Góry Bez Granic

Dzień 1 - Kierunek południe ! - 23.07.2016

No i w końcu przyszła pora na kolejny dłuższy wypad rowerowy. W porównaniu do wcześniejszych tak długich wypadów nastąpiło kilka zmian. Ta najbardziej istotna to taka iż po raz pierwszy na 2 tygodniowy wypad jadę w towarzystwie.

Cel ? Hmmmmm...., cel był zupełnie inny w pierwotnych planach. Jednak to co miało miejsce ostatnio w Turcji wpłynęło na zmianę planowanej trasy. Innym zamierzeniem było wyśrubowanie osobistych osiągnięć podczas jednego wyjazdu tj. najdłuższy pokonany dystans czy chociażby najwyższa osiągnięta wysokość na rowerze. Niestety tego nie udało mi się zrealizować choć bardzo niewiele zabrakło

Przygotowań do wyjazdu jakiś specjalnych nie było bo o tym że mam wolne na 100 % dowiaduję się dopiero w środę . Przegląd roweru, wymiana tylnego koła na bardziej wytrzymałe no i zrezygnowałem tym razem z plecaka. W jego miejsce znalazła się za to po raz pierwszy torba na sprzęt foto na kierownicę. Niestety to jakieś najtańsze badziewie i kompletnie nie zdało to egzaminu. Będę musiał pomyśleć o jakiejś lepszej, markowej...



Przed samym wyjazdem trochę zachodziła obawa czy podołam wyzwaniu. Prawda jest taka, że niewiele jeżdżę ostatnio na rowerze. W dniu wyjazdu mam pokonanych tyle kilometrów w roku co normalnie pokonuję do kwietnia ;p

Po raz pierwszy rezygnuję z map papierowych na rzecz tych w telefonie. Zemści się to później na nas.

Z Grześkiem umawiamy się w Opavie o 09:00. Ja jadę rowerem 70 km, a on pociągiem z Opola do Raciborza i dopiero stamtąd do Opavy. Na miejscu jestem z małym opóźnieniem. Robimy w centrum zakupy i przenosimy się do parku by obgadać kilka kwestii. Dla Grzesia będzie to debiut w tak długim wypadzie





Po około 40 minutach ruszamy na Hradec nad Moravicą. Za miejscowością rozpoczynamy podjazd na najwyższy punkt dzisiejszego dnia - Vrchy 539 m. W zasadzie przerwy ograniczamy do minimum, a czas i tak zbyt szybko nam ucieka. W mieście Fulnek postój na łyk wody i odbijamy z krajówki na Odry. Dziwne trochę, ale jeszcze w tym miasteczku nie byłem







Na mało "czeskim" rynku chwila ochłody przy studni i jedziemy na Hranice. Zbyt byliśmy rozpędzeni i musimy nadrobić kilka kilometrów bo pojechaliśmy nie tą drogą, którą powinniśmy . Szybki przejazd przez miasto i następnie ścieżką rowerową przez Teplice nad Beczwą. W zasadzie od tego miejsca aż do Holešova to powtórzenie trasy, którą pokonywałem podczas minionej majówki











Dalsza trasa jest już bardziej płaska. Od Hulina jedziemy na Otrokovice. Dalej wzdłuż rzeki Moravy na
Uherské Hradiště. Dopiero od tego miejsca jest coś czego wcześniej nie znałem.







Przejeżdżamy przez centrum Uherský Ostroh. Trafiamy na jeszcze czynny sklep mimo, że powinien być już zamknięty od kilkunastu minut. Korzystamy z okazji i robimy ostatnie tego dnia zakupy. Kilka zdjęć na rynku i o zachodzie słońca ruszamy w kierunku Veselí nad Moravou. To trochę większe miasto od tego wcześniejszego, ale mniej ciekawe. Rynek już klasycznie wybrukowany, a na nim pustki. Jest późno, a mimo to temperatura jeszcze bardzo wysoka. W niedużej odległości od centrum stoi bardzo zaniedbany renesansowy pałac.











Trasą rowerową przejeżdżamy przez przypałacowy park. Kilka kilometrów dalej w miejscowości Vnorovy zatrzymujemy się przy figurze św. Jana Nepomucena. Zaczepia nas miejscowy na rowerze. Następują pytania typu skąd, dokąd, ile kilometrów i skąd wiem, że to Nepomuk Zostajemy zaproszeni na kieliszek wina. Jan pokazuje nam swoją "świątynię" tj. potężną piwnicę wykonaną z cegły z odzysku co nadaje jej starodawny wygląd. Opowiada nam o kilku świętych umieszczonych we wnękach w różnych miejscach piwnicy. Na jednym kieliszku wina nie poprzestaliśmy, ale zbyt dużo też nie mogliśmy wypić bo przed nami jeszcze kawałek jazdy tego dnia. Niewiele brakowało, a skusilibyśmy się na kolację i zapewne później na ugoszczenie nas na noc. Jednak jednym z założeń podczas takich wypadów jest nocleg "gdzie popadnie" bo to jest właśnie prawdziwa przygoda





