Góry Bez Granic

Majówka. W tym roku można było mieć 9 dni wolnego. No cóż do tych szczęśliwców nie należę, ale tak trochę z niej skorzystałem. Rodziną na raty dojechaliśmy na bazę, by już w święto Pracy być razem. Dzień ten należał do spotkań rodzinnych, wypoczynku, opalaniu się i takich tam malutkich przyjemności. Pogoda wręcz wakacyjna. Nigdy jeszcze tak wcześnie na naszej bazie nie było zielono:


Dla mnie w tym roku majówka miała być z dojazdu. Drugiego dnia maja musiałem być w pracy, jednak zaraz po niej wskakuje w auto i znów dojeżdżam do swoich. Ten dzień kończymy pierwszymi pieczonymi kiełbaskami (tzn dla mnie pierwszymi, bo dzień wcześniej musiałem wracać gdy ogień się rozpalał...).
Idziemy dość wcześnie spać. Tzn po zrobieniu kanapek i herbaty do termosu. Bo po 2giej mamy nastawiony budzik. Po wyłączeniu tego narzędzia zbrodni, mam ochotę obrócić się na drugi bok...jednak jakoś wykrzesuje w sobie trochę sił i wstaję. Po dłuższej chwili odjeżdżamy. W pełnej ciemności ciętej światłami dojeżdżamy na koniec Doliny Danielki. Jedynie stado saren mijamy. Tu chwila konsternacji bo wszędzie na poboczach drogi leżą ścięte drzewa. Po wyjściu z auta mam wrażenie, że wpadłem do strumienia, tak w tej ciszy jego szum głośno dźwięczy. Włączamy czołówki i ruszamy. Po chwili strumień przechodzimy po kamieniach i jego szum zaczyna zanikać. W okół ciemność. Świeci tylko księżyc, niestety wśród drzew jego światło nie pozwala nam na wyłączenie naszych świateł.
W pewnym momencie w lesie słychać uciekające zwierze. Ciekawe kto zacz?
Na przełęczy Kotarz mała przerwa i znów pod górę trzeba ruszyć. Na całe szczęście po chwili się wyrównuje. No powiedzmy ale nie ma już takiego podejścia. Powoli osiągamy szczyt Kotarza, by z niego trochę dla odmiany zejść. Jednak po chwili zaczynamy ostatnie już podejście. I jest. Koniec lasu. Tu żona pyta się czy czuję zapach cmentarza... Powiem Wam, że trochę się nieswojo poczułem , więc po chwili z ulgą schodzimy ze ścieżki i szukamy odpowiedniej miejscówki, z której będziemy wyczekiwać wschodu.
Tu zdjęcie zaraz po dotarciu:



Z lewej Pilsko, z prawej światła Glinki.

Jesteśmy prawie godzinę za wcześnie. A tak na prawdę to więcej niż godzinę.
Więc po pierwsze się ubieramy, bo wiatr nas schładza, szczególnie mnie całego mokrego.
Pijemy gorącą herbatę, jemy kanapki. Tak mija nam ta godzina.


Żona się niecierpliwi, kiedy to słońce wstanie, ja zaś cierpliwie na nie czekam. Nawet powiem, że lubię te ostatnie chwilę nocy, przed powstaniem dnia:


Lubię obserwować zmieniające się niebo pod wpływem oświetlenia:


Mija chwila wschodu, a słońca nie widać. Pilsko jednak małą górką nie jest. Mija ok 10 minut i zaczyna się coś dziać:


Tak, to ono:





Dzień dobry! Wstał dzień


Zbieramy swoje rzeczy i idziemy zaliczyć szczyt. Jednak po drodze odwiedzamy widziany krzyż.


To widok spod niego na halę:


Mijamy szczyt i szukamy skał, gdzie został zakopany skarb.
Skały są, ale skarbu już nie. Wcale nie smutni z tego powodu wracamy do auta.




Mijamy hale, i wchodzimy w las. Mijamy Rezerwat przyrody Muńcuł, obejmujący kawałki buczyny karpackiej i zbliżamy się do Kotarza:


Jednak nie chce nam się na niego wspinać, tu postanawiamy zboczyć ze szlaku i leśnymi dróżkami, bądź ścieżkami powrócić do doliny. Choć co tu owijać w bawełnę będziemy. Zachodnie stoki to regularna ścinka. Idąc taką drogą możemy jeden plus owej ścinki podziwiać. Widoki jakie się otworzyły:



Przysiółek Młada Hora. W takim miejscu mieszkać...

My schodzimy dalej. Kluczymy, raz na zachód, raz na północ, ale jedno jest pewne. Cały czas w dół.


To siodło mi się bardzo podoba:

Do pewnego momentu idzie się nam dobrze. No czasem jest mocniej w dół. Aż się nagle drogę zagradzają ścięte drzewa:


Widać ile drzew zostało na zboczach:


Po czym zza zakrętu pojawia się nam:

Nie okorowane drzewa...

