[Dobromił]

Dobry wieczór.

Na tym Forum pojawiły się dwie relacje z wydarzeń niedzielnych w Beskidzie Małym. Wspomnienia te zostały napisane przez dwóch z sześciu, nie licząc psa, uczestników wyprawy. Były też inne osoby zamieszane w dramat ale one krótko w tym uczestniczyły.

Przyszedł czas na prawdę.

Pod koniec tamtego tygodnia pojawiły się w tzw. sieci plany górskie. Od słowa do słowa wyszło, że pewne osobniki postanowiły zdobyć szczyt Magurka Wilkowicka. Czytałem Ich słowa i byłem coraz bardziej przerażony. Brak doświadczenia praktycznego w tamtym terenie, atak prawie o świcie, grupa masowa, lekceważące spojrzenie na warunki atmosferyczne ! A przecież mamy Zimę Stulecia ! Co prawda wtedy jeszcze była jesień ale to nieważne. Media buboliły o strasznych warunkach to tak musiało być.

A Ci szaleńcy postanowili tam iść ... I nawet zaplanowali zabrać ze sobą żony na zatracenie w terenie. W takiej sytuacji dodatkowego dramatyzmu dodawał fakt, że planowali zrobić obóz w okolicy Skały Czarownic ... I jeszcze miał iść tam przedstawiciel pewnego specyficznego zawodu.

Postanowiłem działać dla dobra ogółu.

Na początek wycofała się frakcja krakowska. Potem zagrożenie zauważyła przedstawicielka Cieszyna i wpadła w szał czynności przedświątecznych. Ale dalej trzech ludziów i jeden pieso nie wiedzieli co chcieli uczynić.

W Żywcu mieliśmy inne plany na niedzielę - Beskid Żywiecki. Są takie dni w roku, że i ten Beskid należy odwiedzić. Cieszyliśmy się na ten wyjazd.

Jednak wyciągnięcie pomocnej dłoni do bliźniego swego jest ważniejsze - Barbara, Łukasz i ja poświęciliśmy się i uratowaliśmy od zatracenia się w terenie Gosię, Adriana, Sprocketa i Tobiego.

Taka jest prawda - bez nas Oni by do tej pory błąkali się po okolicy. A Skała Czarownic by doczekała się po latach dzieła filmowego ( i literackiego ) na miarę "Pikniku pod Wiszącą Skałą".

Informuję Ich , że dołączymy do składu. I co ? Na szczęście nie byli tak bardzo zapatrzeni w cel i nieczuli na miłosierdzie i nie odmówili.

Trochę po północy wstajemy i szykujemy się do Akcji Ratowania Nierozsądnej Grupy Idącej w Beskid Mały. Cudem, przez zaspy, zamiecie, tunele śnieżne i inne ustrojstwa, docieramy na dworzec PKP w Żywcu. Pociąg jedzie od dwóch dni ze Zwardonia. Opatuleni w futra reniferów zasiadamy w wagonie i ruszamy. Każda minuta się liczy.

Na dworcu w Wilkowicach sensacja i cud. Okazuje się, że Przedstawiciel Ziemi Cieszyńskiej już na początku Wyprawy się zgubił ! Ale tak szczęśliwie że trafił na nas ! Ratujemy Go dobrym słowem, naszym towarzystwem w aucie ( to auto cywilizowane - nic z niego nie odpadało ) i orientacją w terenie - wskazujemy drogę na przystanek, na który podąża Grupa z Jaworzna. Zamieć była tak straszna, że tylko dzięki naszemu 129 - letniemu doświadczeniu turystycznemu trafiamy do celu. Nie muszę mówić jak bardzo ucieszyli się pasażerowie czerwonego wehikułu na nasz widok.

Wypiliśmy prezent od Izy.

Przeprowadziliśmy z Nimi rozmowę. Mam wrażenie że bez tego doszłoby do tragedii. Widziałem szał w Ich oczach, chęć popełnienia dramatycznie złego czynu. Rozmowa była długa.

W końcu poszliśmy.

Na początek spotkaliśmy takiego osobnika - prawda jest taka, że on dawno temu też chciał tutaj poszaleć. Tyle z niego zostało.




Towarzystwo trzymało się razem.




Gdy przyszedł czas na grupowe wejście na zielony szlak ( po chwili grozy - trzy postacie długo nie mogły wyjść z lasu ) to pies Tobi objął prowadzenie.




Widzicie te tony śniegu na drzewach ? One czyhały na nieostrożnych. Jakby Oni poszli bez nas to ...




Mądry pies zaprowadził nas ( oczywiście my z Żywca wiedzieliśmy gdzie idziemy no ale pomoc piesa też była ważna ) do domostwa zwanego Chatką na Rogaczu. To było ważne miejsce - mam wrażenie, że tam makabryczne plany zostały po raz drugi ( po rozmowie na parkingu ) stonowane.

Wypiliśmy prezent od Łukasza.




Zauważcie jak nieufnie podchodzili do budynku.




Na podwórku przed Chatą doszło do bohaterskiej walki Tobiego w naszej obronie.

Przeżył on i my.

Gdy ruszyliśmy dalej to spotkaliśmy Panienkę z Okienka.




To nie był koniec indywiduów na szlaku. Klasyczny turoń.







Wyszliśmy ze strasznego lasu na zboczach i weszliśmy na wąziutką ścieżkę graniową. Bohaterski Baś wiedział, że te tony śniegu nie spadną.




