Góry Bez Granic

W Gorach Kamiennych bylismy juz kilka razy, ale to wszystko było bardzo dawno - okolo 10 lat temu.

2007 - Na trasie Boguszów Gorce - Sokołowsko: zdjecia https://goo.gl/photos/N7gNez7nGahDiAC8A

2007 - Na trasie Jedlina - Sokolowsko: zdjęcia https://goo.gl/photos/diSnRrecBiPWETp38

2008 - Ruprechticky Spicak: zdjęcia https://goo.gl/photos/pvhtYcwekXX2bKjz6

2010 - Zlot forum Sudeckiego na Stożku: zdjęcia https://goo.gl/photos/m7SCAN1ydV4amgQx5

Postanowilismy wiec znow odwiedzic ten rejon. Jako ze listopad dla na jest juz za chłodny na wiaty, tym razem przyszlo zanocowac w Andrzejówce. Pomni niedawnych doswiadczen w Beskidach, aby nas nie zadeptano, wybralismy termin pozaweekendowy. Gdy w niedzielne popoludniem docieramy do schroniska - jest tam totalny kociokwik! W sali na dole nie ma zbytnio gdzie usiasc, biega luźno przynajmniej 5 psów, wszędzie stada rozdartych dziaciakow, nawet jakis dwoch czarnoskórych sie zaplątało Zanosimy bagaze na góre i gdy kolejny raz, po chyba 20 minutach, zaglądamy na jadalnie - nie ma prawie nikogo. Widac weekend wlasnie uległ zakonczeniu...

Jest godzina 18. Informacje ujęte na scianie głoszą, ze bufet jest czynny do 22. Zamawiamy naleśnik i piwo. Gdy pół godziny pozniej idziemy po kolejne piwo, sprzedająca baba wita nas komentarzem "A wy sie ciągle musicie tak kręcic? Nie mozecie chwile posiedziec na dupie? Co znowu?". Szczerze mówiac troche nas wszystkich zatkało. Gdybym sie tak odezwała do klienta w aptece to na 100% na drugi dzien bym juz nie pracowała, wylatując dyscyplinarnie.. Mówimy babce, co myslimy o zaistnialej sytuacji i takim zachowaniu, ze nie zauwazylismy nigdzie informacji, ze jest limit ilosci razy, kiedy mozna wstac od stołu. Na tym etapie babsztyl sie śmieje i stwierdza, ze to "byl taki żart". Piwo zamawiamy butelkowe. Żeby miec pewnosc, ze nam do niego nie napluła, bo szlag wie jakie tu mają zwyczaje i co takiej idiotce jeszcze we łbie siedzi... Piwo zabieramy do pokoju. Niezbyt przyjemnie jest na tej jadalni. W tle jazgoczą reklamy z radia a wredny babsztyl ciągle nam macha szmatą przed twarzą - bo myje stoliki, mimo ze siedzą jeszcze przy nich ludzie. Jakis chlopak tez zostaje ofukniety, bo mu upadła frytka na stół. Na tym etapie obiecujemy sobie, ze raczej juz tu nie wrócimy...

Rano jadalnia jest nieczynna do 12. Jak zawsze w poniedziałki. Grzeje wiec zupe i herbate na butli przed schroniskiem. Jakis gość zagaduje mnie czy przypadkiem tez mielismy wczoraj problemy z nieuprzejmoscia obsługi. Nie wiem kim koleś jest ale oczywiscie mu opowiadam... Nie mam dobrej pamieci do twarzy. Ale najprawdopodobniej wlasnie tego goscia, kolejnym wieczorem zobaczylismy za schroniskowym barem...

Na wycieczke wyruszamy w czworke - do stałej ekipy dołączył równiez tata toperza. Zmierzamy dzis pagórkami w strone kamieniolomu. Z drogi było go widac calkiem nieźle. Mamy wiec przypuszczenia, ze z gory bedzie jeszcze fajniej!



Suniemy przez strome zbocza górek Graniczna i Krzywucha.





Gdzies w bukowym lesie.





