Zimowy klasyk w Małej Fatrze

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

Tak się jakoś złożyło, że zimowe wycieczki zwykle bywały krajowe. Wiadomo, dzień krótki, na Słowację dojazd długi, a śnieg wszędzie taki sam - biały. Kiedy zobaczyłem korzystne prognozy i wziąłem dzień urlopu miałem zagwozdkę, gdzie pojechać. Jakoś nic krajowego mi nie podchodziło, a Rozsutca już parę lat nie widziałem z bliska.

Wstałem o 3:00, podjechałem do Stefanowej, ruszyłem na szlak. Na dole zaskoczyła mnie mała ilość śniegu, szedłem z buta. Wyżej założyłem rakiety. Pod Chatą na Grúni byłem w odpowiednim momencie, żeby załapać się na taki zachęcający widok.

Potem czekało mnie straszne podejście na Poludňový grúň. Każdy kto tędy szedł na pewno zapamiętał - długa przytłaczająca stromizna i podchodzenie stokiem narciarskim.
Żeby o tym za dużo nie myśleć podziwiałem las bukowy na stokach Krawiarskiego.

Im wyżej tym lepiej - Veľký Rozsutec. Widać też małego, a pomiędzy nimi Babia, całkiem dobrze widoczna. Czyżby nie było powodów do narzekania na przejrzystość?

Na grani trochę wieje, ale jest dobrze.

Tobiemu podoba się widok. Jeszcze nigdy nie był w tych stronach.

Najwyższy szczyt Małej Fatry - Veľký Kriváň - 1709 m.

Jednak my idziemy w stromę przeciwną.

Tym odcinkiem głównego grzbietu Małej Fatry jeszcze nigdy nie szedłem, a dwa razy był w planie maksimum. Jest bardzo ładny, przyjemny i widokowy. Z prawej trawiasty stożkowaty Stoh (1607) a z lewej skalisty Rozsutec o 3 metry wyższy.

Widok wstecz, z lewej Steny (1535), z prawej Poludňový grúň (1460).

Jak widać od tej strony Stoch nie jest idealnym stożkiem. Ciekawi mnie też co to za trawiasta łatka w zagłębieniu. Zeszła tedy lawina, jej równy ślad widać w żlebie.

Idealnie równy. Jakby ktoś przejechał wielkim ratrakiem.

No nic, przerwa w górskich uniesieniach, trzeba wyjść na Stoha. W dole jest paskudnie. Śniegu ze 2 metry, zmrożony, ale bardzo nierówny. Gałęzie wyrośniętego młodnika trochę przeszkadzają. Stromo. Marzę, żeby już być powyżej drzew.

Wyszedłem z lasu, jest pięknie, ale wiatr przewraca, a im wyżej tym mocniejszy. Jest to paskudny zimny wiatr, bardzo porywisty, niosący spore lodowe odłamki. Tobi troszkę panikuje, ale mu tłumaczę, że przecież lubimy chodzić po górach. Sam też to sobie powtarzam jak mantrę.

Nie ma warunków na podziwianie widoków ze szczytu, a są przewspaniałe. Pstrykam coś na szybko w kierunku Krywania i schodzimy w dół.

A zejście jest początkowo łagodne, a przez to długie, widać jak wieje?

Trochę niżej wiatr słabnie i mogę się delektować widokiem Tatr.

Zresztą nie tylko Tatr, bo widać wszystko. Na środku Chocz, z zaraz na prawo od niego Kráľova hoľa na skraju Niżnych Tatr - 85 km w linii prostej, a widać wyraźnie maszt na szczycie. Miodzio!

Na przełęczy Medziholie zastanawiam się, czy nie zejść w dół. Jest trochę późno, a zejście ze Stoha po nierównym zmrożonym śniegu dało mi mocno popalić. Nie ma za bardzo czasu i nie ma za bardzo chęci. Znalazłem wyeksponowane do słońca miejsce, gdzie nie wiało. Zrobiłem przerwę, zjadłem, poczułem się lepiej. Zmieniłem rakiety na raki i do boju!

