Markowe wędrówki.

[marekw]

Lód chrumkał pod nogami ?
Jak to Twe urodziny to najlepszego.

Chrumkały tylko moje stare kolana.
Za życzenia dziękuję.

100 lat 100 lat niech żyje żyje nam!!!

Dzięki .

[Adrian]

I jeszcze jeden i jeszcze raz ! 100 lat Marku.

[marekw]

I jeszcze jeden i jeszcze raz ! 100 lat Marku.

Dziekuję .

[marekw]

Piękna zimka na Mosornym.Przyjemnego ogladania.

[Adrian]

Ładniutka, szczególnie z tą odrobiną światła

[marekw]

Bardzo tego światła brakuje ostatnio.Może jutro będzie lepiej .

[Sebastian]

Ładne. Podobno na Boże Narodzenie ma być odwilż.

[_laynn]

Oświetlone czubki drzew piękne!

[marekw]

Czasem taki chwilowy promyk przez chmury zdziała cuda .

[marekw]

Zawożę córę na próbę zespołu.Mam dwie godziny do wykorzystania ,więc sru na Jałowiec.Było pięknie,ale znów brakło słonka.













Dziękuję za oglądnięcie .

[Sebastian]

I tak więcej słonka niż w Krakowie.

[Adrian]

To będę u Ciebie zawsze podziwiał, jest chwila, to sruuuuu w góry

Błękitne było, to nie było tragedii

[Wiolcia]

Ta szarość też ma swój klimat. A gdy rozjaśni ją nieco słońce - od razu robi się jeszcze piękniej!

[włodarz]

Mam dwie godziny do wykorzystania ,więc sru na Jałowiec.Było pięknie,ale znów brakło słonka.

Przynajmniej było widać kawałek niebieskiego nieba, u mnie ciągle chmury

[marekw]

Przyjemny poranek zastaje mnie w Oravskiej Polhorze.

Zaczyna się niewinnie, na dole praktycznie bezśnieżnie. Na podejściu wszystko się topi, marzec.

Babia kuka na mnie łaskawym okiem.


W miarę podejścia śniegu stopniowo przybywa, na górze skorupa lodowa utrudniająca marsz.

Do Skaliska jako tako, choć tu już miejscami śniegu do pół uda.

Zaczyna się bajkowy krajobraz i walka ze śniegiem i lodem, który rani nogi przez ochraniacze. Na szlaku, zdjęcie tego nie oddaje.


Czasami trzeba dryndać przez takie kosówki.

Babia patrzy z politowaniem na moją mękę,

Tatry milczą i pozują.

Ale się wynurzył.

Około 150 metrów od wierzchołka zawracam. Na odkrytym śniegu ponad metr. Jednemu kiepsko torować. Tu herbatka, papierosek i na dół.

Zima czaruje.







Schodzę przez Dudovą. Tam też nie lepiej, mokrego nieprzetartego śniegu powyżej kolana.


Mijam studzienkę

wiatka

i z powrotem schodzę na marcowe pola.



Stąd jeszcze parę minut i jestem przy aucie. Ogólnie świetnie, choć przydałyby się jeszcze ze dwie osoby do torowania. Jeszcze panoramki.