Ptasie bunkry?



Według mojej mapy mial tu byc tylko las ale w rzeczywistosci widoczków mamy całkiem sporo.












Droga nie idzie nam zbyt szybko. Bo tu pieniek, tu kłoda drewna, tu trzeba zrobić ziuuuu z omszałego kamienia albo pogłaskać hube..











Gdzieś miedzy drzewami zamajaczyła nam żużlowa skarpa. Istnieją spore podejrzenia, ze za nią jest poszukiwany kamieniołom. Ide wiec obczaić temat. Im bliżej sie podejdzie tym skarpa okazuje sie byc bardziej pionowa. Ale moze to jedyne miejsce aby zajrzec w czeluście wielkiej dziury? Moze gdzie indziej bedzie pilnowal jaki straznik? W koncu to kamieniołom jak najbardziej czynny. Trzeba wbijac tu… Skarpa osuwa sie spod nóg. Na szczescie porastają ją jakies rachityczne drzewka wiec mozna sie wciągac do góry łapiąc kolejnych korzeni i poucinanych pieńków. Acz jest to jedna z tych dróg gdzie pniesz sie do góry i wiesz, ze odwrotu nie ma. W góre sie da a w dół ni chu chu… Pozostaje liczyc na to, ze jest tez jakas inna droga i nią sobie spokojnie wróce…

W końcu staje na krawedzi upragnionej wielkiej dziury A 200 metrow dalej jest wygodna, szeroka droga, wiec reszta ekipy o mniejszym samozaparciu (lub krótszych nóżkach) rowniez moze nacieszyc oczy widokami. Bo stad są chyba najfajniejsze panoramy z całej dzisiejszej wędrówki.



















Mozna sie poprzyglądac pracy poszczególnych maszyn i taśmociągów. Żwir sie sypie, szuter chrzęści pod kołami. Zapach mielonego kamienia i błota wypełnia okolice. Kamienie zaczną latać dopiero za półtorej godziny wiec mozna sie czuć bezpiecznie

















Tu pewnie mozna sie schowac jak czas fruwania skał złapie cie w złym miejscu



Nie wiem jaka to marka ale to jest duuuuze! Cos jak moj ulubiony biełaz! Albo komatsu? Podobne do tego z piosenki : https://www.youtube.com/watch?v=UaX-woCyqwA

Ech… moze kiedys sie uda takim przejechac?





W oddali widac jakies wioski na skraju urwiska czy krowie kołchozy.





A my tymczasem tuptamy dalej, przez lasy pełne powywracanych drzew. Chyba niedawno tu ostro wiało!







Gdzies na trasie...





Mimo listopadowej pory jeszcze sporo kolorków siedzi po lasach i cieszy oko!

















Na Bukowcu jest fajne miejsce biwakowe, kiedys wrócimy tu z namiotem. Poki co zatrzymujemy sie na zupe z termosow i herbatki, ktore grzałam dzis na butli rano przez półtorej godziny. Co mnie pokusiło nie zabrac Marusi? Na benzynie by zapewne poszło szybciej!



Z Bukowca zjezdzamy na tyłkach po stomiźnie, co z racji na dywan z suchych liści jest nawet calkiem przyjemne.



Place zabaw dla kabaków tez są!









Na obrzezach Sokołowska utykamy w krowim korku.





Zaułki miasteczka w drewnie, kamieniu, bluszczu i mchu.

















Ja chce taki rower!!!!!!!!!!!!!!





O zmierzchu trafiamy do okrągłej wiaty, ktora nas zasysa na dłużej. Ognicho, hamak, grzanki z serem i rażąco czerwony zachod slonca. A w tle uchają sowy, ktorych sie zleciało chyba ze 20! Wiatr zaczyna wyć w koronach drzew, chmury na niebie popierdzielają jak szalone. Na dole jest jeszcze zacisznie i spokojnie...













Odprowadzani przez pohukującą eskorte, w świetle dwóch latarek, docieramy do Andrzejówki.





