Góry Bez Granic

Dawno nie pisałem relacji, długo mnie tu nie było, czuję się w moralnej powinności coś skrobnąć. Może o Niżnych Tatrach.

***

Marek obiecywał okno pogodowe i dałem się skusić.

W czwartek, 9 października zostawiamy samochód w Donovaly i autobusami (przesiadka w Bańskiej Bystrzycy) jedziemy do Telgartu.
Z Telgartu idziemy zielonym szlakiem na Kralovą Holę. Idzie się dobrze, ale im wyżej - tym gorsza widoczność, no i wieje zajebiaszczo. Na szczycie - nie widać już nic, za to wiatr chce łby pourywać...
Taką oto mamy tam widoczność…



Na kwadrans chowamy się w przedsionku budynku wieży przekaźnikowej, pijemy herbatę, coś tam przegryzamy i idziemy dalej - czerwonym szlakiem. Po drodze właściwie nie widzimy nic... Dopiero w rejonie Andrejcovej trochę się przeciera



Robimy naradę. Temat narady - zanocować w utulni czy iść dalej, na sedlo Priehyba gdzie można legalnie rozbić namioty. Decydujemy się iść do utulni co okazuje się być strzałem nie tylko w dychę, ale w sam jej środek. W utulni - ku naszemu zdziwieniu jest chatar. Okazuje się, że przychodzi na parę godzin dziennie. Zdziwienie przechodzi w entuzjazm kiedy okazuje się, że facet sprzedaje piwo Co prawda tylko Urpiner, za którym jakoś nadzwyczajnie nie przepadam, no ale piwo jest piwo, zawsze to lepiej niż Tyskie Za puszkę liczy sobie 1,50 euro.
Przed zapadnięciem zmroku facet się z nami żegna i schodzi do Pohoreli. Zostajemy sami, nikogo nie przywiało. Rąbiemy drzewo…




…rozpalamy w piecu. Rozchodzi się ciepło po całej izbie, gotujemy sobie obiad na kuchenkach, pijemy browarka… Jest po prostu bajecznie, uwielbiam takie chwile. Żadnego pośpiechu, żadnych hałasów, cicho, pusto, klimatycznie…

W piątek wcześnie robimy pobudkę bo spory odcinek mamy do pokonania i nie ma co czasu mitrężyć. Idziemy dalej czerwonym na zachód, nieodmiennie z marną widocznością.




Idziemy, idziemy, niewiele widzimy, nikogo nie spotykamy (poza rowerzystami w rejonie sedlo Priehyba).
Robimy kilka przystanków, najdłuższy przy utulni Ramża i przed wieczorkiem dochodzimy do celu czyli na przełęcz Certovica.
Uderzamy do Chaty pod Sedlom, ale mają komplet. Gospodarz odsyła nas do pani Janczarovej, tłumaczy jak tam trafić. Póki co jednak idziemy coś zjeść i wypić do motelu na przełęczy bo jesteśmy w najwyższej gastronomicznej potrzebie. Rozsiadamy się i… po krótkim rozpoznaniu decydujemy się tam zostać, bo jesteśmy zmachani (jakieś 29 kilosów w nogach) i niespecjalnie chce nam się ciemku już szukać pani Janczarovej. Płacimy 20 euro za osobę; w cenie mamy obiad i śniadanie, a nawet jedno piwo.

