Nie ważne gdzie... ważne z kim :)

[włodarz]

Ale podobne wioski można też znaleźć w Sudetach, stara urbanistyka niemiecko-czeska.

Niestety i w Sudetach betonoza rozlała się szerokim strumieniem. Budują gdzie popadnie i jak im się podoba.

[Sebastian]

Niestety i w Sudetach betonoza rozlała się szerokim strumieniem. Budują gdzie popadnie i jak im się podoba.

Czyli te wrażenia to już przeszłość? Ostatni raz byłem w Sudetach w 2018 roku.

[włodarz]

W 2018 było jeszcze normalnie. W ostatnich latach domy na byłych terenach rolnych rosną jak grzyby po deszczu.

[Dobromił]

Na koniec trasy przeszliśmy kilka kilometrów przez Karpacz. Ilość budowlanych inwestycji przeraża.

[sprocket73]

Lekko zaległa relacja z ostatniego weekendu. Ukochana mnie opuściła. Stwierdziłem, że jest okazja do spontanicznego dwudniowego wyjazdu. Niestety plany chciała pokrzyżować pogoda. W sobotę miał przechodzić front z dużą ilością opadów. Z tego powodu uznałem, że nie będę się wygłupiał ze spaniem na dziko, tylko skorzystam z dobrodziejstw cywilizacji.

Pojechałem do Wisły i zacząłem od zdobycia Stożka. Pogoda jak zwykle oszukała, miało być pełne zachmurzenie, były przebłyski słońca.



Efekty niedawnych przymrozków.



Chodzę trochę na dziko, żeby było atrakcyjniej.



Skałki na Krykawicy.



Tobi ma okazję się wykazać przeciskając się przez okno.



Widok ze Stożka na czeską stronę - nieznane dla mnie tereny. Jutro mam zamiar się tam zapuścić.



Pogoda się psuje, na horyzoncie czarne chmury. Jednak o dziwo zapowiadane załamanie miało bardzo łagodny przebieg. A pod Cieślarówką pokaz rolnictwa tradycyjnego



Trafiłem na jakąś grupę z gitarami i śpiewaniem, więc planu, żeby wyruszyć o wschodzie nie udało się zrealizować, ale nie żałuję Poranek w górach - cudna sprawa



Na niedzielę pogoda żyleta. Objadłem się na śniadanie i ruszam w drogę. Zieleń zabija



Najpierw Soszów, a potem Czechy i bezszlakowy grzbiet. Po lewej Mionší gdzie idę, po prawej Czantoria.



Mionší to już dzikość. Wyjście jeszcze jako tako, ale zejście na drugą stronę - piękne chaszczowanie.



Z ulgą przywitałem dno doliny na przedmieściach Nydka.



A potem bezszlakowo w górę, ale już fajną drogą.



Ciekawa górka - Polední. Jest tu jakiś pomnik i dziwne budowle.



Jest też kopczyk z pomalowanymi kamieniami.



Trochę widoków. Ostrý vrch i obie Czantorie.



Wciąż w górę. Słońce operuje intensywnie, ale podmuchy wiatru bardzo rześkie. Fajna pogoda do intensywnego chodzenia.



Beskid Śląsko-Morawski. Po lewej Ostrý - byłem tam niedawno. Popularna nazwa szczytu jak widać.



Loučka - czyli Łączka. Jak widać nazwa pasuje do tego co jest w rzeczywistości.



Jest krzyż. W tle Javorový.



Uczta na Filipce. Utopenec przypomniał stare czasy



Pora na dalszą wędrówkę.



Ale pięknie się ktoś wkomponował.



Idę szlakiem czerwonym. Najbardziej zielona zieleń jaką można sobie wyobrazić. Ważna jest też pozycja słońca, które jest coraz niżej.



Przerzucam się na niebieski, żeby wrócić do Polski. Ostatnie podejście. Zmęczenie już duże.



W dół dalej niebieskim - jest najkrótszy, a chcę zdążyć przed końcem dnia.



Sielskie widoczki na koniec



Taka to była nietypowa wycieczka

[Dobromił]

zacząłem od zdobycia Stożka

Jeżeli byłeś tam 11 maja, to ja byłem 12.

Utopenec

Jakoś nigdy nie potrafiłem się do tego przekonać.

Skałki na Krykawicy.

W niedzielę był tam Sabat. Całe stado czarownic.

[sprocket73]

Jeżeli byłeś tam 11 maja, to ja byłem 12.

Tak wiem. Myślałem, że jakoś uda się spotkać "przypadkiem" w niedzielę, ale jak widać nie wyszło.

W niedzielę był tam Sabat. Całe stado czarownic.

Miałem tam wrócić w niedzielę, na koniec dnia. Dobrze, że mi już brakło czasu, bo Czarownice pewnie by mnie porwały.

Jakoś nigdy nie potrafiłem się do tego przekonać.

Byłem raz na tygodniowym wyjeździe z kiepską pogodą w miejscowości, gdzie była 1 knajpa, a w niej tylko 1 rzecz do jedzenia - utopence właśnie. Jedliśmy je codziennie

[Dobromił]

Myślałem, że jakoś uda się spotkać "przypadkiem"

Od razu byśmy przeszli do zawartości plecaków.

Dobrze, że mi już brakło czasu, bo Czarownice pewnie by mnie porwały.

Zamieszczę zdjęcie.

Jedliśmy je codziennie

Częstował mnie tym Ś.P. Stasiu. Odrzuciło mnie. Musiałem od razu popić trzema kolejkami innego produktu Stasia.

[sprocket73]

Musiałem od razu popić trzema kolejkami innego produktu Stasia.

Utopence można spożywać wyłącznie w połączeniu z alkoholem.

[sprocket73]

Ucieczka wczorajsza z okazji końca okresu super pogody
Padło na Góry Świętokrzyskie. Jedziemy do Chęcin, parkujemy przy kościele i od nieoczywistej strony atakujemy zamek licząc, że obrońcy będą zaskoczeni.



Pilnują go doskonale wyszkolone panie kasjerki, które zgodnie twierdzą, że z psem nie można, bo zamek jest obiektem turystycznym. Kiedyś go już zwiedzaliśmy, więc teraz odpuszczamy. Zamek jest stratny 44 zł, innych zwiedzających nie widać, niech se panie siedzą zadowolone z siebie, że odparły atak



Idziemy na cmentarz żydowski - bezpłatny, nastrojowy.



Tobi wygląda na ucieszonego, czyżby był antysemitą?



Kolejnym celem jest rezerwat Rzepka.



Wygląda, że to stare kamieniołomy.



W pobliżu tajemnicze obiekty z trawą na dachu. To Europejskie Centrum Edukacji Ekologicznej. Fajnie ktoś na nim musiał zarobić



Podziwiamy też rezerwat od dołu - naprawdę bardzo ładne skały. Kolorowe.



Idziemy do kolejnego rezerwatu - Góra Zelejowa.



Tutaj to dopiero są skały - wg tablicy różowy marmur. Ta skała nie jest pionowa, ona jest nawet przewieszona. Aż strach podchodzić.



A po przeciwnej stronie takie coś. Od razu mam pomysł zdobywać.



Na zdobywanie wysyłam Tobiego, ale jest za cienki. Mimo chęci, mimo tego, że atakował z rozpędu, dochodził najwyżej tutaj. Natomiast od góry potrafił zejść tym żlebem, w zasadzie spaść, ześlizgnąć się w sposób częściowo kontrolowany. Zrobił to 2x, wiec o ile za pierwszym był to "wypadek", to za drugim wiedział już co go czeka.
Chciałem pokazać Tobiemu jak się to robi. Bez plecaka i aparatu zaatakowałem wykorzystując dobre chwyty po klinach. W połowie chwyty się skończyły. Utknąłem.



A tak to wygląda z góry. Żlebik jest dokładnie pośrodku.



Zwiedzamy dalej Zelejową.



Są widoki.



Są przepaście.



Fantastyczne miejsce! Hit wycieczki



Czerwoną drogą idziemy do kolejnej atrakcji - jaskinia Piekło.



Jest sucho. Młode zboże usycha na polu. W połowie maja, niesamowite i straszne. Co prawda jest to taki stok wyeksponowany do słońca, ale jednak coś jest nie tak w tej pogodzie.



Whodzimy w las.



Oto i jaskinia Piekło.



W środku drewniany mostek. Kiedyś go tu nie było.



Za mostkiem komnata i wąski, niski korytarz, do drugiego wyjścia. Posyłamy Tobiego przodem.



A potem idziemy za nim. Trzeba się czołgać, ledwie się mieszczę. Na ścianach jakieś komary giganty. Najlepsze jest to, ze za nami idą ludzie. Jakieś małżeństwo z energicznym chłopczykiem. Pytali, czy tam się idzie, to odpowiedziałem, że tak, jak najbardziej. Synek Ignacy dołączył pełen zapału, jego mama ruszyła za nim go ratować, a ojciec rodziny sceptycznie się wycofał.



Dochodzimy do wyjścia. Jest radość. Ignaś jest tuż za nami. Jego mama walczy z komarami gigantami i wydaje jakieś straszne okrzyki.



Okazało się, ze radość z wyjścia jest przedwczesna. Wychodzi się kominem. Tobiego podsadziłem i dalej sobie poradził, sam też dałem radę. Ukochana zastosowała dobrą technikę oporowania plecami, ale nie zmieniła jej w odpowiednim momencie i tam gdzie się komin rozszerzył utknęła i zaczęła wzywać pomocy. Szkoda, bo nie mogłem zrobić lepszych zdjęć. Musiałem ją iść ratować. Ojciec Ignasia obserwując z góry doradzał swojej rodzinie odwrót i nie kwapił się do akcji ratunkowej. Jego żona powiedziała, że korytarzem nie wraca za żadne skarby. Tobi szczekał. Musiałem wspiąć się na wyżyny umiejętności społecznych i opanować sytuację. Najpierw Tobiemu kazałem iść dookoła z powrotem do jaskini kupując nam kilkanaście sekund ciszy. Następnie zszedłem do Ukochanej i ją uratowałem. Następnie wyciągnąłem Ignasia za rękę w górę. Na koniec psychicznie wspierałem jego mamę, która całkiem sprawnie wyszła o własnych siłach.



A wszystko to obserwował drewniany diabeł - wszak przeszliśmy całe Piekło.



Następnie poszliśmy dalej szlakiem niebieskim przez las. Na pagórki Ogrąglica i Miejska.



Tu już atrakcji nie było, poza spotkaniem leśnych zwierzy.



Czerwonym szlakiem wróciliśmy na Zelejową. Od drugiej strony również jest bardzo skalista.



Widok na trasę S7, którą wygodnie i całkiem szybko tu dojechaliśmy. Za to praktycznie cały dzień było ją słychać, raz słabiej raz mocniej.



Doszliśmy do miejsca, gdzie próbowaliśmy się wspinać wcześniej. Postanowiłem opracować inną drogę i wspólnie z Tobim ją pokonaliśmy.



Pozostał już tylko powrót do Chęcin, gdzie po udanym dniu poszliśmy sobie na lody



A nad zamkiem krążyły ptaki...



Taka to była wycieczka, w bardzo atrakcyjne tereny Gór Świętokrzyskich

[Figielek]

Ale mieliście super przygody Ale że Ty gdzieś nie utknąłeś...???

[Pudelek]

Można prosić o zdjęcie smutnego Tobiego?

[sprocket73]

Można prosić o zdjęcie smutnego Tobiego?

[Pudelek]

I jeszcze przy grobie Strżepka, cudne zdjęcie!

Rozumiem, że on jest szkolony, kiedy ma się śmiać, a kiedy płakać?

[sprocket73]

Nie. On ma swój rozum, gdyż chodzi zawsze bez smyczy i musi coś kumać.