I dzis jest to zupełnie inne miejsce.. Sympatyczny facet za barem, leci przyjemna cicha muzyka. Oprocz nas jest jeszcze para z Bydgoszczy, z którymi oczywiscie ucinamy sobie pogawedke. Cos w tym jest, ze jak jest mało osob to jakos to sprzyja integracji. Wsrod weekendowych najazdow na schroniska to czesto jest taka samotnosc wsrod tłumu…

Dzis tez mamy okazje sie rozejrzec po sali i docenic fajny wystrój. Najbardziej przypada mi do gustu rzezbiona lampa! A i inne detale niczego sobie!












cdn

No w końcu jakieś fajne góry.

włodarzowe okolice

No w końcu jakieś fajne góry.

W sensie ze Beskidy byly niefajne?

włodarz pisze:włodarzowe okolice

No tak! To prawie u ciebie w ogrodku!

buba pisze:W sensie ze Beskidy byly niefajne?

No wiesz, ja mam Beskidy godzinę od siedzie, więc ja ciągle tęsknie za innymi górami spoglądam. A jak są te mniej znane, to już w ogóle super!

Przyjezdzaj zatem czesciej w Sudety - to moze sie kiedys w koncu uda spotkac!

laynn dasz radę wrócić z Sudetów na obiad? Chyba że z wnukami. Ja aż tak dalekosiężnych planów nie snuję.

ceper pisze:laynn dasz radę wrócić z Sudetów na obiad?

Jak glodny to moze wpasc na obiad do nas!

Podejście/zejście czerwonym szlakiem na Bukowiec...
Ja miałem tą przyjemność wchodzić tamtędy podczas przejścia GSS pod koniec sierpnia...
Jak dla mnie to chyba najgorsze podejście, które dotąd spotkałem w górach, fakt, że zmęczenie i wędrówka z ciężkim plecakiem robiła swoje (Waligóra i Stożek także w Górach Kamiennych są podobne). Akurat spotkaliśmy tam dużą grupę schodzących dzieci z obozu sportowego, szlak był rozryty. Znajomi mówią mi, że są jeszcze gorsze np. podejście GSB na Kozie Żebro w Beskidzie Niskim, ktoś potwierdzi?

W "Andrzejówce" podoba mi się wystrój sali barowej, spałem nam na GSS było ok. Obsługa była wtedy miła tzn. jedna z dziewczyn Druga mierzyła mnie dziwnym wzrokiem, gdy przy meldunku pokazałem jej legitymacje PTTK, sprawdzając ją przy tym bardzo skrupulatnie.

Ej ja chcę relację z GSS.
Buba a Ty też wrzucaj tu kolejny dzień. Wiem, że już masz go naposany

opawski1 pisze:Jak dla mnie to chyba najgorsze podejście, które dotąd spotkałem w górach

Na Stozek z Unislawia jest chyba gorsze.. Ale moze dlatego takie nam pozostalo jego wspomnienie (sprzed 10 lat) bo byl tam jednoczesnie wiatrolom. A wiatrolom na skarpie to juz nadmiar szczecia

laynn pisze:Buba a Ty też wrzucaj tu kolejny dzień. Wiem, że już masz go naposany

Beda jeszcze 2 kawalki- tzn juz sa... ale potrzebuje po 20 minut na przeklikanie kazdego tutaj.

W nocy zerwał sie straszny wiatr. Duło tak, ze mało okien nie powpychało do środka Rano w Andrzejowce pusto i spokojnie - tylko my. Fajne sa wtorki w gorach…