W sobotę pogoda znowu nie rozpieszcza. Idziemy czerwonym, szybko dochodzimy do Chaty Stefanika. Tam tłok, ciżba, głośno, ale znajdujemy kawałek miejsca do siedzenia. Wypijam piwo, Marek Kofolę i idziemy dalej. I dalej nic nie widzimy… Marek jeszcze nie był na Dumbierze więc proponuję, żeby na przełęczy pod szczytem zostawił plecak, zaliczył szczyt na lekko, ja poczekam. Przy widoczności circa 50 metrów nie chce mi się dla celów statystycznych iść na szczyt, byłem tam już przy dobrej widoczności.
Marek szybko załatwia sprawę i idziemy dalej, do Kamiennej Chaty pod Chopokiem. I tu też tłok, ciżba, głośno, ale i tu udaje nam się znaleźć miejsce do siedzenia. Jemy po zupie fasolowej, jakieś ciasto, zgodnie wypijamy po Kofoli. Marek zalicza Chopoka i idziemy dalej. Cały czas w podobnych warunkach…
Przed zmrokiem dochodzimy do utulni pod sedlom Durkovej. A w utulni… tłok, ciżba, głośno. Kupujemy po browarku (Corgon) i rozbijamy namioty. Kolacja, pogaduchy i lulu. Kumpel przysyła zaskakującego smsa, że prowadzimy w meczu z Niemcami. Potem drugiego, że wygraliśmy 2:0. Zaryzykowałem i uwierzyłem.
W niedzielę – wreszcie jest okno pogodowe! Jest słońce i bardzo dobra przejrzystość powietrza!




Raźno, sprawnie i z ochotą ruszamy na ten ostatni etap. Pogoda jest wymarzona – widoki, przestrzenie, słońce, ciepło. Krótko mówiąc – jest idealnie.


Maszerujemy przez Latiborską Holę, Velką Chochulę, Prasivę…











…i dochodzimy na Hiadelskie Sedlo do utulni.



Tutaj robimy przerwę na obiad, schodzi nam z godzinę. A zaraz potem czeka nas ostatni konkretny wysiłek – czyli podejście na Kozi Chrbat. Trochę wysiłku to kosztuje bo na bardzo krótkim odcinku mamy 250 metrów przewyższenia. Dajemy radę, chwilę na Kozim odpoczywamy, a potem zostaje już tylko długie zejście do Donovaly. Z tego Koziego maszerujemy odkrytym terenem, słońce ciągle nam przygrzewa, zanadto spieszyć się nie musimy… Jest cudnie…









Późniejszym popołudniem na spokojnie dochodzimy do Donovaly…




…robimy przepakowanie i wracamy na ojczyzny łono.

Co na koniec można dodać? Fajne, naprawdę fajne 4 dni w górach; pogoda nie do końca była taka jak powinna, ale – przynajmniej jak o mnie chodzi – nie dla widoków łażę po górach. Ważne jest oderwanie od codzienności, wysiłek fizyczny, poznanie czy przypomnienie sobie nowych miejsc, noclegi poza domem… Wszystko to miałem przez te 4 dni.

Bóg zapłać za uwagę.

uprzedzając działania administracji usuwam swoje posty z tematów vertigo

Lubię chodzić po górach we mgle, ale nowe tereny jednak lubię sobie pooglądać...Ja zaczynam powoli spoglądać w Słowackie góry, gdyż z mej bazy w BŻ mam niedaleko, przyszły z córą na bazę będziemy już jeździć, więc z miłą chęcią oglądam każdą relację z tychże gór.

Pudelek pisze:strasznie szybka ta trasa - ja z Eco w 4 dni to robiłem trasę spod Chopoka za Andrejcovą, a i tak byliśmy zmachani!


PS>dział relacji jest błędny. Wbrew nazwie Niżne Tatry to nie jest pasmo tatrzańskie

Z założenia miała to być solidna wyrypa. Narzuciliśmy sobie dyscyplinę w postaci wczesnych pobudek i daliśmy radę, choć mocno byliśmy zmachani.

Literalnie podszedłem do zagadnienia Wahałem się trochę gdzie wrzucić; widziałem, że bodaj Kapitan Bomba w dziale tatrzańskim umieścił swoją relację z Niżnych to poszedłem jego śladem

laynn pisze:Ja zaczynam powoli spoglądać w Słowackie góry, gdyż z mej bazy w BŻ mam niedaleko

Wykorzystuj Waść taką lokalizację. Z BŻ to nawet na jednodniówki można się wypuszczać

uprzedzając działania administracji usuwam swoje posty z tematów vertigo

Pudelek pisze:tu się nie ma co wahać - powinno być w "świat". Nie powielajmy cudzych błędów

Spierał się nie będę. Niech admini czy inni moderatorzy czynią teraz swoją powinność i przerzucą relację

Pewnie byłoby trochę więcej radochy, gdyby pogoda cały czas była taka jak w ostatni dzień. Ale wydźwięk ogólnego zadowolenia z relacji płynie strumieniem wartkim

Zdałby się jeszcze link go galerii, jeżeli zrobiłeś więcej fotek.

