Oko w oko z niebezpieczeństwem

[Mirek]

Moje najgorsze przeżycie było na Rozsutcu gdy przekonałem się że nabawiłem się lęku wysokości na stare lata.Była z tego relacja.

[Dobromił]

Gdy zostałam sama

Co to za typki, którę Cię zostawiły samą mimo wyraźnych objawów nerwów ?

[darkheush]

To nie tak jak myślisz, ja sama ich wysłałam na szczyt

Pomimo wszystko nie powinni Cię zostawić samej.

Pamiętam kiedyś sytuację na Orlej. Miejsce pewnie znacie. Idąc od Zawratu w pewnym momencie schodzi się z Wyżniej Koziej Przełączki na północny trawers grani po systemie półek skalnych. Dziewczyna się tam zapchała i ani do przodu, ani do tyłu. Ni chu chu i koniec dyskusji. A korek narasta i z jednej i z drugiej strony (wtedy tam jeszcze można było dwukierunkowo). Napatoczył się na to przewodnik (czerwony polar i blacha przewodnicka). Prosił, błagał, groził, nic nie pomagało. W końcu zastosował jedyną słuszną i jak się okazało, skuteczną metodę. Laska najzwyczajniej wyłapała liścia Efekt był piorunujący. Tempo w jakim doszła do Koziej Przełęczy nie leży w możliwościach zwykłego śmiertelnika

[Tatrzański urwis]

Laska najzwyczajniej wyłapała liścia

A gdyby tak spadła? Ciekawe czy ów przewodnik zastanawiał się nad tym. Ja miałem podobną sytuację też na Orlej , korek zaczynał się robić , ale była możliwość więc ominąłem dziewczynę która wpadła w panikę kurczowo trzymając się łańcucha , dobrze że był z nią chłopak.

[Piotrek]

Ja stałem w korku na OP który by efektem...za ciasnych spodni. Dziewczyna w pewnym momencie musiała się jeszcze bardziej wspiąć ale nie mogła tak wysoko nogi podnieść, za nią ludzie więc ciężko wrócić. I dosłownie zamarła, nie wiedziała co dalej. Nie ze strachy ale raczej ze wstydu bo się zaczynały przeróżne komentarze. Ktoś jej tam nawet proponował by w rajtkach chodziła i.t.d.

[buba]

Ja stałem w korku na OP który by efektem...za ciasnych spodni. Dziewczyna w pewnym momencie musiała się jeszcze bardziej wspiąć ale nie mogła tak wysoko nogi podnieść, za nią ludzie więc ciężko wrócić. I dosłownie zamarła, nie wiedziała co dalej. Nie ze strachy ale raczej ze wstydu bo się zaczynały przeróżne komentarze. Ktoś jej tam nawet proponował by w rajtkach chodziła i.t.d.

dziewczyna chyba musiala byc niezbyt ładna ze zaraz sie nie rzucilo paru facetow aby ją podsadzic na skałe

[Tępy dyszel]

Coś na ten temat mojej paniki może powiedzieć Tempy Dyszel z wycieczki na Bystrą Ławkę.

Ja tam nic nie pamiętam, demencja starcza coraz częściej mi się objawia .

jednak łagodna perswazja powróciła mi zdrowy rozsądek.

Eee tam, zwykła rozmowa o ,,dupie Maryny".

Ps. Pisząc wprost - Kościelec. Co myślisz ?

[Piotrek]

dziewczyna chyba musiala byc niezbyt ładna ze zaraz sie nie rzucilo paru facetow aby ją podsadzic na skałe

Prawdę mówiąc to nie pamiętam. Ale chyba jest tak jak mówisz bo inaczej coś by mi w pamięci zostało

[dagomar]