Okazuje się również, że Jan świadczy usługi pogrzebowe. Pokazuje nam magazyn trumien Na pożegnanie otrzymujemy jeszcze butelkę wina. Proszę również o kontakt abym mógł przesłać relację po powrocie bo nie mógł uwierzyć w nasze zamiary dotyczące tego wypadu Żegnamy się i jedziemy jeszcze kilkanaście kilometrów na południe. Niedaleko Hodonina rozbijamy pierwszą bazę podczas tego wypadu pod rozłożystym drzewem...





To był udany dzień.

5 x piwo i 6,5 l innych płynów.

Galeria - Dzień 1:

https://goo.gl/photos/tNQKP5F7zUGsZhwj8

cdn...

Rowerowy Eurotrip 2016 - Dzień 2 - Czechy, Słowacja, Węgry - 24.07.2016

Na noc rozkładamy się pod rozłożystym drzewem przy trasie rowerowej. To był dobry wybór bo w nocy przelotnie pada deszcz. Na szczęście nie był obfity i nie zdołał się przedrzeć przez koronę drzewa

Z rana bardzo się guzdrzemy z wyruszeniem w dalszą trasę. Oczywiście do śniadania wypijamy wino otrzymane poprzedniego wieczoru od Jana Startujemy dopiero o 08:30. Powinniśmy nadrobić stracony z rana czas bo dzisiejsza trasa wiedzie po zupełnie płaskim terenie. Poranek jest szary i bury. Z czasem aura jednak poprawia się.



Pierwotnie na naszej trasie miał być Břeclav i kontynuowanie jazdy już po austriackiej stronie. Dosłownie w ostatniej chwili na obwodnicy Hodonina zmieniamy plany i przejeżdżamy przez centrum miasta. Rynek mało ciekawy. Odczucie to potęguje spora liczba samochodów zaparkowanych gdzie popadnie.



Tuż za miastem przejeżdżamy przez rzekę Morawę i przekraczamy jednocześnie granicę CZ/SK. Od teraz przez kilkadziesiąt kilometrów będziemy poruszać się główną drogą w kierunku stolicy Słowacji - Bratysławy.



Po kilku kilometrach robimy przerwę śniadaniową. Wykorzystujemy poprawiającą się pogodę na kąpiel w dawnym wyrobisku żwiru. Grzesiu zauważa Turkucia podjadka. Jest to jeden z największych owadów występujących w naszych okolicach. Mimo, że jest to owad to większość swego życia spędza pod ziemią...





Przez Malacky jedziemy do Stupavy. Kilka razy przejeżdżamy nad autostradą. W dali widoczne już Małe Karpaty. Tutaj tylko kilka zdjęć na rynku gdzie dominuje kościół św. Stefana.





Przed Záhorską Bystricą odbijamy na miejscowość Devínska Nová Ves i dalej na Devin.

Devin znany jest z ruin średniowiecznego zamku usytuowanego na skale u ujścia Moravy do Dunaju. Od dawien było to strategiczne miejsce i już za czasów Rzymian był tu posterunek graniczny. Kilka lat temu zwiedzałem ruiny i dlatego tym razem objeżdżamy twierdzę ścieżką rowerową nabrzeżem. Na deptaku tłumy turystów.









Trasą rowerową jedziemy przez Bratysławę. Zwiedzania nie było w planach. Na rowerówce biegnącej wzdłuż Dunaju setki rowerzystów. Infrastruktura bardzo dobrze rozwinięta i co pewien czas jest miejsce gdzie można napić się wybornie schłodzonego piwa. Szczególnie dobrze smakował pszeniczny Herold







Ścieżką rowerową podążamy ku granicy SK/HU. Niedaleko samej granicy ostatni postój w knajpce gdzie na naszych oczach jeden Węgier zrywa łańcuch. Grzesiu wybawia go z opresji pożyczając skuwacz. W czasie gdy Węgrzy męczą się z łańcuchem my spokojnie wypijamy po piwie lub dwóch.





Po przekroczeniu granicy jesteśmy w miejscowości Rajka. Malutka senna miejscowość. Tutaj ostatnie zakupy tego dnia. Gównie płynów Ponownie spotykamy Węgrów "od łańcucha". Otrzymujemy od nich kilka wskazówek jak dalej jechać na Mosonmagyaróvár. Przez kilkanaście kilometrów wiedzie bardzo fajna ścieżka dla rowerów. Grzesiu znajduje kilka krzaków konopi niezły miał ubaw. W tym miejscu musiała być wcześniej jakaś uprawa bo tylko tutaj jest obsiana cała miedza tymi krzakami









Przed zachodem słońca jesteśmy w Mosonmagyaróvár. Tutaj poświęcamy odrobinę więcej na objazd miasta. Na jego obrzeżach w miejscu dawnego rzymskiego obozu wojskowego stoi czworoboczny zamek. W mieście atmosfera bardzo senna. Większość osób siedzi w knajpkach.