Miło. I tempo godne. Ja tez proszę link do galerii!

Mamy z koleżankami prawie identyczne zdjęcie




Fajna sprawa.
O ile byłam już w zachodniej części Niżnich Tatr - to ta wschodnia od przełęczy Čertovica na wschód ciągle na mnie czeka - i już od kilku lat się umawiam z koleżanką, że musimy to przejść, a z różnych powodów, zwykle braku czasu nie dochodzi to do skutku.

A jak wygląda trasa od Andrejcovej do Čertovicy ?
Jakieś 6 lat temu kiedy był tam mój syn cała trasa była jeszcze zawalona drzewami po "kalamicie".

Więcj zdjęć tutaj:

https://picasaweb.google.com/1020074633 ... rnika2014#

Basia Z. pisze:Mamy z koleżankami prawie identyczne zdjęcie


Obrazek

Fajna sprawa.
O ile byłam już w zachodniej części Niżnich Tatr - to ta wschodnia od przełęczy Čertovica na wschód ciągle na mnie czeka - i już od kilku lat się umawiam z koleżanką, że musimy to przejść, a z różnych powodów, zwykle braku czasu nie dochodzi to do skutku.

A jak wygląda trasa od Andrejcovej do Čertovicy ?
Jakieś 6 lat temu kiedy był tam mój syn cała trasa była jeszcze zawalona drzewami po "kalamicie".

Pozycje fotografów zaiste w zasadzie identyczne, i ten słupek w kadrze z prawej strony

Trasa przez wschodnią część Niżnych nie nastręcza problemów. Żadnych kłód czy powalonych drzew, choć trochę się tego obawialiśmy bo po wiosennych ekscesach aury było sporo wiatrołomów. Ale szlaki już doprowadzono do przyzwoitego stanu; w końcu to park narodowy więc należało tego oczekiwać.

uprzedzając działania administracji usuwam swoje posty z tematów vertigo

Dość długo szukałam, ale w końcu znalazłam.
Zdjęcia mojego syna Michała - 1 maj 2007:

A czym to różnią się Tatry Niżne od Tatr Zachodnich, Wysokich i Bielskich? Nazwę mają całkiem podobną Pytam serio.
Jak dla mnie, to dział jest odpowiedni.

Malgo Klapković pisze:A czym to różnią się Tatry Niżne od Tatr Zachodnich, Wysokich i Bielskich? Nazwę mają całkiem podobną Pytam serio.
Jak dla mnie, to dział jest odpowiedni.

To jest po prostu całkiem inne pasmo górskie - należące wg geografów do innego łańcucha (razem z Wielką Fatrą, Górami Kremnickimi i innymi).
Wspólną mają tylko część nazwy.

Tyle mają wspólnego z Tatrami co dla przykładu Wielka Fatra z Tatrami.

Fatry też są dwie - Mała i Wielka i oprócz nazwy niewiele mają ze sobą wspólnego.

Mała ma więcej wspólnego z Tatrami (leży w tym samym łańcuchu) Wielka - z Niżnimi Tatrami.

Basia Z., dziękuję za opis, bardziej mi chodziło o to, jak różni się krajobraz Bo ze zdjęć vertigo wygląda to dosyć podobnie do Beskidu Żywieckiego albo może bliżej mu do Tatr Zachodnich...? Zgaduję tylko, bo nigdy tam nie byłam. Z daleka Tatry Niżne wyglądają całkiem podobnie do Zachodnich.