Góry Bez Granic

Część I - Osnica (1363 m)

Sobota bardzo ładna. Wykorzystujemy ją do odwiedzenia Małej Fatry.
Zaczynamy w przysiółku Biela. Można stąd zrobić fajne kółko, ale nikt tak nie chodzi.
Wielki Rozsutec na wprost.



Poranek jest lekko rześki. Słońce mocno operuje. Tędy będziemy wracać, grzbiet nawet nie ma swojej nazwy...



Po lewej Osnica.



Poranne chmurki, które Ukochana określa jako sraczka.



Po osiągnięciu przełęczy ruszamy na Osnicę.



Stoh z boku.



Stoh w całej okazałości.



Biedronka na oście.



Stoch i Rozsutec z Osnicy. Pośrodku w oddali Sokolie.



Dość przepaścisto z drugiej strony.



Małe skałki na Osnicy.



Tobek na skałkach.



Widok na południe.



Ukochana na szczycie.



Osnica to moja ulubiona góra w Małej Fatrze. Cicha, spokojna z pięknymi widokami.

C.D.N.

Zaczyna się dość standardowo, ale aż się boję co będzie dalej. Tak, Mała Fatra zawsze na propsie!

Mogę zdradzić, że nic niesamowitego się nie wydarzy. Nie każda wycieczka kończy się walką o życie
Natomiast byłem 5-ty raz na Rozsutcu i wciąż jest dla mnie świeży, nie nudzi się. Po prostu bardzo fajna góra.

Część II - Veľký Rozsutec (1609 m)

Schodzimy z Osnicy i stajemy przed daniem głównym



Pojawiają się ludzie, sporo ludzi.
Za plecami Stoh.



Pokazuję Ukochanej igłę pod samym szczytem, wspominając, że Tobi ma na niej zdjęcie. "To teraz już nie musi mieć" - Ukochana komentuje.



Szlak od razu pnie się ostro w górę, nie ma żartów nawet w leśnej części.



A potem skały. Fajna szczelina.



Po drodze mamy kwiatki.



I stwory z horroru.



W zasadzie zaczyna się wspinanie, trudniejsze niż na Krywań, który mam na świeżo w pamięci.



Tobi dobrze się bawi w takim terenie.



Pomyka sobie w przodzie wzbudzając ogólną sensację.



Ukochana też dobrze się bawi, ale sensacji nie wzbudza.



Ostatnie metry, trochę zakorkowane.



Tobi znowu wyszedł na tą igłę, ale Ukochana nie była zła.



Okolice szczytu.



Piękne widoczki. Na Sokolie i Boboty.



Na Osnicę.



Prosto w dół.



Pora na sesje szczytowe.







Sielanka

C.D.N.

Nie przypominam sobie, żeby na podejściu na Wielkiego Rozsutca było tyle skałek i łańcuchów. Cóż, skleroza

Może w zimie szedłeś. Pamiętam jak szedłem w zimie to łańcuchy były pod śniegiem
Faktem jest, że można iść dość szeroko i łańcuchów nie tykać. Przy łańcuchach najbardziej wyślizgane kamienie - niebezpiecznie.

sprocket73 pisze:Może w zimie szedłeś. Pamiętam jak szedłem w zimie to łańcuchy były pod śniegiem
Faktem jest, że można iść dość szeroko i łańcuchów nie tykać. Przy łańcuchach najbardziej wyślizgane kamienie - niebezpiecznie.

We wrześniu szedłem. Wschód słońca na przełęczy Medziholie

To są łańcuchy z ery jurajskiej. Pamiętam je już z pierwszej dekady XXI wieku.

Ach, Rozsutec, fajny jest. Przechodząc z niego w stronę Małego zboczyliśmy z kumplem ze szlaku gdzieś w jarzębiny, nawet jest ta ścieżka na mapie, ale było to dość nieświadomie.
Portrety w duecie - big like

Dobromił pisze:To są łańcuchy z ery jurajskiej. Pamiętam je już z pierwszej dekady XXI wieku.

Z przynajmniej połowy nawet nie trzeba korzystać

sprocket73 pisze:na probsie!

Że co curva ?

No cóż, małofatrzańskie klasyki przy pięknej pogodzie. Moim zdaniem Osnica jest bardzo niedoceniana i raczej niezbyt często odwiedzana, szczególnie w stosunku do "Rozsutców" i Stoha.

Technika na Wielki jak technika, Mały trudniejszy pod tym względem.

Jakim probsie? Widzisz gdzieś u mnie "b"?
Fakt, Mały trudniejszy... Dlatego nie odważyłbym się iść tam se starym 11-letnim pieskiem, ze złamaną czaszką...

1. Fakt, ze smartfona ciężko się zaznacza fragmenty tekstu do zacytowania i finalnie pisałem ręcznie. Tamta wersja forum była pod tym kątem dużo lepsza.

2. Z jednej ze stron łatwiej choć kruszyzna jak cholera...

Część III - Malý Rozsutec (1343 m)

Rozpoczynamy zejście z Wielkiego Rozsutca. Początkowo szlak przechodzi przez jego kilka wierzchołków.



Widok na Mały Rozsutec. Dość niepozorny z perspektywy wielkiego.



Wydaje się że traci się znacznie więcej wysokości, niż podchodząc z drugiej strony. W rzeczywistości jest odwrotnie. To pewnie dlatego, że tu jest kilka podejść na zejściu i wypłaszczeń.



Biela. Widać nawet nasze autko.



Stoimy pod Małym. Szlak jest dobrze widoczny, to ta zacieniona szczelina idąca od środka ukośnie w prawo w górę. Robi wrażenie.



Podejście jest krótkie, ale bardzo strome.





Tak, jest znacznie trudniejsze niż na Wielki Rozsutec.



Biedny piesek. Klamry i łańcuchy mu tylko przeszkadzają.



Szczytujemy!
Widok na Wielkiego.



W oddali Wielki Chocz.



Widok na szlak zejściowy z drugiej strony. Też bardzo ciekawy.



Pokazałem Tobiemu. Akurat ten w sam raz dla piesków. Dla ludzi mniej, bo się wszystko sypie. Kiedyś wychodziliśmy tędy z Ukochaną, jak jeszcze nie było sztucznych ułatwień i zastanawialiśmy się, czy zejście jest możliwe. Wydawało się, że nie. Teraz z ułatwieniami już tak.



Pora wracać i zejść tą samą drogą co wychodziliśmy. Tobi jest przerażony!!!
Chociaż nie, wcale nie jest.



Dalej schodzimy czerwonym szlakiem przez nienazwany grzbiet na Príslop nad Bielou.
Sporo miejsc widokowych: Osnica, Stoh, Rozsutec.



Dużo bardzo stromych zejść w lesie.



Trochę skałek.



Meldujemy się na przełęczy.



Pozostało zejść pozaszlakowo na dół. Wioski nie widać, ale ona tam jest



Taka to była wycieczka - bardzo przyjemny klasyk w Małej Fatrze

THE END

Ło curva ... nogi moje, dolne i górne, przeszły przez wszystkie miejsca z tej opowieści. I dobrze, że byłem wtedy młodszy od Tobiego.

We wiosce poszliśmy masowo do baru.

Sprocket widzę, że druga młodość się w Tobie przebudziła