Góry Bez Granic

Dziś zabiorę Was na Rysy (na złość Pudelkowi, który mówi "nie" tatrzańskim starociom ). A konkretnie na mój drugi raz na Rysach (o pierwszym może napiszę kiedy indziej, albo nie napiszę wcale).

Wyjazd na wakacje w Tatry w 2012 roku zaplanowany był już... prawie na początku roku. Basia zamówiła nocleg w starym schronisku w Morskim Oku dla naszej świętej trójcy już... w marcu (miejsc w nowym już nie było :O ). Plan był taki, by pierwszego dnia iść na Szpiglasowy i Wrota przez Dolinę Pięciu Stawów i zejść do MO-ka, a drugiego dnia uderzyć na dach Polski. Wszystko było pięknie. Urlopy załatwione, a tu nagle wiadomość, że 5 lipca zeszła kamienna lawina i szlak na Rysy został zamknięty, a my wejście mieliśmy zaplanowane na 23 lipca. Cholera! Wkurzyłam się, ale jeszcze nie tak bardzo jak Basia z Tomkiem, dla których miał to być pierwszy raz, choć świadomość ponownego wejścia na Rysy bardzo mnie cieszyła.

Z niecierpliwością przeglądaliśmy wszystkie doniesienia o aktualnej sytuacji na szlaku, ale niestety, mimo wytężonych prac TPN-u wszystko wskazywało no to, że nie będzie nam dane wejść na Rysy. W między czasie wymyślaliśmy plan awaryjny.

Do Zakopanego przyjechałam 19 lipca z prawie 2 godzinnym opóźnieniem. Pogoda była "mglista", a ja byłam wymęczona podróżą. 22 lipca dojechała Basia z Tomkiem i tak jak zaplanowaliśmy weszliśmy na Szpiglasowy Wierch, później były Wrota Chałubińskiego. Niestety widoków nie było, bo naszły fantastyczne chmury.

Do schroniska w Morskim Oku dotarliśmy ok 18.00. Zameldowaliśmy się w 12-osobowym pokoju, wybraliśmy miejsca, wzięliśmy gorąca kąpiel i zaczęliśmy omawiać "plan na jutro". Wzdychaliśmy przy tym, że "jaka szkoda, że szlak na Rysy zamknięty", gdy nagle z łóżka po przekątnej usłyszeliśmy męski głos "ale szlak na Rysy od jutra będzie otwarty, bo dzisiaj właśnie kończyli prace i zdejmowali tabliczki z zakazem wstępu". Trudno nam było w to uwierzyć, więc poszliśmy zapytać do nowego schroniska czy to prawda. Okazało się, że tak. Można sobie tylko wyobrazić naszą radość.

23 lipca 2012 punktualnie o 5.00 nastąpiła pobudka i szykowanie do wyjścia. Nie zabrakło śniadania i obowiązkowej kawy. O 6.00 ruszyliśmy. Widoki były po prostu piękne. Tatry niesamowicie wyglądały w porannym świetle. Byliśmy jedynymi turystami na szlaku, dopiero w okolicach buli pod Rysami usłyszeliśmy za nami grupę ludzi, która bardzo szybko parła do przodu. Szlak w porównaniu z 2010 był rzeczywiście zniszczony, no ale kamienna lawina zrobiła swoje. Nie spieszyliśmy się w ogóle. Często przystawaliśmy i robiliśmy zdjęcia. Był też czas na chwilę zadumy i refleksji. Ok 10.00 dotarliśmy na szczyt, gdzie siedziało już kilka osób. Ich miny na nasz widok były bezcenne. Prawie nikt nie chciał nam uwierzyć, że szlak jest już otwarty: "Ale jak to? Naprawdę? Żartujecie? Weszliście nielegalnie?"

Wkrótce przeszliśmy na słowacki wierzchołek, gdzie w ciszy i spokoju mogliśmy leżeć i napawać się widokami. Nie wiem ile czasu tam spędziliśmy. Wiem jedno: było rewelacyjnie, słoneczko grzało, chmurki ładnie komponowały się z górami.

