Góry Bez Granic

C.d.n.

Kapitalna relacja.

Poszerzyłem swoją wiedzę z zakresu topografii, etnologii Liptowa, geomorfologii i historii turystyki. Relacja chwyta za serce. Widać, że pisane sercem właśnie.

Styl narracji autora, daje poczucie, jakbym był uczestnikiem tej wycieczki.
Czapki z głów

Ktoś tu uprawia fejsbukowość.
Relacja jak na fejsie...

laynn pisze:Ktoś tu uprawia fejsbukowość.
Relacja jak na fejsie...

Obraziłeś moje prawa obywatelskie tym porównaniem. Zamierzam wszystkie moje posty wyprzecinkować.

Ale w kolorach tęczy. Dziś tak jest modnie.

Moja przygoda z Tatrami zaczęła się niedawno – w 2002 roku. Namówiony przez znajomą z pracy pojechałem do miasta Zakopane, popatrzyłem, pomyślałem, przeszedłem się i … z tą znajomą chodziliśmy po górach ponad siedem lat. W międzyczasie poznałem w górach i na forach internetowych sporo ciekawych, mniej ciekawych i wręcz głupich ludzi. Część tych znajomości trwa dalej, m.in. w terenie turystycznym. W ciągu tych 17 lat poznałem sporo szlaków w Tatrach, od tych najniższych do tych prowadzących na najwyższy, dostępny turystycznie punkt w Tatrach – Rysy. Lata mijały, szlaków przechodzonych przybywało, fascynacja rosła. Człek trafił w wesołe towarzystwo, raz za czas jechaliśmy co by naszymi młodymi nogami i ręcami zdeptać tatrzańskie szlaki. Jak i też schody w schroniskach. A że oba Parki Narodowe nie są zbytnio wylewne w temacie tworzenia nowych szlaków ( a wręcz odwrotnie – Tomanowa i Bobrowiec ) to tak wyszło, że stwierdziłem, że przetoczyłem się przez dużą, bliską 80 %, część istniejących obecnie szlaków. Co robić ? Warto przejść więcej. Jednym z ostatnich na jakim nie byłem był szlak niebieski od autokempingu „Raczkowa” Doliną Wąską na Jamnicką Przełęcz. Przełęcz którą znałem z kilkukrotnego maszerowania na i z Rohaczy.

Początek szlaku to ponad 20 minut marszu wzdłuż Raczkowego Potoku z fajną tamą. Fajne są też skały wychodzące ze zboczy po lewej części doliny. Uważajcie na prace drzewne. Docieramy do wiaty przy rozstaju szlaków ( 944 m ). W prawo, ogólnie pisząc, na Otargańce i do Raczkowej, my poszliśmy na wprost – ku przyszłości. Na początek szliśmy przez pełen uroku tatrzański ogród. Idźcie, może jeszcze zdążycie go w tym roku obejrzeć. Dość długo szliśmy przez teren widokowy, dopiero później człek wszedł w las. Po prawicy mieliśmy grań Otargańców, po lewicy grań Barańca. Z obu grani schodzą piękne i najbardziej lawiniaste w Tatrach żleby. Na obu z Prezesem byliśmy, polecamy je zwłaszcza uduchowionym adeptom turystyki. Niech ich tam szlag trafi. Szło się bardzo fajnie, bez ostrych podejść, czasami nawet z lekkimi zejściami. Zatrzymaliśmy się na krótką przerwę na Polanie pod Pustem ( 1200 m ). Tam spotkaliśmy pierwsze tego dnia osoby : Słowaka z psem i Polkę, którą później parokrotnie spotkaliśmy w górnej części doliny. Pozdrawiamy. W dalszej części szlaku przeszliśmy odbicie do Żarskiej Przełęczy na Rozdrożu Zahrady ( 1297 m ) i kolejny rozstaj szlaków – na Jarząbczy, na Rozdrożu w Dolinie Jamnickiej ( 1475 m ). Dotarcie do tego miejsca, w Kokawskich Ogrodach ułatwiały częste trawersy. Jak i dwa mostki. Piękne to miejsce. Widać Barańce, Rohacza, Otargańce, Raczkową, za moment pojawiła się grań z Jarząbczym, Łopatą, Dziurawą Przełęczą i Wołowcem. Ale dla nas ważniejsze były stawy. Leżące w Kotle Jamnickich Stawów ( inaczej w Dolinie Zadniej Jamnickiej ). Przeszliśmy obok Niżniego ( 1730 m ) i podeszliśmy pod Wyżni ( 1840 m ). Z lekkim przerażeniem pooglądaliśmy kolejkę na Ostrego … To było parę dni przed tragicznym czwartkiem … Następnie wróciliśmy nad Niżny gdzie po prostu zalegliśmy w trawie. Tam ponownie spotkaliśmy wcześniej mijaną Polkę i kilku innych turystów. Z kilkoma psami. Panie Sprocket byliście tam ? Zasłużony odpoczynek trwał około 40 minut. Nam się po prostu należało.

Droga powrotna to ten sam szlak, te same widoki ale w innych barwach.

Całość to około 8 godzin chodzenia i leżakowania. Szczerze polecam. Mam zamiar w tym roku odwiedzić jeszcze Raczkową.

Dziękuję za uwagę.

P.s. Uważajcie na miejscowe obyczaje parkingowe.

Teraz jakby lepiej.

Co to za zwyczaje parkingowe?

Ano takie, że nie ma parkingowego zbierającego kasę. Zamiast tego wszędzie są tabliczki z informacją, że parkowanie jest płatne, a opłatę można uiścić przez odpowiedniego SMS-a na podany numer - i byłoby OK, tylko że sposób działa wyłącznie u klientów słowackich operatorów. Próbowałem wysłać ze swojego telefonu, bez powodzenia. Na tych samych tabliczkach straszą, że jak nie zapłacisz, to mogą odholować i nie wiadomo co jeszcze.
Chore to jest moim zdaniem, przecież wiadomo, że spora część samochodów przyjeżdża spoza Słowacji - i jak Ci ludzie mają zapłacić? To już można było aplikację jakąś uruchomić np. z płatnością kartą.
Ja zostawiłem auto pod hotelem i zapłaciłem w recepcji.

Dobromił pisze:Człek trafił w wesołe towarzystwo

Oj tak. Wesołe i kulturalne.
Grubo bywało

Rzeczywiście z formą opłaty dość dziwne. Ale może masz jakąś blokadę telefonie włączoną albo jaki inny powód związana z Twoim operatorem?.
Bo to dziwne, żeby na Polakach nie chcieli zarabiać skoro ich wielu się pojawia.

Prezes pisze:Ano takie,

Ok dzięki za informację. Rzeczywiście wrócić po dniu wędrówki i szukać auta, to nie byłoby za ciekawe... dzięki.

Piotrek pisze:Ale może masz jakąś blokadę telefonie włączoną albo jaki inny powód związana z Twoim operatorem?.

Nie. Na tabliczkach jest wyraźnie napisane, że ta funkcja działa tylko u klientów słowackich operatorów.

A to rzeczywiście dziwny ruch