Miałem kilka takich "przygód"
W początkach tatrzańskiej kariery na Zadnim Granacie w miejsu, gdzie mozna by tańczyć stanąłem .. i w następnym ułamku sekundy sunąłem na plecach w przepaść. Cały szlak pokryty był cieniutką, niewidoczną lodową glazurką. Nawet nie przypuszczałem do tego momentu, jakie chwytne potrafią być dłonie i jakie potężne potrafią być trawki
Już o wiele później szedłem w grupie, jak rzadko kiedy, cóż, idąc sam lub z żoną pewnie w południe już bym schodził, w grupie idzie się wesoło, ale wolno, jak żółw.
Przeszliśmy przez Konia i Lodowy, schodziliśmy Sobkową Granią, gdy zaczęły walić pioruny. Schodzić dalej w spiętrzającym się terenie po ciemku było niepodobna, na grani nikt nie chciał siedzieć, w czasie nawałnicy wspinaliśmy się na z powrotem na Lodowy, przez Konia przebiegaliśmy prawie w gradobiciu i upiornym oświetleniu błyskawic, ja pierwszy niosąc w jednym ręku kłąb poręczówki, gdyż panie orzekły, że w takich warunkach chcą mieć jakieś zabezpieczenie ;-) .
W pewnym momencie w okolicy Zwornika łupnęło kilkanaście metrów od naszej grupy w dolinę, a idący z nami fizyk orzekł autorytatywnie, że już jesteśmy bezpieczni. Rzeczywiście, przestały świecić końcówki kijów w plecaku i opadły sterczące do tej pory mimo deszczu włoski.
Atmosfera się rozluźniła, ktoś idący w czapce stwierdził, że już wie, po co są kaski w górach, tak ma od gradu obolałą głowę, fizyk wyciągnął z plecaka składany parasol, a niżej podpisany jak stał, tak runął w jednej chwili w przepaść - płynąca potokami woda wypłukała grunt spod moich stóp.
Odruchowo wyciągnąłem przed siebie obydwa kije, jeden strzelił, ale drugi się tylko wygiął i utrzymał mnie zapierając się o dwa brzegi szczeliny, pod którą ziało tak ze 100m luftu.
Deszcz lał, mnie się zrobiło gorąco a pozostali patrzyli na mnie bez ruchu, jak na trupa, Zaraz też, już ostroznie i bez dowcipów, spokojnie i uważnie zeszliśmy w dolinę.
Trzeci raz poleciałem spod Baraniej Przełęczy. Wchodziliśmy na szybko, stosując częstą niestety w Tatrach "asekurację wzrokiem". Był Nowy Rok 2000, który zamierzaliśmy uczcić na Baranich Rogach. Podłoże - pseudobeton, czyli lodowa skorupa na sypkim "piasku", a pod spodem lity twardy lód. No i stało się, skorupka okazała się za delikatna i 50 metrów musiałem podchodzić drugi raz. Te kila sekund zjazdu starczyło na całe życie, dobrze, że pamiętałem przeczytaną gdzieś wcześniej, lecz nie wypróbowaną w praktyce technikę hamowania czekanem. Po zatrzymaniu tak nagle straciłem siły, że przez kilka minut stałem jak kołek nie będąc w stanie zrobić kroku, potem wszystko wróciło do normy i już bez przeszkód świętowaliśmy Nowy Wiek na szczycie.
W ubiegłym roku dopadła mnie lawina kamienna w Litworowym Żlebie, na szczęście bylismy jeszcze pod samą przełęczą, kamienie poruszały się wolno i udało mi się wskoczyć na głaz wielkości autobusu, z którym zjechałem kilkanaście metrów, tutaj głównie żona dostała palpitacji serca, ja się jakoś nie przestraszyłem i nawet dobrze się bawiłem tą jazdą.

[laynn]

Ja takich sytuacji nie miałem. Żadnej strasznej, choć w lipcu namówiłem moją przyszłą żonę na T. Wysokie Słowackie. A dokładnie Jagnięcy. Niestety to był jej pierwszy raz ze sporą ekspozycją, początek łańcuchów wlazła, ale się odwróciła i powiedziała, że nie zejdzie. Musiałem dwa razy kursować, raz położyć swój plecak pod i wrócić po nią. Dobrze, że powoli, ze łzami ale zeszła. A już kiedyś byłem w sytuacji, kiedy koleżanka w Honoratce stanęła z głową przy ścianie i dobre 15 minut ją namawialiśmy na kolejny jakikolwiek ruch...

[Vision]

Kiedyś pisałem, że jak mi się coś przypomni to napiszę, no i mi się przypomniało właśnie, że kiedyś w zimie, schodząc z Zawratu wpadłem na jeden z najdurniejszych pomysłów jaki mogłem. No i widząc ten lodospad pod Zmarzłym Stawem jak się schodzi to po lewej. Wymyśliłem sobie, że w ramach czekania na pozostałych się po nim przejdę. W sumie wszystko byłoby ok, ale na KZTW, chodziło się po nim z asekuracją, ogólnie jest banalny, ale wszedłem na niego z plecakiem na plecach i aparatem na szyi. I przy końcu robiąc zamach czekanem, mi się skur.... zaczepił nie dość, że o pasek z aparatu to jeszcze o pasek z plecaka, zostałem wisieć tak na jednym raku, a właściwie tylko dwóch przednich zębach, bo drugą nogę już oderwałem na pewniaka, rękę sobie wykręciłem, łokieć stłukłem, całe życie przeleciało mi przed oczami i prawie zostałem bez czekana, bo pętli nie używam, więc go miałem luzem. Oglnie w tej sytuacji najbardziej chodziło o to, że byłem pewny, że ten lód nie wytrzyma, mojej masy i tego trzymania się na dwóch zębach, a inaczej nie mogłem się wczepić, dopóki nie odzyskałem czekana. Jakoś go odczepiłem od tego plecaka i na trzęsących się nogach jak galareta doszedłem do końca tego lodospadu. Ogólnie masakra, jakbym tam poleciał, to się za bardzo nie widzę, chociaż może i bym przeżył.

[Dobromił]

No i widząc ten lodospad pod Zmarzłym Stawem jak się schodzi to po lewej.

A nie po prawej ?

Ogólnie masakra, jakbym tam poleciał, to się za bardzo nie widzę, chociaż może i bym przeżył.

Na pewno tego dnia byś się w stawie nie utopił.

[Vision]

A nie po prawej ?

Nie, no schodząc od Stawu w dół to po lewej, zaś wchodząc do góry przed stawem po prawej, mi chodzi o ten najniżej położony, jaki tam jest. On taki trochę z dupy jest.

Na pewno tego dnia byś się w stawie nie utopił.

No właśnie, bo staw jest wyżej. No chyba, że w Czarnym.

[Dobromił]

A to przepraszam, pomyliłem się z tym lodospadem stojącym nad Zmarzłym Stawem.

Nieważne - ważne, że żyjesz. Nieważne jak - ważne, że w ogóle. Ogólnie ważne jest, że ludzie żyją. Inna sprawa jak ...

[Vision]

Eh to była moja pierwsza zima w Tatrach, wtedy w ogóle miałem wiele różnych i zadziwiających pomysłów, teraz to już taka nuda. Ustatkowałem się.