Góry Bez Granic

Szczyrbski Szczyt 07.VI.2014


Chęć zdobycia Szczyrbskiego Szczytu już dawno ukorzeniała się w mojej mózgownicy, więc pozostało tylko zebrać jakąś ekipę i w drogę. Co tu dużo pisać. Dzień był piękny, słoneczny i choć zima nie obfitowała w opady śniegu, to w całych Tatrach sporo tego białego cuda jeszcze zalegało. Dlatego warunki do łatwych nie należały, bo po południowej stronie rozmokłe śniegi były "łatwojezdne", zaś w miejscach bardziej zacienionych, północnych i zachodnich, śniegu było naprawdę dużo. Wariant wejścia kombinowany lecz własny można rzec, skład czteroosobowy, z czego dwie osoby docierają na szczyt po ciężkich mękach, bólach, siódmych potach, rozterkach, dysputach i walkach ze stresem trawkowo - śnieżno nieprzyjemniastym.
Ale co tam stres i te wszystkie mrożące doznania w obliczu takich widoków wycieczkowych

Nasz szczycik o poranku

Krzyś lezie i marudzi





Szczyrbski z Doliny Młynickiej w zbliżeniu

Skok



Tu lezie Arek, on zaś zawsze zadowolony, typ co nigdy nie marudzi







Grań Soliska z południowych zboczy Szczyrbskiego Szczytu



Hlińska Turnia, Szczyrbska Przełęcz i Capie Turnie



Grań Baszt z Szatanem

Diablowina i Szatan

Widok ze Szczyrbskiego w kierunku Diablowiny i Szatana

Na szczycie Szczyrbskiego







Z głównych szczytów - w centrum masyw Wysokiej i Gierlach, po prawej Kończysta, ale dopatrzeć się można też Żłobistego i Zmarzłego. W dole, w słońcu - Hlińska Turnia.





Waga i Rysy ze Szczytu Szczyrbskiego

Przełęcz Waga, masyw Wysokiej (ze Smoczym i Ciężkim), po prawej Gierlach, w dole na pierwszym planie wierzchołek Hlińskiej Turni



Widok ze Szczyrbskiego w kierunku Krywania, Furkota i Hrubego Wierchu






To tyle ze wspominek.
W tym roku myślę nad Szczyrbskim wrześniowym

Paula pisze: po południowej stronie rozmokłe śniegi były "łatwojezdne", zaś w miejscach bardziej zacienionych, północnych i zachodnich, śniegu było naprawdę dużo.

Paula pisze: walkach ze stresem trawkowo - śnieżno nieprzyjemniastym.

Żelastwo było potrzebne?

Paula pisze:Diablowina i Szatan

Ostatnio mam ochotę na Szatana .

Do góry wygramoliliśmy się bez raków, ale były dwa miejsca gdzie mały dziabak się przydał na dość nieprzyjemnych zaśnieżonych i zmrożonych trawkach. Natomiast w drodze zejściowej z wierzchołka raki wyciągnęliśmy z plecaków niemal tuż pod szczytem. Schodziliśmy tym żlebem spadającym przez pd. - zach. stok nad Kolisty Stawek. U góry było miękko, to lazło się bez raków (miejscami nawet zapadając się ponad kolana), potem jednak w zacienionym korycie żlebu był spory beton. Od ciupania stopni w tym zmrożonym, na wpół zlodowaciałym śniegu, chwycił mnie przed samym Szczyrbskim Jeziorem taki skurcz nogi, że ledwo przelazłam przez wiatrołom na żółtym szlaku u wylotu Młynicy.
Arek widząc moje sposoby przełażenia przez te powalone drzewa normalnie sikał ze śmiechu

Ps. Szatan zawsze kusi

Paula pisze: Szatan zawsze kusi

Do grzechu .