Wredne chmury, ponure mury i święci górscy.

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14353

Dzień dobry.

Złe czasy nastały. Kryzys, pensji od 5 lat nie podnieśli, życie co raz droższe, choróbska na starość człeka dopadają. A żyć trzeba … Tylko za co ? Doszło do tego, że trzeba szukać dodatkowych źródeł zarobkowania. I tak jak to rzekł Zdziczały Piotr w temacie Stołu – zostałem wynajęty jako przewodnik. Po Ziemi Żywieckiej.

Pani Moderator Malgo poinformowała mnie, że ma zamiar poznać lepiej Beskidy. No cóż – jak Moderatorka tak pisze, to biedny, skromny użytkownik musi. I tak oto zostałem wynajęty jako przewodnik na dwa dni – sobotę i niedzielę. Miałem przygotować plan wycieczek, oprowadzić i z powrotem przyprowadzić. Ponoć się udało.

Sobota rano – pogoda wręcz cudna. Pada, zimno, chmury biegają po okolicy. Listopad … Ale turystyka to nie tylko przyjemności. Należy być dzielnym i zdobywać góry nawet w takich warunkach. A Malgo dzielna jest. Ja nie musiałem być dzielny. Byłem wynajęty. Na sobotę zaproponowałem klasyczną trasę po Beskidzie Śląskim. Z Zimnika do Zimnika. Przez Dolinę Zimnika, górę Kościelec, wyłysiałą Malinowską Skałę na Skrzyczne. I jazda w dół do Zimnika. O straszliwej, 9 rano, ruszamy dnem Doliny Zimnika. Sami. Inni turyści nie lubią moknąć. Spokojnie docieramy do leśniczówki Łukaszne, przekraczamy mostek i prawym zboczem Kościelca ruszamy ku przygodzie. Widoki … no cóż. Po prawej w chmurach ukrywały się Skrzyczne i Malinowska Skała. Na szczęście Kościelec po lewicy nie był zakryty i dzięki temu tam trafiliśmy. Bo byłby wstyd jakbym nie trafił … Siadamy na chwilę przy zakręcie wprowadzającym na stok Kościelca, śniadamy, opowiadamy, plotkujemy. O wszystkich. Ale czas skończyć pogawędki i ruszyć. Ku górze. Zwłaszcza, że skały już widać. Wzywają nas, kuszą, mamią, otumaniają, prowadzą na manowce. Należy być czujnym. I tacy byliśmy. Obeszliśmy wszystkie skały partii szczytowej, weszliśmy na kilka z nich, stwierdziliśmy że jesteśmy w Pieninach i przyszedł czas na odpoczynek na szczycie. Myśmy odpoczywali a w oddali warkotały piły. „Beskidzka masakra piłą motorową”. Aż strach był iść w tym kierunku. A musieliśmy – trzeba było teraz dotrzeć do szlaku na Malinowską. Udało nam się uniknąć ciosów okrutnych drwali. Docieramy do szlaku i rozpoczynamy drugi etap naszej wycieczki – ku Malinowskiej Skałe. Zwanej obecnie Łyską Malinową. W odróżnieniu od Łyski leżakującej na obrzeżach Żywca. W mrocznym mroku idziemy ku Górze Przeznaczenia. Sami, a w koło nas upiory, strzygi, pająki, muchy i ufoludki. Jesteśmy wręcz przerażeni gdy z Malinowskiej Mgły Smoleńskiej wyłaniają się ludzie. Dwa. Obok powszechnie znanej skały podszczytowej na Malinowskiej. I jak te dwa, pierwsze tego dnia, ludzie się pojawiły to do Skrzycznego łaziły już tłumy. Na Malinowskiej krajobraz jak na froncie I Wojny Światowej. Część drzew wycięta, część wyrwana przez wiatr. Cud, że skały nie zdmuchnęło. Kolejnym cudem było pojawienie się dwojga świętych w kapliczce w skale. Tam od tej pory będą procesje chodzić. Pamiętajcie o wpłacaniu wolnych datków na konta świętych. Zainteresowanych prosimy o PW.

Po dłuższym pobycie na skale czas ruszyć ku Skrzycznemu. Szliśmy w biegających chmurach, wśród resztek lasu. Tylko my ku schronisku, reszta ku Malinowskiej. Na najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego dotarliśmy w deszczu. Deszcz ten był tak miły, że towarzyszył nam aż do końca wycieczki. Dziękujemy, postaramy się odpowiednio odwdzięczyć. Wchodzimy do schroniska, miejsca siedzące jeszcze były. I w cieple spędziliśmy półtorej godziny. Plotkując o wszystkich. Ale plotkowaliśmy mile i elegancko. Czas przerwy minął, czas na zejście nadszedł. W deszczu, błocie, liściach i żmijach w godzinę dotarliśmy do Zimnika. Pętla została zrobiona. Dotarliśmy tam o 16.12, najbliższy autobus mieliśmy o 17.21. Ale w Żywcu są dobrzy ludzie i poratowali potrzebujących w potrzebie. O 16.20 zajeżdża auto z dwoma osobnikami na pokładzie : Łukaszem i Łukaszem. Dziękujemy Panowie.

