakuje baru.
Mimo to posiedzieliśmy tam trochę.
W międzyczasie na Łomnicy coś zbudowano.
Kozia Grań.
I jedyny w okolicy turystycznie dostępny szczyt - Jagnięcy.
Ich Wysokość Durne. Ten człowiek na Durnym Szczycie to może być mój kolega z Żywca, Gibon. Tego dnia zdobył ten bardzo wymagający i trudny szczyt.
Po prostu piękny widok.
Schodkowe góry.
Chmury atakują.
Narciarze wariują ( pod Kozią Granią ).
Nad Wysokimi lekko dziko. W sumie jest tam Dzika Dolina.
Nad Jatkami spokój. Co samo z siebie dziwnie brzmi ...
Przyszedł czas na powstanie i powrót. Do wyboru mieliśmy zejście do schroniska Szarotka ( jedynak w Bielskich ) lub łącznikowym szlakiem do głównego traktu w Dolinie Kieżmarskiej. Z góry wykluczyliśmy powrót nad Zielony.
Poszliśmy łącznikowym. Tam spotkaliśmy np osobnika z czekanem i w rakach i dwie dziewczyny z dwoma pudlami.
Były też widoki górskie.
Docieramy na główny szlak - pętla zrobiona.
Spotykamy grupę matołów szczujących lisa.
Łomnica dalej stoi.
Huncowski i Kieżmarski również.
A na koniec widzimy halo.
Dostojnym krokiem wchodzimy na parking. 6 godzin na trasie. Widoki. Schronisko. Śniegi. Zwierza. I ... 17 980 metrów w naszych nogach. Dobiliśmy na parkingu do 18 000 !
Dziękuje.
Wróciłem w dom około godziny 18. O godzinie 19.15 pojechałem z kolegą do Leśniczowki w Chorzowie na koncert zespołu CETI. Łzy wzruszenia.
Niech żyje metalstwo w domu, zagrodzie oraz w stodole !
Long Live Rock ’n’ Roll !
Niech Hammondy kruszą mury, a Fendery stroją struny !
Hój na grób "muzyce" disco - polo !
Hopsa sa, sa sa sa, chodźmy wszyscy do lasa !
Wróciłem tuż przed północą. Wstępne pakowanie, termos, suchy prowiant, niecałe cztery godziny snu, pobudka o 5.20 i wyjazd o 6 w Tatry Zachodnie. Na krótką, 29 kilometrową, wycieczkę po trzech szczytach. Ale to będzie inna opowieść.
Dobranoc.