Dzis jedziemy do Łomnicy. Mapa przewiduje zaczęcie wycieczki w jednym z jej przysiółków oznaczonym jako Radosna. Mapa jednak ma juz lat kilkanascie i gruntowe drogi uległy wyasfaltowaniu, co skutkuje, ze skrecamy troche nie tam gdzie trzeba. Lądujemy chyba w miejscu oznaczanym jako Granna. Przed jednym z dwoch domow siedzi kilku facetow. Ide dopytac gdzie to nas zdryfowało. Panowie jednak kompletnie nie wiedzą o co mi chodzi, o zadnej Grannej (Grannie?) nie slyszeli. Jeden w ogole zaczyna do mnie gadac po niemiecku i sobie wkrecil, ze ja chce tu kupic dom a on mi go nie sprzeda. Na szczescie napatoczyla sie tez jakas babka z Głuszycy, ktora uświadamia mnie, ze faktycznie dawno temu na ten przysiólek mowiono Granna, ale teraz jest to ulica Sudecka. A Radosnej tez nie juz ma tylko Ustronie. Ciekawe skad i po co taka zmiana nazewnictwa? Chyba zeby wróg sie zmylił

Gdy wlasciwa droga zostaje odnaleziona mijamy kilka zabudowan i tuptamy sobie w strone Ruprechtickiego Spicaka. Po drodze fajny pasnik, rokujący noclegowo. Ten typ pasnika, z pięterkiem, w Sudetach spotykalismy juz kilkukrotnie, ale taki z tabliczka to po raz pierwszy.









Są wąwozy.



Promieniste mgiełki.





I ławeczki dla strudzonych wędrowców.



Granica odnaleziona!





Korzeniaste podejscie na Spicaka. Kabaczę dzielnie lezie na własnych nóżkach. Zresztą - nie bardzo ma wybór... Jest zbyt stromo, zeby ją nieść…















Jakis stary słupek..



Pojawiają sie pierwsze widoczki.





Im wyżej tym bardziej duje. Wieża w tych warunkach wydaje ciekawe odgłosy! Wiatr na tyle szaleje, ze cieżko jest przywiązać hamak. Wyrywa sznurki z rąk. Ale w koncu sie udaje.







Mozna sie wyłożyć, pobujać a wokół takowe obrazki..









Fajny piec jest na szczycie. Biorąć pod uwage, ze tu chyba zwykle wieje jak dzisiaj (lub mocniej) - to super alternatywa dla ogniska, ktore zapewne by zaraz latało!







Posiedzielismy z godzine, pojedlismy żurek z termosów i suniemy w dół. Mimo dość wczesnej pory kolorki robią sie dziwnie wieczorne.. Tak....ciepłe temperatury powodują, ze człowiek zapomina, ze mamy listopad…



















No i bęc. Tak dla niektorych sie zakonczyl ten pełny wrazen dzien.





A i jeszcze na tym wyjezdzie mijalismy fajne pojazdy!

O, jeszcze bardziej włodarzowe okolice. Z trzeciej części niechybnie się dowiem, że buba wędrowała pod moim balkonem.

Nazwy Granna nikt nie używa. Jest Łomnica. Od rondka w prawo są Trzy Strugi a w lewo Ustronie.

włodarz pisze:Z trzeciej części niechybnie się dowiem, że buba wędrowała pod moim balkonem.

Chyba jednak tym razem nie

włodarz pisze:Nazwy Granna nikt nie używa

To po kiego diabla znacza tak na mapie?

buba pisze:

opawski1 pisze:Jak dla mnie to chyba najgorsze podejście, które dotąd spotkałem w górach

Na Stozek z Unislawia jest chyba gorsze.. Ale moze dlatego takie nam pozostalo jego wspomnienie (sprzed 10 lat) bo byl tam jednoczesnie wiatrolom. A wiatrolom na skarpie to juz nadmiar szczecia

W sumie tak, zimą ze Stożka do Unisławia zjeżdżałem na dupie po śniegu... tak było najbezpieczniej


A z tymi nazwami to na mapach nie raz tak jest, że są tylko na papierze, a nikt ich nie używa i mało kto o nich słyszał. Podam na przykładzie Gór Opawskich: Trzebieszów czy Siemków to część Moszczanki, Bolkowice to część Jarnołtówka, nikt z tych nazw nie korzysta. Po wojnie urzędnicy od nazw tłumaczyli niemieckie nie raz dokładnie, nie raz nieudolnie, nie raz wymyślali nowe, nanieśli na mapy i tak już zostało