Gdzieś za miastem zastaje nas zachód słońca. Im później tym więcej burz kręci się w okolicy. Na noc rozbijamy się pod ogrodzeniem będącego w budowie węzła autostradowego...







Piwo x 6, inne płyny 6 litrów.

Zdjęcia: https://goo.gl/photos/1q7YqsQzQ4P2o3wu5

cdn...

Rowerowy Eurotrip 2016 - Dzień 3 - Płasko i deszczowo - 25.07.2016

W nocy temperatura oscyluje w okolicy 20 stopni. Często się budzę bo w koło przechodzą burze. Nas na szczęście omijają. Wstaję kilka minut po szóstej i bardzo szybko jestem gotowy do drogi. Grzesiowi zajmuje to trochę więcej czasu, ale to i tak nic w porównaniu do tego jak długo będzie się ogarniać w kolejnych dniach Ruszamy dokładnie o 07:19 i było to chyba najwcześniejsze wyruszenie w drogę podczas całej wyprawy.



Od samego początku Grzesiu narzuca bardzo wysokie tempo jazdy. Mam problem by utrzymać mu koło. Trasa dzisiaj nudna jak przysłowiowe "flaki z olejem". Ciągle płasko i niewiele ciekawego się dzieje.

Kilometry początkowo mijają nam bardzo szybko. Mamy bardzo wysoką średnią do czasu..., do czasu aż dopada nas burza W miejscowości Hegyfalu chowamy się na dość długo pod jakimś opuszczonym obiektem. A deszcz pada coraz intensywniej. Grzesiu chętnie jechałby dalej w padającym deszczu, ale dla mnie to nieporozumienie. Jazda w padającym deszczu jest mało przyjemna dla mnie i mojego sprzętu elektronicznego

Idę obejrzeć nieodległy pałac oraz kościół Podwyższenia Krzyż Świętego.







Deszcz nie ustaje, ale trochę zelżał. Nie widać jak na razie by miało przestać, więc po odpowiednim zabezpieczeniu sprzętu ruszamy dalej. Jedziemy półtora godziny w siąpiącym deszczu. Wszystko mamy już przemoczone. Najgorsze jednak, że burza przemieszcza się w tym samym kierunku w którym jedziemy. Następuje kolejna dłuższa przerwa w jeździe...



O 11-tej docieramy do jednego z najstarszych miast na terytorium Węgier - Szombately. Fajnie, że deszcz w końcu ustał Przed zwiedzaniem miasta decydujemy się najpierw coś zjeść w restauracji na uboczu. Jedzenie smakowicie wyglądało i takie też było. Niestety taka przyjemność jest zbyt droga i było to jedyny i ostatni raz podczas tej wyprawy.







Robimy objazd miasta. Jest tu ponoć trochę ruin z czasów rzymskich, ale jednak nie mamy jakiegoś parcia by je odszukiwać. Oglądamy trzecią pod względem wielkości świątynię na Węgrzech - katedrę Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny z 1797 roku. W parku na jej tyłach są owe ruiny. Jednak przez płot nic nie widać, a nie chciało się nam już wracać.



Ciekawa jest również synagoga w stylu mauretańskim z lat 1880/81.



Opuszczamy miasto. Jedziemy dalej podrzędną drogą. W ten sposób trafiamy do miejscowości Jak. Niby niewielka wieś, ale znajduje się tu najlepiej zachowana świątynia romańska na terytorium Węgier. Przyjemność zwiedzania kościoła św. Jerzego kosztuje 1 euro, ale można płacić w każdej innej walucie. Przypadkowo wyciągnąłem z kieszeni czeskie korony i kasjer w sklepie powiedział, że korony też mogą być



Oglądam wnętrze. Ładnie prezentuje się portal wejściowy.





W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła znajduje się wzniesiona w 1260 roku i przebudowana w XVIII wieku kaplica św. Jakuba.



Jedziemy na południe. Coraz częściej na trasie mamy niewielkie wzniesienia. Mijamy Körmend. Granica ze Słowenią już niedaleko.





Ostatnia miejscowość na Węgrzech i koniec sielanki. Ostry i wymagający podjazd. Na szczycie wzniesienia przejście graniczne gdzie robimy pamiątkowe zdjęcie. Grzesiu odwiedza rowerem Słowenię po raz pierwszy



Pogoda coraz lepsza, ale i dzień powoli się już kończy. Teraz przychodzi nam pokonywać kolejne wzniesienia. Czy musieli tak poprowadzić drogę by wiodła przez te najwyższe wzniesienia w okolicy ?