Po tej małej niedogodności pokazuję się droga, a na wprost naszej zejściowej drogi nasze auto :


Pozostaje nam wrócić do domu. Bo plan na tę górską wycieczkę zrealizowaliśmy.
Resztę dnia, oczywiście upalnego przespaliśmy, przebawiliśmy się. A na koniec ja w czasie burzy powróciłem do domu... I tak majówka się (dla mnie) skończyła.
Jak nigdy wcześniej mimo braku wolnego nie była ona tak wspaniale spełniona.

Dziś nie będzie liczb. Bo ta była jedna. Jeden wschód.

link do galerii

ps. 20 minut skopiowanie mi z bloga zajęło relacji, jednak ją wklejam całą

laynn pisze:W tym roku można było mieć 9 dni wolnego. No cóż do tych szczęśliwców nie należę

Też do nich nie należę, ale z drugiej strony nie żałuję (choć pogoda była piękna), bo i tak nie planowałam wyjazdu.
I fajnie, że mimo braku długiego urlopu udało się Wam wyskoczyć, choć o 2:00 w nocy nie chciałoby mi się wstać

Iva pisze:choć o 2:00 w nocy nie chciałoby mi się wstać

Jak już się z łóżka wytoczysz, to idzie z płatka początek najgorszy

Moje dziewczyny jutro wracają, też im się nie chce wracać...

Ty Szujo!

Ja nastraszyłem Cię niedźwiedziem, toś żonę zabrał, bo co, bo wolniej ucieka?
Jestem pod wrażeniem, ze udało Ci się Ją wyciągnąć, takie wyjście liczy się podwójnie.

sokół pisze:Ja nastraszyłem Cię niedźwiedziem, toś żonę zabrał, bo co, bo wolniej ucieka?

sokół pisze:Jestem pod wrażeniem, ze udało Ci się Ją wyciągnąć

O dziwo nie trzeba było ją namawiać

No to dobrze chyba! Na następny wschód bierz ją, a bajtla zostaw teściowej. I pamiętaj, wspólny wyjazd się nie liczy do wyjazdów samotnych. Jest o co się bić...

Dla mnie wspólne jak najbardziej się liczą

laynn pisze:Dziś nie będzie liczb. Bo ta była jedna. Jeden wschód.

Jeszcze masz dwie niedziele wolne w maju, więc jeszcze ze dwie takie majówki możesz zrobić.

Wschód taki sobie, ta wioska między górami lepsza.

Jedna niedziela zajęta. Komunia.

Wschód bez fajerwerków ale mi się podobało .

Ja mogę tylko pozazdrościć pięknej pogody i udanych wycieczek podczas tegorocznej majówki
U mnie w domu remont na całego , już od ponad dwóch tygodni i nie mogę się już doczekać kiedy pojadę w Tatry

No mnie też to czeka, ale przecież jeden dzień nie zbawi

laynn pisze:Jak już się z łóżka wytoczysz, to idzie z płatka początek najgorszy

wiem, wiem, bywało, że w Tatrach wstawałam o 3 (to i tak godzinę później niż TY) A jak później opowiadałam znajomym, to niektórzy się dziwili, bo przecież na urlopie powinno spać się do południa

No ba. Na urlopie to trza jechać do Egiptu i całym dniem pić drinki
No cóż, to nie dla nas.

Wiesz dwa lata temu na Bystrą to o północy wyjeżdżaliśmy z kolegą z Sosnowca, po 3ciej byliśmy na parkingu na Siwej Polanie.
Niby nie dospany jestem od dawna, ale chyba się do tego przyzwyczaiłem. Choć wtedy ok 9tej to ledwo na nogach stałem i musiałem się przespać. Żona z córą zaś po obiedzie ucięły drzemkę.

laynn pisze:Wiesz dwa lata temu na Bystrą to o północy wyjeżdżaliśmy z kolegą z Sosnowca, po 3ciej byliśmy na parkingu na Siwej Polanie.

Czego się nie robi dla gór Bywało, że w piątek wyjeżdżałam w nocy autobusem, po pracy rzecz jasna. Do Zakopanego dojeżdżałam ok. 7-8. Odstawiałam bagaż i w góry. Po ok. 36 godzinach bez snu piwo nie było mi potrzebne, język plątał mi się bez niego ale jest co wspominać Teraz już na pewne rzeczy pozwolić sobie nie mogę, ale za to mogę cały dzień siedzieć w piaskownicy

Iva pisze:Czego się nie robi dla gó

Iva pisze:Teraz już na pewne rzeczy pozwolić sobie nie mogę, ale za to mogę cały dzień siedzieć w piaskownicy

Ja zaś codziennie robię zakupy-kupuje wszelkie ważne rzeczy do domu; zjadam ciastka z ciastoliny, bądź obiady gotowane z bransolet i to jest coś, z czym każde góry przegrywają