Powoli nabierałem wysokości. Trzeba było podziwiać widoki, walczyć z wiatrem, z własną słabością fizyczną. Sztuczne ułatwienia, drabinki, łańcuchy zasypane. Trzeba było trochę szukać drogi na własną rękę, choć starałem się trzymać śladów.

Stromizna przeogromna. Tu widać jak powoli odrywa się lawina. Lekkie ocieplenie i poleci.

Końcowy odcinek. Jedyne miejsce gdzie łańcuch był odsłonięty.

Na całym podejściu Tobi śmigał aż przyjemnie było patrzeć. Prezentował znacznie lepszą formę niż moja.

Widok na północ, w stronę Polski.

Szczytujemy!

Na podejściu zastanawiałem się jak bardzo wieje na górze. Ścierały się we mnie dwie teorie. Ta realistyczna mówiła, że wiatr zwieje nas w przepaść, bo w ciągu dnia cały czas jego siła narastała. Natomiast druga optymistyczna teoria mówiła, że wiatr pod koniec dnia się uspokoi.
Optymizm się opłacił. Można było na spokojnie delektować się widokami.

Rozpoczynamy zejście w stronę przełeczy Medzirozsutce. Początkowo idzie się kawałek grzbietem. Po tej stronie śniegu jest dużo. Szlak miejscami zupełnie zawiany. Trochę niespodziewanie pojawiają się trudności, zarówno nawigacyjne, jak i techniczne. Tobi troszkę mi marudzi i nie chce schodzić tam, gdzie uznaje, że jest dla niego za stromo.

Na przełęczy meldujemy się ok 17:00. Dzień się kończy a do auta daleko - klasyka.

Zielony szlak omijający Diery jest nieprzetarty. Idziemy niebieskim.
Kolejne atrakcje, jakby mało ich było tego dnia

Do auta doszedłem naprawdę bardzo zmęczony, ale jakże szczęśliwy

vidraru · Wysłany: 2019-02-09, 07:18

Sebastian · Wysłany: 2019-02-09, 09:45

Wow! Piękna wycieczka. Pomimo tego wiatru na górze chyba jesteś zadowolony? Trudno by było nie być. A poza tym trasa wycieczki imponująca.

ceper · Dołączył: 02 Sty 2014 Posty: 8598

Ładne zdjęcia, ale realizacja mówiąc delikatnie do dupy.

Cała trasa około 16 km, czyli z podejściami mniej niż dwukrotne zdobycie Babiej z Krowiarek = nic moc.

Też wstałbym o godz. 3, znaczy się o 15 po przespanej dniówce, coby koledzy nie zamknęli mnie w kanciapie na noc. By być szczęśliwym podczas jazdy w MF, to jeszcze przed wyjściem z pracy zerknąłbym tu i ówdzie, jak pracodawca grabi swych klientów - Janosik (może widziałeś go w Terchowej) przy nim wydaje się być dobrodziejem (wiem, bo tydzień temu przelałem kilku pogan za "prowadzenie IKE"=nicnierobienie; dyszel pewnie by obracał "miedziakami" jeszcze przez 10 dni dorabiając się fortuny). Po dojeździe do Starego Dworu wrzuciłbym drobne dociążenie w Kolibie i wjechałbym gondolą w górę w rakietach (w rakach byłoby to ryzykowne) na nocleg w Chacie na Grúni (možnosť ubytovania so psom) - oczywiście za 26 eurasków na bogato, czyli z kolacją i śniadaniem. Pewnie nie jadłbyś kolacji - oszczędzając 6 EUR (primo: już byłoby po godzinie 18, secundo: w Kolibie przecież napełniony by został bęben).
Wiem, wiem... Znam takich, którzy by za złotówkę gonili krowę do stolicy...

