Cztery lata temu pojechaliśmy sobie w góry. Niestety, na wschód słońca nie zdążyliśmy, bo musiałem się wlec, z dziurawym tłumikiem. Słońce wylazło koło Pszczyny, czyli czterdzieści minut wcześniej, niż miało wyjść.
Zostawiliśmy auto na parkingu i ruszyliśmy w górę, na Skrzyczne.
Widoki pojawiły się w zasadzie od razu.
Rzadko się trafia taka widoczność. Mieliśmy szczęście, bo szlak widokowy, a nie leśny.
Kotlina Żywiecka z siedzibą Złoniemiła.
Mała Fatra
Ze Skrzycznego było widać nawet Pradziada. Za dobrego zooma wtedy nie miałem, więc Roberta na szczycie nie widać.
Nad Śląskiem chmury.
Grzbietem w kierunku Baraniej, jeszcze wówczas z grzywką.
Po drodze nie ma miejsc niewidokowych. Babia góruje nad resztą.
Ulubione moje miejsce. Wieżyczka i kolumbowskie granie na pierwszym planie.
Daleko Tatry Niżne.
Droga jest, jak widać, wygodna.
Próba przybliżenia Rozsutka i Stocha.
Powoli chmury się podnoszą, zostaje tylko to, co najwyższe.
Na Zielonym Kopcu.
To chyba już Magurka Wiślańska
Dla Pudla
To Magurka na pewno.
Tatry Zachodnie.
Babia wciąż widoczna.
Rzut do tyłu. Zielony Kopiec, Malinowska Skała, Kopa Skrzyczeńska.
Skały na Magurce Radziechowskiej.
I Babia do znudzenia.
Schodzilismy przez Muronkę, gdzie ładnie widać było Skrzyczne, a potem bezszlakowo do auta.
zdjęcia mieszane, większość moja, ale część Magdy. Nie pamietam, które. Pewnie te lepsze.