Uznaliśmy, że czas wracać. Już w trakcie wchodzenia ustaliliśmy, że zejdziemy słowacką stroną. Tak też zrobiliśmy. Widoki zapierały dech w piersiach Ale szczerze mówiąc bardziej podoba mi się wejście od polskiej strony, chyba dlatego że jest dużo łańcuchów i pracują mi i nogi i ręce Na pewno jeszcze kiedyś wrócę na Rysy.

I kilka zdjęć:

Do niego sobie zawsze wzdycham

















Święta Trójca







Buty - moja słabość









Lans



















Jeszcze będę Was gnębić

Oooo farciaro, to super, że tak Wam się ułożyło z tym otwarciem szlaku, a wystarczyło być dzień wcześniej i plan by poszedł... Ja to w ogóle jestem zdania, że warto zobaczyć góry zawsze, nawet po jakimś "dramacie" typu lawina kamienna albo wiatrołomy, odsłania to nowe krajobrazy. Sama jestem bardzo ciekawa jak wygląda teraz Kościeliska i inne dolinki.

... Tak, wiem, powinnam opłakiwać biedne drzewa

Do twarzy Ci w tym kapelusiku złośliwa Ivo , gdzie ta kaczka ze zdjęcia ma głowę? .

Malgo Klapković pisze:Sama jestem bardzo ciekawa jak wygląda teraz Kościeliska i inne dolinki.

O ja też. Trochę się boję, bo krajobraz na pewno bardzo się zmienił (zdjęcia zdjęciami, ale jak się coś widzi na żywo odczuwa się to inaczej).

Malgo Klapković pisze:Oooo farciaro, to super, że tak Wam się ułożyło z tym otwarciem szlaku

Nie mogło być inaczej

Tatrzański urwis pisze:Do twarzy Ci w tym kapelusiku złośliwa Ivo

Dziękuję to mój ukochany kapelusik

będę się powtarzał - WON tatrzańskim starociom

PS>kapelusik całkiem całkiem

Pudelek pisze:będę się powtarzał - WON tatrzańskim starociom

Pierwszy raz w Tatrach byłem w 1990 roku. Opowiedzieć ?

No ładnie pamiętam tą Twoją radość z otwartego szlaku.

Pogoda ładna, odbicia w wodzie też piękne, bo ja zawsze to mam pecha do tych odbić, że wiaterek wieje, fale się robią i nie ma takiego czystego efektu...

Eh, zrobiłyście mi smaka na Rysy.

Pierwszy raz w Tatrach byłem w 1990 roku. Opowiedzieć ?

Opowiadaj

Eh, zrobiłyście mi smaka na Rysy.

To było celowe działanie

Vision pisze:No ładnie pamiętam tą Twoją radość z otwartego szlaku.

Iva pisze:Opowiadaj

Nie pamiętam Dodam tylko, że drugi raz byłem w 2002 roku

Dawaj z 2002

Jakaś jest moda na te Rysy, pewnie dlatego, że to najwyżej dostępny szlakiem punkt w Tatrach, w dodatku najwyższy punkt w granicach kraju.
Pewnie dlatego ludzie cisną tam tłumnie o każdej porze roku.
Ja osobiście byłem tam trzy razy i niespecjalnie mi się tam podoba, Jeszcze od słowackiej strony szlak jest ciekawy, ale od naszej są nudy.

Buty jak byty, lans lepiej wpada w oko

Do niego sobie zawsze wzdycham

Mam tak samo jak Ty


Popatrzyłam na zdjęcia i myślę sobie - co tak mało osób na szczycie (jak na Rysy, lipcowe w dodatku), a to przecież przez ten zamknięty szlak

Fajnie wam się udało, naprawdę.

nes_ska pisze:Mam tak samo jak Ty

Ja też tak miałem póki na niego nie wlazłem czyli na Mnicha także polecam dziewczyny , oczywiście najbezpieczniej z liną i nie samemu .

Urwisie, ja nie mam takich ambicji. Ja sobie po prostu powzdycham