Po 19-tej docieramy do Murskiej Soboty. W samą porę by zrobić pożądane zakupy w pierwszym napotkanym markecie.





Szybki przejazd przez miasto i trzeba jechać dalej jeżeli myślimy by dobić do 200 km Mijamy jeszcze kilka mniejszych miejscowości i w Osek szukamy fajnej miejscówki. Pierwsza próba była nieudana. Zniechęca nas do niej ujadanie psa z nieodległego gospodarstwa. Kawałek dalej tuż przy drodze jest sterta słomy. Okazuje się być bardzo fajnym miejscem na spędzenie nadchodzącej nocy...






Statystyki - dzień 3

Piwo x 5 oraz 3,5 l innych płynów...

Galeria - dzień 3: http://goo.gl/photos/uyHdNUvzSDnf7AeXA

cdn...

Robert J pisze:Po raz pierwszy rezygnuję z map papierowych na rzecz tych w telefonie. Zemści się to później na nas.

Zapomniałeś ładowarki do smartfona? Na 3-4 dniowy wypad zabieram 2 smartfony na wszelki wypadek, gdyby jednemu przytrafiło się nieszczęście. A może w deszczu wkurzał Cię wyświetlacz?

Robert J pisze:Od Hulina jedziemy na Otrokovice.

W Hulinie u Jirki spędziłem cudowny, wakacyjny tydzień, dodatkowo w towarzystwie Jitki i Jarki z Otrokovic. Co tu dużo pisać - miałem wtedy 20 lat i sporadycznie piwo też piłem

Robert J pisze:Okazuje się również, że Jan świadczy usługi pogrzebowe.

Tylko wino Wam w głowie - nie byliście ciekawi trendów w modzie i jakości świadczonych usług?

Robert J pisze:Grzesiu znajduje kilka krzaków konopi niezły miał ubaw.

Nie dziwię się, że następnego dnia był słabszy kilometraż. Gdyby to był mocarz...

Robert J pisze:Jedzenie smakowicie wyglądało i takie też było. Niestety taka przyjemność jest zbyt droga

Grzechem byłoby nie spróbować kuchni regionalnej, zaś przyjemności muszą być drogie, bo inaczej nie byłyby przyjemnościami. Czy tegoroczny budżet przekroczył 100 EUR na osobę (chyba dopiero w podsumowaniu o tym będzie)? Pamiętaj: podobno najdroższy jest bezpłatny seks (zasłyszane).

ceper pisze:Zapomniałeś ładowarki do smartfona? Na 3-4 dniowy wypad zabieram 2 smartfony na wszelki wypadek, gdyby jednemu przytrafiło się nieszczęście. A może w deszczu wkurzał Cię wyświetlacz?

Miałem ładowarkę solarną + 2 x power bank. Smartfon po prostu się zepsuł. Miałem drugi , zwykły telefon w zapasie

ceper pisze:Tylko wino Wam w głowie - nie byliście ciekawi trendów w modzie i jakości świadczonych usług?

Trochę nam opowiadał jak również pokazywał trumny

ceper pisze:Nie dziwię się, że następnego dnia był słabszy kilometraż. Gdyby to był mocarz...

Krzewy niezdatne do użycia.

ceper pisze:Grzechem byłoby nie spróbować kuchni regionalnej, zaś przyjemności muszą być drogie, bo inaczej nie byłyby przyjemnościami. Czy tegoroczny budżet przekroczył 100 EUR na osobę (chyba dopiero w podsumowaniu o tym będzie)? Pamiętaj: podobno najdroższy jest bezpłatny seks (zasłyszane).

Pewnie zakręciło się w okolicy 300. Kumpel zdecydowanie tą kwotę przekroczył. Wchłaniał wszystkiego przynajmniej dwukrotnie więcej ode mnie.

Rozrzutność adekwatna do kilometrażu

cezaryol pisze:Rozrzutność adekwatna do kilometrażu

Nom, 1 euro na 10 km

Rowerowy Eurotrip 2016 - Dzień 4 - Słowenia... - 26.07.2016

Noc pogodna i ciepła. O poranku już trochę więcej chmur na niebie. Na szczęście na deszcz się nie zanosi. Sprawnie zbieramy się do dalszej drogi. Po raz kolejny na początku dnia mamy stromy podjazd. Wspinamy się do miejscowości Sveta Trojica. To tak na rozgrzewkę



Zjeżdżamy z drugiej strony gdzie nad zalewem mamy przerwę śniadaniowa. Chętnie byśmy się wykąpali ale jednak woda miała jakiś nieprzyjemny zapach





Docieramy do miejscowości Lenart. Już tu kiedyś byłem, ale przyjechałem wówczas z innego kierunku. Od teraz będą na trasie odcinki, które przemierzałem kilka lat temu. No i najważniejsze, wypogadza się !



