Zaczęło się niewinnie. Pojechaliśmy sobie z neną na Praciaki. Pogoda była wymarzona. Co tu dużo mówić - złota jesień.
Zaproponowałem podejście inne niż zwykle, czyli wprost z pętli autobusowej pod skałę na Anuli. Na początku się Ciotce podobało, tym bardziej, że znalazła kilka grzybów. Potem zaczęły się jakiś nieśmiałe marudzenia, że zrobiło się cholernie stromo (od kogo ona się tego nauczyła???
: ). Na szczęście tego podejścia nie ma dużo i szybko doszliśmy do skały. Marudzenia się skończyły 
Na Anuli zrobiliśmy mały rest i zaczęło się zejście do Komonieckiego. Grzyby, gorejące buki, a między drzewami czasem wyskoczyły Babjuszka i Tatry.
W grocie trafiliśmy na jakąś nocującą ekipę i ... potworny syf (zaznaczam lojalnie, że syf nie był zasługą tejże ekipy). Po prostu należy pogratulować komuś wyznakowania tego "dzikusa" ze Ślemienia :mad: No ale zrobiliśmy znów mały popas. Kanapeczki, kawusia, a ja piwko i oczywiście sesja foto
Skoro już tu jesteśmy, to idziemy na Dusicę. Mała refleksja - nie było mnie w Grocie ze dwa lata i otoczenie niesamowicie zarosło. Z niemałymi problemami przebijamy się przez młode drzewka do wodospadu.
Czas wracać, bo nas ćmok zastanie. I tu zaczyna się część zasadnicza przypowieści. Postanawiam nie wracać tą samą drogą, ale wypróbować jakąś ścieżkę, która pnie się w górę zbocza. Nena mi przytakuje, żeby nie było, że to tylko moja wina
Drepatmy leniwie, upał robi się spory do tego stopnia, że ściągam polara. Ścieżka ciągle jest, może faktycznie trochę węższa niż na początku, ale jest Znów grzybobranie, znów widoki na Królową i Tatry. Nagle ścieżka znika, a my jesteśmy w czarnej du... znaczy się w środku chaszczy w środku lasu. No nic coś trzeba wymyślić. Zaczynam trawersować zbocze aby za wszelką cenę wydostać się na drogę którą przyszliśmy. Ale z chaszczy robi się dżungla.
Nagle za sobą słyszę: "Darek, a czy wybór tej drogi był dobrym pomysłem???". Profilaktycznie przytakuję. A co miałem zrobić??? Polemizować z kobietą??? Podejrzewam, że zagłada Sodomy i Gomory była niewinną igraszką, wobec tego, co by mnie spotkało gdybym się sprzeciwił
Na szczęście dla mnie po kilkunastu minutach mega-chaszczingu wyłażę na drogę, którą przyszliśmy. Jestem mokrusieńki i nie do końca wiem, czy to wina upału, czy też strachu przed zemstą kobiety idącej za mną
:
Nena wygląda jakby dopiero co wyszła spod prysznica. No ale jesteśmy w domu. Znaczy nadal w lesie, ale przynajmniej wiem gdzie
Kilka chwil i jesteśmy znów na Anuli. Jeszcze w życiu nie widziałem żeby ktoś z taką łapczywością pił wodę. Nenuś wodą organizmu nie oszukasz, piwko trza było prasnąć
Reszta wycieczki w zasadzie bez sensacji. Chatka pod Potrójną (przy okazji poznałem nowych chatkowych), odwiedziny u Ani i Rafała, orgia barw, widoki nieziemskie na świat ze szczytu. Przy okazji tych widoków skończyło się definitywnie marudzenie osóbki idącej za mną. Tak mi się przynajmniej wydaje ponieważ starałem się trzymać bezpieczną odległość i nie zbliżać się w zasięg strzału, więc mogłem nie słyszeć
:
Powoli słoneczko kładzie się za Skrzyczne, więc i nam trzeba w dolinę.
Prawie po ciemku dochodzimy do Ośrodka Czarny Groń. Chwila oczekiwania na busa i zmykamy do domciu.
Nenuś - dziękuję za tę sobotę i proszę o nie zabijanie mnie za tę relację (w sumie to za to, że znów okrutnie nakłamałem)
P.S. Komplet zdjęć, klik w grzybki:
