Góry Bez Granic

O Pieninach słyszał każdy człowiek w Polsce. Nieco mniej popularne, choć równie piękne są Małe Pieniny, w których z pewnością był każdy szanujący się górołaz. A Pieninki Skrzydlańskie? Pewnie niewielu wie o ich istnieniu. Widać je, kiedy schodzi się z Dzielca w kierunku Śnieżnicy w Beskidzie Wyspowym - takie małe dość ostre pagóreczki. Postanowiłem się tam wybrać. Szliśmy nowiutko wytyczonym czarnym szlakiem ze Skrzydlnej na Śnieżnicę. W ostatni piękny jesienny weekend tak wyglądał jego początek (podejście pod Worecznik 560):



Jest widokowo. Po lewej Lubogoszcz (968), pośrodku Wierzbanowska Góra (778), z prawej Lubomir (904).



Jesienna rosa.



Masakryczne podejście pod Śnieżnicę (1006). Nie ma żadnej ścieżki, szlak idzie prosto w górę po bardzo stromych północnych zboczach, które o tej porze roku są cały dzień zacienione. Jest tam mroczno jak w Mordorze. Zdjęcie wykonane pod szczytem, gdzie słońce w końcu się pokazało.



A na szczycie Śnieżnicy ładnie i ciepło. Siedzimy długo i modyfikuję plany, że nie idziemy na Łopień (bo i tak już jakoś czasu nie było), tylko wrócimy innym bezszlakowym grzbietem Pieninek Skrzydlańskich.



Ale najpierw znowu trzeba zejść do Mordoru. Tutaj trochę widać stromiznę, choć schodziliśmy bezszlakowo mniej stromym zboczem, niż to gdzie poprowadzono szlak.



Tak jak przeczuwałem, Pieninki zaoferują ładne widoki. Tutaj nienazwany szczyt o oznaczonej wysokości 638m. Kolejny szczyt za nim to Kaletówka (630).



Łopień (961) na który nie poszliśmy.



Widok wstecz na Śnieżnicę.



A tu na Lubogoszcz, z Ładnie widocznym Dzielcem (649) na pierwszym planie.



Słońce schowało się za chmurką.



Owieczki... chyba zdziwione że widzą turystów.



Widok na Ciecień (829). Nie spieszymy się, podziwiamy. Krótki dzień ma się powoli ku końcowi.



I tak oto doświadczyłem mało znanych, ale bardzo urokliwych pagórków zwanych Pieninkami Skrzydlańskimi.
A następnego dnia połaziliśmy po Krakowie, skąd pozdrawia wszystkich Strzępek

Faaajnie.

Podziwiałam Pieninki Skrzydlańskie spod Wierzbanowskiej, ale tam jeszcze nie byłam.

Kolejny punkt na mojej wewnętrznej mapie "musisz tam być" tym bardziej, że to nie daleko i na dodatek spory fragment bez szlaku.

Pięknie kolorowo tam, też nie miałem pojęcia o takich górach.

PS: Opozdrawiam Strzępka. W ogóle dobre to zdjęcie.

Pierwsze zdjęcie jest rewelacyjne, miałabym ochotę poleżeć sobie w tych liściach. W ogóle oczami wyobraźni widzę siebie bawiącą się jak dziecko

Również przyznaje się do niewiedzy o tym, że ta część Beskidu to Pieninki Skrzydlańskie.
Fajna wycieczka, ładne kolorki na fotkach.

Iva pisze:Pierwsze zdjęcie jest rewelacyjne, miałabym ochotę poleżeć sobie w tych liściach. W ogóle oczami wyobraźni widzę siebie bawiącą się jak dziecko

Moim zdaniem osoby po 30-stce powinny zachowywać się poważnie i w liściach co najwyżej spokojnie i z godnością siedzieć.

sprocket73 pisze:Moim zdaniem osoby po 30-stce powinny zachowywać się poważnie i w liściach co najwyżej spokojnie i z godnością siedzieć.

Nie dałabym rady siedzieć spokojnie nie jestem poważna albo nie jestem po 30-stce

Nawet Strzępek grzecznie siedzi... też byś dała radę

bardzo ładna jesienna rosa

dla miłośników rosy...

no więc zdecydowanie jestem miłośnikiem rosy

sprocket73 pisze:Moim zdaniem osoby po 30-stce powinny zachowywać się poważnie i w liściach co najwyżej spokojnie i z godnością siedzieć.

Jestem niewiele po 30 - stce i zgadzam się z Twoim zdaniem. Powaga musi być.

sprocket73 pisze:Nawet Strzępek grzecznie siedzi... też byś dała radę

Strzępek chyba jest poważniejszy ode mnie

Dobromił pisze:Powaga musi być.

Bez przesady. Nie można być cały czas poważnym.

sprocket73 - podsunąłeś mi pomysł na wiosnę. Być może skorzystam.
Tradycyjnie poproszę o dane ,,techniczne".

dane techniczne: mała wycieczka
nic więcej nie umiem powiedzieć