Na naszej trasie staje drugie pod względem wielkości miasto Słowenii - Maribor. Decyduję o ominięciu aglomeracji ościennymi dzielnicami. Jedziemy od wschodniej strony przez spore wzniesienia, na których dominują plantacje winorośli. Widoki z góry niczego sobie





Przejeżdżamy Dravę. Trochę kluczymy po dzielnicy Brezje i Tezno. W końcu docieramy do drogi, którą bardzo dobrze pamiętam. Teraz dalsza jazda w kierunku Slovenskiej Bisticy jest już bezproblemowa.

Slovenska Bistrica zupełnie inaczej wygląda przy ładnej pogodzie. Zresztą poprzednim razem nawet nie myślałem by oglądać miasto tylko szukałem sklepu rowerowego bo skończyły mi się dętki. Poza tym wówczas cały czas padał deszcz i nie wspominam tamtego dnia zbyt miło Teraz oczywiście nie mogło zabraknąć odwiedzin pałacu.





Za miastem pora zmierzyć się z kilkoma ostrymi podjazdami jeżeli myślimy o dotarciu do Celje. Pokonywanie tych 12/14/18 procent idzie nam całkiem sprawnie. Oczywiście Grzesiu za każdym razem jest na szczycie pierwszy. No ale ja jednak mam kilkanaście kilogramów więcej bagaży



Celje to ładne miasteczko ze sporą ilością zabytków. Oczywiście najciekawszy jest zamek górujący ponad miastem. Jednak nawet nie myślę by się tam wspinać. Może następnym razem....
Odwiedzamy centrum. Robię sobie fotkę przy swoim sobowtórze czyli rowerzyście- fotografie



Objazd starówki i jedziemy dalej na zachód.







Prawie 30 kilometrów po względnie płaskim terenie mija nam szybko. Jednak od Vrańska przychodzi pora by zmierzyć się z najtrudniejszym dzisiejszym podjazdem. Po kilku kilometrach decydujemy się na przerwę na kąpiel i pranie w zimnym potoku.





Widoki z przełęczy całkiem ładne choć przybywa obłoków na niebie.



Po zjechaniu na dół trasa już niemal do końca dnia po płaskim. Gdzieś tam w dali widoczne już Alpy Julijskie z ich najwyższym szczytem Triglavem.



W Domžale przerwa na piwo i lecimy przez Mengeš w kierunku Kranj. Po prawej stronie wyłaniają się Alpy Kamnickie, a przed nami rządzą Julijskie. Mijamy lotnisko i trzeba się rozglądać za alternatywną trasą bo główną drogą nie można jechać rowerem. Poprzednim razem miejscowi poprowadzili mnie trasami rowerowymi wzdłuż autostrady. Tym razem nie potrafiłem sobie przypomnieć jak to było. Jedziemy na Britof i dopiero stamtąd na Kranj.







W ostatniej chwili robimy zakupy w markecie i szybki przejazd przez centrum. Dwa zdjęcia i lecimy dalej...





Im ciemniej tym bardziej odchodzą nam chęci do dalszej jazdy. Dodatkowo w powietrzu czuć deszcz. Miejscówkę wynajdujemy tym razem dopiero za trzecią próbą. Pierwsza okazała się być całkiem dobra by rozciągnąć płachtę biwakową, ale byli tam już lokatorzy. Konkretnie kotka z małymi. Szkoda mi jej było i podzieliłem się z nią swoją kolacją



Płachtę rozbijamy na łące na przedmieściach Radovljicy. Mamy pewien patent. Na ziemię idzie plandeka. Na środek dwa rowery oparte o siebie, a nad nimi przerzucona płachta i zakotwiczona sześcioma odciągami. Podczas wykonywania tych czynności zaczyna padać deszcz....


Statystyki - dzień 4


Piwo x6, inne płyny 4,5 litra

Galeria - dzień 4:

https://goo.gl/photos/MP5AHqyDTtAPnTu58

cdn...

Rowerowy Eurotrip 2016 - Dzień 5 - Przez Alpy Julijskie w deszczu... - 27.07.2016

Noc trochę niespokojna. Kilkukrotnie się budzę przez padający deszcz. Dość mocno wieje i kontroluję napięcie odciągów płachty. Budzimy się po szóstej, ale zebranie się do dalszej drogi zajmuje nam niemal dwie godziny. Coś w nocy mnie ugryzło pod lewym okiem i mam opuchniętą twarz





Odzywają się mięśnie łydek. Trochę zajmuje mi czasu by je rozgrzać. O 9-tej jesteśmy w Radovljicy gdzie podjeżdżamy na moment do centrum. Takie niewielkie miasteczka najlepiej się zwiedza





Tymczasem pora przemieścić się do nieodległego Bled. To jeden z najbardziej charakterystycznych punktów na turystycznej mapie Słowenii. Bled leży nad jeziorem, na którym znajduje się wysepka z kościółkiem Maryji Wspomożycielki. Jest to jeden z bardziej rozpoznawalnych obiektów wśród turystów.