I tak oto zakończyliśmy pierwszy dzień turystyki.

Dobranoc.

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14353

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

A teraz czas na prawdę i tylko prawdę...
Po dosyć długiej eksploracji żywieckiego parku, wynegocjowałam od Przewodnika Dobromiła późniejszą godzinę wyjścia. Nie przeczuwałam, że Beskid Śląski jest tak wysoki... Bardzo szybko pojawiły się pierwsze objawy choroby wysokogórskiej: brak apetytu, zawroty głowy, dziwne, że nie miałam omamów, a może miałam tylko o tym nie wiedziałam? Nagle przed oczami ukazał nam się Kościelec. Bydlak ma 10 190m.* Tuż za tym zakrętem wmusiłam w siebie batonika i kubek herbaty. Oba się przyjęły.

Bardzo blisko nas wyrastały ogromne turnie, okna skalne i drogi wspinaczkowe dla wielkich chimalajów. Ciarki chodziły po plecach.

W tle było słychać piły mechaniczne, za chwilę minęliśmy drwali, bałam się ich, ale jestem przekonana, że krótkie Dzień dobry uratowało nam życie.
Dotarliśmy szczęśliwie na Malinowską Skałę... Kolejny mój rekord... 11 520m. Czuję się dobrze, może dlatego, że jesteśmy już na granicy atmosfery...

Okazuje się, że po zdobyciu wysokości 11 000m, nie ma już choroby wysokogórskiej, nie potrzebny jest tlen, potrzebny jest tylko szlak. Co jakiś czas pojawiały się takie widoki:

Na 12 570m leje deszcz, ale chyba już nie atmosferyczny, w każdym razie jest mokry i zimny. Na 12 tys. m nie działają aparaty...
Stacja kosmiczna na Skrzycznem bardzo jest potulna i ma dobrą pomidorówkę, ceny posiłków nie tak kosmiczne jak ceny noclegów.
Po zejściu poniżej 11 tys. m ponownie można robić zdjęcia. Ganiające się chmury pokazują taki krajobraz:

Widać, że wracamy do cywilizacji, Żywiec rządzi.

Pod koniec ukazuje nam się ufoludek “Czy macie może ogień?”. Nie mieliśmy. Czas uciekać na Ziemię.
Więcej zdjęć:
https://picasaweb.google....aSkaASkrzyczne#

*użycie błędnych jednostek miar jest nieprzypadkowe

Tępy dyszel · Wiek: 44 Dołączył: 07 Lip 2013 Posty: 2774 Skąd: Tychy

nes_ska · Wysłany: 2013-11-12, 19:47

Gosia nawet kolory ma takie maryjne :-P...

Bardzo fajnie się prezentują zdjęcia

Towarzystwo chyba też mieliście dobre nawzajem

Piotrek · Wysłany: 2013-11-12, 19:58

Pogodę Malgo, podczas tej inicjacji z Potworem Kościelcem miałaś odpowiednią, taka jest najlepsza by poczuć mrok miejsca :-)

.
Myślę, że Ci się podobało- znaczy że przewodnik się spisał.

Wiolcia · Dołączyła: 13 Lip 2013 Posty: 3458

Małgo, pierwszy raz w Śląskim byłaś? Jeśli tak, to pogoda Cię nieco ochrzciła, choć ze zdjęć wnoszę, że aż tak najgorzej nie było i w prześwitach można było cosik ujrzeć.

Piotrek · Wysłany: 2013-11-12, 20:14

Może i dobrze, że nie widziała tego co widać przy lepszej pogodzie. Kilkuty drzew po horyzont, porozrzucane kości, szaleńcy z piłami, ogólny kataklizm i kwaśne deszcze. :o-o

Iva · Wysłany: 2013-11-12, 20:40

Julius · Dołączył: 24 Paź 2013 Posty: 136 Skąd: Tam gdzie góry

kris_61 · Dołączył: 23 Sie 2013 Posty: 293 Skąd: Bytom

Ta okrągła jama w Malinowskiej Skale w sam raz na deszcz!

sokół · Dołączył: 06 Lip 2013 Posty: 12257 Skąd: Bytom

Hehehe, a takie piękne pozdrowienia były, ze słonecznego Skrzycznego. A tu ciul dup - Nesska rzuciła klątwą - i już po widokach.
Łeeee... liczyłem, ze ten przewodnik to pokaże jakieś dłuższe szlaki, no ale z worem pokutnym to ciężko się chodzi, co?

Malgo Klapković · Wiek: 37 Dołączyła: 06 Lip 2013 Posty: 2477

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14353

bton1 · Wysłany: 2013-11-13, 07:27

Mrok leje się ze zdjęć, mrok leje się z relacji.. mrok ogarnia cały świat..

Ale na widok puszki po Żywcu pomyślałem:
"Nasi.. nasi tu byli!"

Pięknie pohasaliście.

Góry Bez Granic » Góry » Nasze wycieczki i wyprawy » Beskidy » Wredne chmury, ponure mury i święci górscy.	Idź do strony: 1 2 »