Postautor: sprocket73 » 2020-03-29, 10:37
W styczniu jak zaczynali pisać o problemach w Chinach, zakładałem że do nas w ogóle nie dojdzie, albo dojdzie w minimalnym stopniu, tak jak było w przypadku ptasiej, świńskiej grypy, czy sars lub mers.
W lutym, jak było wiadomo, że Europa będzie mieć problemy, wierzyłem, że poradzimy sobie z tym lepiej niż w Chinach. Od połowy lutego w Chinach widać było wyraźne wyhamowanie epidemii. 3 tys. zgonów, 80 tys. chorych, to tak naprawdę nie jest coś czym należy się bardzo martwić.
Przyszedł marzec. Pojawił się pierwszy przypadek w Polsce. Nikt jeszcze na poważnie nie myślał o zdalnej pracy, przerwie w nauczaniu, czy ograniczeniach w poruszaniu się. Sytuacja zmieniała się z dnia na dzień. Jak wprowadzano kolejne zakazy, można było mieć nadzieję, że robimy to na tyle wcześnie, że dzięki temu uda się uniknąć dużej liczby zachorowań i śmierci.
Można powiedzieć, że tak lekko i hobbystycznie interesuję się statystyką. Poza tym jestem wielkim optymistą i jak tylko coś może pójść dobrze to nastawiam się, że będzie jeszcze lepiej. Niestety obserwując liczby każdego dnia, nie widzę najmniejszej iskierki nadziei na to, że nasz rejon przejdzie epidemię podobnie jak Chiny. Obecnie jednego dnia umiera więcej ludzi niż w Chinach przez całą epidemię. Jeszcze się cieszymy, że w naszym kraju jest dużo lepiej niż we Włoszech lub Hiszpanii. Jednak tak naprawdę u nas idzie to dokładnie tak samo, tylko z miesięcznym przesunięciem. Możliwe, że biały człowiek jest na to coś po prostu mniej odporny.
A co do planów po epidemii. Na razie nic nie planuję.
Ostatnio zmieniony 2020-03-29, 10:38 przez
sprocket73, łącznie zmieniany 1 raz.
Pytanie laynna zbyt mocno wybiega w niepewną przyszłość. Żyję od weekendu do weekendu i cieszę się, że nie ma zbyt restrykcyjnych zakazów. Zatem, dopóki można, jutro wybieram się w las - wyjazd bladym świtem, powrót po zmroku. Chcę przejść w miarę żwawym tempem ok. 35 km, nawdychać się możliwie najświeższego powietrza. 