Bled to również zamek na skale. Według źródeł pisanych jest to najstarsza warownia na Słowenii. Chciałem wykonać kilka zdjęć z góry, ale okazało się że wstęp jest w cenie 10 euro





Jedziemy dalej w kierunku na Jasenice. Przypadkowo mylimy trasę. Jedziemy nie tą drogą co trzeba. Najpierw pod górę, a potem ostro w dół. Cholera, przecież jechałem tędy trzy lata temu i tak nie było ! Dobrze, że nie zjechaliśmy na sam dół i zdecydowałem w odpowiednim momencie o zawróceniu bo nie wiadomo gdzie byśmy zjechali. Nie obyło się bez wpychania rowerów pod górę No i niestety coś zaczyna mi szwankować telefon, w którym mam zainstalowane mapy





Druga próba odnalezienia właściwej trasy była już udana. Docieramy dość szybko do Jasenic gdzie robimy spore zakupy. Wyślij na Słowenii Grzesia po zakup piwa, a pewnym będzie, że przyniesie ci Uniona



Tradycyjnie już podczas takich dłuższych wypadów musi mi się przytrafić jakiś defekt. Nie inaczej było i tym razem. Zaczyna mi wysiadać suport. Robi się coraz większy luz na łożyskach. Tutaj pod sklepem udaje mi się go odrobinę zredukować, ale skutkuje to występowaniem mało przyjemnego strzelania łożysk w trakcie jazdy



W Mojstranie zjeżdżamy na trasę rowerową D-2, to taka rowerowa autostrada Niestety nadciąga coraz więcej chmur, grzmi. W końcu zaczyna padać. Z czasem opady się nasilają. kilkukrotnie chowamy się przed ulewą.







W Kranjskiej Gorze deszcz ustaje. Robimy zakupy. Przebieram się w suche ciuchy i rozpoczynamy podjazd na przełęcz Vršič 1611 m. Ponownie zaczyna lać







Rozpoczynamy wspinaczkę. Grzesiu pojechał już swoim tempem. Ja będę się wielokrotnie zatrzymywać. A to zdjęcie, a to ubrać lub ściągnąć pelerynę....



Denerwuje mnie ten rozlatujący się suport. Powoli jadę pod górę. Grzesiu jest na szczycie kilkadziesiąt minut przede mną.





Zaskakujące jest to, że po południowej stronie jest ładna pogoda. Jeszcze nieraz tak będzie podczas tego wypadu, że padać będzie tylko tam gdzie my jesteśmy, a wszędzie wkoło świeci słońce



Wyczekujemy aż ustanie deszcz i rozpoczynamy zjazd na południową stronę. Niestety trzeba bardzo uważać bo jezdnia mokra i bardzo śliska. Zatrzymuję się na punktach widokowych. Grzesia to zupełnie nie interesuje...







Dziś w planach jest dotrzeć przynajmniej w okolice Tolmina. Mimo niewielu kilometrów pokonanych do tej pory nie powinno być z tym problemu bo mamy ciągle w dół wzdłuż rzeki Soczy. Dolina, którą płynie Socza była światkiem krwawych walk pomiędzy Włochami, a oddziałami austro-węgierskimi. Włosi mimo zdecydowanej przewagi liczebnej ponieśli druzgocącą porażkę. Socza określana jest często mianem „drugiego Verdun”.





Już po zachodzie słońca przejeżdżamy niedaleko wodospadu Boka. Jest to jeden z największych i najpiękniejszych wodospadów na Słowenii. Woda spada tu z wysokości 106 metrów ! Ach gdyby było więcej czasu...





Po dziewiątej przejeżdżamy przez Tolmin. Zaraz za miastem rozbijamy obóz w sadzie. Co prawda przejechanych kilometrów mamy zaledwie 150, ale plan został wykonany. Zakładaliśmy również, że nadrobimy to w kolejnych dniach. Miejscówka nie była może idealna, ale za to mieliśmy w sąsiedztwie niezłą imprezę. Po zasięgnięciu informacji dowiadujemy się, że właśnie odbywa się tam impreza o nazwie Metaldays. To nie mój klimat, ale Grzesiu powiedział, że się zaraz zjara



Kilka nocnych zdjęć i pora kłaść się spać. Grzesiu wniebowzięty bo w końcu może rozwiesić hamak


Statystyki - dzień 5

Piwo x6, inne płyny 2,5 litra

Galeria - dzień 5: https://goo.gl/photos/M6j9bamLMkynmcLB7

cdn...

Ten odcinek byłe przepiękny. Nie dziwię się Ci, że zostawałeś z tyłu, bo to byłby grzech nie porobić zdjęć!

Jak zwykle fajnie Choć w sumie taka jazda jak Grześka - byle do przodu, żadnego podziwiania, to trochę bez sensu. Ażeby napierdzielać nie trzeba cisnąć tak daleko ;P

PS>wklejasz zdjęcia z bloga?

Mam inne podejście do krajobrazu: jeśli jest urocze miejsce, to obowiązkowo robię przerwę na zwiedzanie, by nacieszyć oczy widokiem, zaś przerwę traktuję również jako odpoczynek od pedałowania. Lepiej dokładniej zapoznać się z regionem, niż w przyszłości wracać. Może nawet nie zrobisz zaplanowanej trasy, ale warto poświęcić więcej czasu na najciekawsze miejsca. Również zamiast przygotowywania posiłków wybrałbym szybkiego hot-doga z kawą na stacji paliw lub zajeździe (mniejszy bagaż, oszczędność czasu).

laynn pisze:Ten odcinek byłe przepiękny. Nie dziwię się Ci, że zostawałeś z tyłu, bo to byłby grzech nie porobić zdjęć!

Ja zawsze zostaję z tyłu. Zdjęcia to podstawa! Inaczej to dla mnie taki wypad nie miałby chyba sensu

Pudelek pisze:Jak zwykle fajnie Choć w sumie taka jazda jak Grześka - byle do przodu, żadnego podziwiania, to trochę bez sensu. Ażeby napierdzielać nie trzeba cisnąć tak daleko ;P

Ja to jemu cały czas powtarzam. I tak ostatnio stał się bardziej wyrozumiały na moje ciągłe zatrzymywanie się gdy tylko chcę zrobić zdjęcie. Wie, że to będzie również i jego pamiątka.

PS>wklejasz zdjęcia z bloga?

Tak, wklejam adres zdjęć prosto z bloga. Obecnie jest to najwygodniejsza forma. W sumie to jest znacznie łatwiej aniżeli było wcześniej

ceper pisze:Mam inne podejście do krajobrazu: jeśli jest urocze miejsce, to obowiązkowo robię przerwę na zwiedzanie, by nacieszyć oczy widokiem, zaś przerwę traktuję również jako odpoczynek od pedałowania. Lepiej dokładniej zapoznać się z regionem, niż w przyszłości wracać. Może nawet nie zrobisz zaplanowanej trasy, ale warto poświęcić więcej czasu na najciekawsze miejsca. Również zamiast przygotowywania posiłków wybrałbym szybkiego hot-doga z kawą na stacji paliw lub zajeździe (mniejszy bagaż, oszczędność czasu).

Ja mam inne zasady podczas zwiedzania rowerem i dobrze wiesz o jakich zasadach piszę. Ciągle powtarzam: Jak najwięcej, jak najszybciej i jak najtaniej.

Jeżeli ja coś zaplanuję to to dążę do zrealizowania celu

Rowerowy Eurotrip 2016 - Dzień 6 - Ku Chorwacji...- 28.07.2016

I nastał kolejny dzień wypadu. To już szósty. Kurde, ale ten czas szybko leci Poranek trochę chłodny, ale za to całkiem pogodny. Tylko w dolinkach unosi się gęsta mgła. Budzę się o szóstej. Nie mogę spać. Wiercę się. Wypijam jedno piwo potem drugie. Grzesiu głośno chrapie bo zapomniał wczoraj ustawić budzika. Dziś mu daruję, niech się wyśpi W drogę ruszamy dopiero po 9-tej.

Fajnie odbijają się góry w tafli jeziora pomiędzy Tolminem, a Mostem na Soczy.





Teraz jedziemy wzdłuż rzeki Idrijca. Wynajdujemy odpowiednie miejscem gdzie możemy się wykąpać i przeprać ubrania. Dochodzi 11-sta, a my mamy przejechane zaledwie około 10 kilometrów. Porażka ! Jeszcze większą porażką jest to iż następuje załamanie pogody. Zaczyna grzmieć, ale deszcz na razie nas oszczędza. Kolejny minus tego dnia to telefon, który już totalnie wysiadł. Przestał działać dotyk i nici z korzystania z map. Teraz powracamy do tych tradycyjnych papierowych. Dobrze, że Grzesiu o nich pomyślał





Docieramy do niewielkiego miasta Idrija. Jest to najstarsze górnicze miasto Słowenii. W 1490 r. w miejscu obecnego miasta Idrija dokonano odkrycia złóż rtęci, miasto założyli górnicy z Niemiec i Friuli. Najstarszy szyb "Antonov" pochodzi z 1500 roku. W mieście znajduje się również zamek.W sumie to nigdy nie był prawdziwym zamkiem czyli nie pełnił funkcji obronnych. Został zbudowany w 1527 roku jako budynek administracyjny kopalni oraz magazyn rtęci i żywności. Cały kompleks kopani oraz zamek zostały wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO w 2012 roku.