Fajna wycieczka. Dlaczego nie zabrałeś Ukochanej? Oszczędności na paliwie nie okazały się zbyt cenne. :usmi

sokół · Dołączył: 06 Lip 2013 Posty: 12257 Skąd: Bytom

Tak jak przewidywalem uciekles w gory. Ale nie sądziłem, ze zaatakujesz tak mocno. Zimowa fatra przy takiej widoczności to naprawdę genialna wycieczka.

Ceper a Ty to nie patrz tylko na kilometry. Na małej fatrze są takie podejścia ze grawitacja nie pozwoliłaby Ci wejść na takiego stoha. Kulalbys się w dół jak w kreskowkach

Sebastian · Wysłany: 2019-02-09, 10:25

Dołączam się do protestów: po górach nie chodzi się dla nabijania dystansu i podejścia, a dla wrażeń i przeżyć. Trasa Sprocketa imponująca, ale jednocześnie przepiękna i o to chodzi!

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

Dzięki Ceper za uwagi organizacyjne. Jak to miło, że jest taki ktoś jak Ty, co doradzi bezinteresownie i zwróci uwagę na szczegóły. Tak, nie zabrałem Ukochanej, bo jest za ciężka i auto by spaliło za dużo.

Biorąc pod uwagę zimowe trudne warunki i aż 3 zabójcze podejścia małofatrzańskie, to nie ma się co wstydzić takiej trasy. Kilometrów nawet nie sprawdzałem. Na oko wydawało się to małym kółeczkiem

Jeżeli o pieniądzach mowa, choć szczęścia nie dają, to udało się zaoszczędzić 2 euro na parkingu. Nie wiem czy w tygodniu w zimie jest pobierana opłata, ale rano nikogo nie było i wieczorem również. Biorąc pod uwagę tą nadwyżkę finansową, w drodze powrotnej zdobyłem się jeszcze na nadludzki wysiłek i zatrzymałem się koło supermarketu aby kupić Tatrzańską Herbatkę. Tym razem padło na wersję klasyczną - czarna butelka 52%. Po degustacji stwierdzam, ze być może to najlepszy alkohol jaki kiedykolwiek miałem w ustach. Dzisiaj degustację będę powtarzał. Dzięki Dobromile za poznanie mnie z Tatrzańską Herbatką!

ceper · Dołączył: 02 Sty 2014 Posty: 8598

Wolontariat to jest to, czego mi brak. Chętnie doradzę i pomogę innym bezpłatnie, bo poganie mi już obrzydli... :zol

Poczynione oszczędności mogłeś przeznaczyć na zlotowe dobra luksusowe (to już za miesiąc) w ilości skrzyneczki lub dwóch. Jak kupuję trwałą karmę (np. suchą karmę dla psa, a te potrafią żreć nie mniej niż ich właściciel), to od razu biorę kwintal, dzięki czemu oszczędzam na transporcie. Grosik do grosika...

Herbatce tatrzańskiej wprawdzie daleko do kanaryjskiego rumu (kwestia gustu), ale nie odmówię jej degustacji. :rol

Alkoholu nie piję, chyba że mnie ktoś poczęstuje. Jak pisałem - grosik do grosika i ma się pogana.

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

ceper · Dołączył: 02 Sty 2014 Posty: 8598

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

laynn · Wysłany: 2019-02-09, 19:21

Same klasyki robisz. Kiedy coś dziwnego?

Oczywiście żartuję. Dobra trasa, fajne zdjęcia.

ceper · Dołączył: 02 Sty 2014 Posty: 8598

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

Piotrek · Wysłany: 2019-02-10, 01:12

No powiem Ci sprocket, że ujęcie ze szczytowania jest wyjebiste :ok

A Południowy Groń cóż, męka pańska i ogólnie dla masochistów

. Miałem przyjemność maltretować się zimą i jesienią.

Góry Bez Granic » Góry » Nasze wycieczki i wyprawy » Świat » Zimowy klasyk w Małej Fatrze	Idź do strony: 1 2 »