Za miastem dość długi podjazd. Niestety zaczyna mocno padać. A tak fajnie mi się jechało Chowamy się na chwilę w gęstym lesie. Gdy deszcz zelżał to jedziemy dalej. Niestety ponownie opady się wzmagają





Były momenty, że na chwilę pojaśniało i była nadzieja, że to już koniec opadów. Zjeżdżamy do Postojnej. Za miastem okazuje się, że pomyliliśmy drogę. Za późno się opamiętaliśmy i nie ma już sensu wracać bo zrobilibyśmy jeszcze więcej kilometrów



Nie dość, że trasa znacznie dłuższa to jeszcze mamy do pokonania kilka sporych podjazdów. Po zdobyciu kolejnej przełęczy zjeżdżamy do niewielkiej miejscowości Senožeče. W tej małej i jakoś tak sennej wsi robimy zakupy.



Następnie dość długi odcinek z góry. Krajobraz zupełnie się zmienia. Chcąc wykorzystać okres fajnej pogody w ogóle się nie zatrzymujemy. Zdjęcia robię jadąc. Dzięki temu sporo kilometrów przybyło na liczniku.





Jedziemy doliną, którą płynie rzeka Reka. Zastanawiałem skąd się wzięła i później gdzie zniknęła. Dopiero w domu dowiedziałem się, że wypływa z jaskini w miejscowości Skocjan, znika pod ziemią w okolicy Zabic. Zresztą w tych okolicach wiele rzek nagle pojawia się i znika

W końcu po wielu kilometrach ciągłej jazdy docieramy do drogi, którą powinniśmy jechać od początku. Jedziemy nią do Ilirskiej Bistricy. Robimy kolejne zakupy. Niestety nadciąga nawałnica. Chciałem jechać przez centrum, ale Grzesiu mówi, żeby wrócić do głównej drogi bo szkoda czasu.



Tuż przed zachodem słonce pokazuje się nad horyzontem.





Przed 21-ą jesteśmy na granicy z Chorwacją. Chorwacja nie jest jeszcze w strefie Schengen, więc trzeba okazać paszport lub dowód osobisty. Prawdopodobnie zmieni się to z początkiem przyszłego roku
Po przekroczeniu granicy pamiątkowa fotka. Grzesiu w Chorwacji jest po raz pierwszy





Droga główna przechodzi w autostradę i zjeżdżamy na jakąś podrzędną. Gdy zrobiło się zupełnie ciemno zaczyna ponownie padać, a temperatura znacząco spada. No ładnie nas przywitała Chorwacja !
Szybko zabezpieczam sprzęt foto i kontynuujemy jazdę. Pada tak obficie, że ledwo widać jezdnię. Kompletnie przemoczeni docieramy do Opatiji. Tutaj już nie pada mino, że kilka kilometrów wcześniej lało jak z cebra



Początkowo chciałem porobić kilka nocnych zdjęć, ale ruch w mieście tak ogromny, że nie było się gdzie zatrzymać. Dodatkowo jesteśmy totalnie zgnojeni, a z butów wylewa się woda. Chcemy jak najszybciej opuścić miasto i znaleźć jakąś fajną miejscówkę na spędzenie nocy.



Najlepiej byłoby walnąć się gdzieś pod rozgwieżdżonym niebem nad Adriatykiem. Z tym jest problem bo kilkanaście kolejnych kilometrów jedziemy pod górę. Ubrania zdążyły już na nas wyschnąć, ale w bytach ciągle mokro i zaczynają boleć stopy W końcu Grzesiu decyduje by zjechać na przystań promową w Brestovej bo tam na pewno znajdziemy jakąś miejscówkę... nie znaleźliśmy. Okazało się, że nic tam nie ma, a cały teren i tak jest monitorowany. Wracamy kilkaset metrów pod górę i tuż przy latarni odkrywamy jakiś betonowy fundament odpowiedni by rozłożyć tam śpiwory. Niebo nad głowami jest genialne !



Grzesiu przed snem wypija kolejne wino Nic raczej nie powinno nam zakłócić snu, a noc zapowiada się wręcz genialna !


Statystyki

4 piwa i 3 litry innych płynów.

Galeria - dzień 6: https://goo.gl/photos/TqDSa4uLcdVjMHzE6

cdn...

Zdjęcie odbijających się gór cudne. Chmur i zachodzącego słońca też. Ale najfajniejsze jest was jadących.
Tak po Twoich relacjach zawsze mam ochotę kupić rower ( oczywiście w przyszłości i trasy w okolicy ), ale poczytałem i pooglądałem na Youtube filmiki o problemach z jazdą po miastach, i trochę się odechciewa. To tak trochę nie na temat...