Zwierz zbiera chrust.




Jeden z bohaterskich ratowników - Łukasz. A mógł tego dnia siedzieć w cieple bacówki na Rycerzowej.




W tych śniegach czaił się mrok. I groza. Strach. Zimno. Przeznaczenie dla nieostrożnych.

Pisząc krótko - tego dnia uratowaliśmy kilka osób przed dramatem.




W tym oto miejscu doszło do połączenia naszej grupy z kolejną ekipą ratunkową - doświadczone turystki z Żywca i okolic. I One są ważne w tej opowieści.




Czy widzicie na drzewie po lewej jakie tutaj jest zagęszczenie szlaków ? Można się zgubić na wieki.




W międzyczasie pojawia się nadzieja na niebie.




Po prawicy za krat widać Beskid Śląski.




Morza szum, ptaków śpiew, Babia Góra ponad biel










Były też i inne góry ponad morzem chmur.




Bohaterskie Dziewczyny Górskie. Im należą się słowa podziękowań.




Spójrzcie jak biegną z pomocą.




Część idzie krokiem dostojnym.




Weszliśmy do schroniska. Tam po ciężkim boju zdobywamy miejsce dla wszystkich - a jest nas coraz więcej. Wiemy, że grupa idzie i czekamy na nich - miejsce przy stole jest ważne. Gosia i Adrian są nam tak wdzięczni za to, że nawet nie potrafią tego wyrazić. Ja też nie potrafię opisać jak wtedy byliśmy wzruszeni.

Przy pomocy Dziewczyn z Żywca wypiliśmy prezent od Łukasza/y.

I skorzystaliśmy z kuchni schroniskowej - wszystkie zupy były jadalne. Piwo "grzane" było zbrodnią kulinarną.

Żegnamy się z Dziewczynami ( ubrały deski na nogi ) i ruszamy dalej. Gości trzeba dalej powstrzymywać od szaleństw.

Tam byliśmy.




Czy widzicie tłumione szaleństwo w Ich ruchach ?




Babia Góra dalej nad chmurami. Przy okazji należy poruszyć jedną kwestię - wiecie już z innej relacji, że po okolicy krążył osobnik ( w rakach, geniusz ) który przekonywał nas, że to jest Skrzyczne. No cóż ... Oczywiście to my mamy rację. I tylko nasze zdanie jest ważne.




Kolejna bohaterska chwila Tobiego.




Babia Góra warta jest zdjęcia.




Czyż nie piękne drzewa ?




I piękne góry w tle.




Pies czuwa nad fotografami.




W końcu nasze nogi zaprowadziły nas do punktu widokowego obok ruin schroniska.

Pieniny w całej okazałości.
















Jakby mi ktoś nie wierzył, że to są Pieniny to chyba Tobiemu uwierzy ?




Pieniny.










A to chyba Barania Góra.







Tzw okno widokowe.




Jak wyrwaliśmy się ze szponów Pienin to poszliśmy na Czupel. Korona wzywa.




Po kilku takich wycieczkach człek widzi świat na biało i na niebiesko.




Groza leśna.




Taaa ... Nie zapomnieliśmy , że jesteśmy tutaj dla ochrony Szaleńczej Grupy. Dlatego jako pierwsi zdobywamy Czupel. Na początek przedwierzchołek. Widzicie radość ?







Więc chodź, pomaluj mój świat na biało i na niebiesko







Uratowaliśmy Ich. Chcieli skręcić w dzicz.




Dla pełnej pewności i blasku sławy zdobyliśmy Czupel numer dwa. Albo numer jeden.




Łapa siedmiopalczasta.




Drodzy Państwo - na Czuplu postanowiliśmy rozdzielić siły. Widzieliśmy że szaleństwo już Ich opuściło. Byli spokojni, nastawieni na powrót drogą wejścia. Pobłogosławiliśmy Ich i poszli. Z tego co wiemy dostali do celu - prowadziliśmy Ich duchowo.

Muszę to napisać - bardzo się cieszę, że nasza postawa ustrzegła bliźnich od górskiego błędu. Będziemy tak czynić w przyszłości. Nie chodzi nam o słowa podziękowania - ważniejszy jest efekt.

Amen.

Tymczasem w górach.

Staczamy się z Czupla i widzimy to. Czyż to nie Żar i Kiczera ?




Błękit koi.




Tymczasem po prawej pojawia się nieznany szczyt.




I ponownie Pieniny.







Byliśmy już dzisiaj na jednym Rogaczu, wystarczy. Dlatego skręciliśmy w prawo, do Łodygowic.




Schodziło się bardzo fajnie.













Trzeba to miejsce odwiedzić. To w ramach przygotowań do przyszłorocznego ataku na Diabliniec.




Ostatnie wąwoziki. To tutaj rozmawialiśmy o kropidlaku.




Wyszliśmy z lasu.

Tam byliśmy.




I weszliśmy w krainę smogu.




Bardzo ładna chatka po lewej.




Beskid Śląski w oddali.




Na koniec nasze nogi poniosły nas na przystanek MZK. Autobus nr 6 był punktualny.

Panie i Panowie - czuwajcie nad bliźnimi ! Bliźni - bądźcie ostrożni.

[sprocket73]

[Lidka]

Cytat:

, atak prawie o świcie

bo PRAWIE robi wielką różnicę

Cytat:

Media buboliły o strasznych warunkach to tak musiało być.

no tak, telewizja kłamie-to fakt, media z całą pewnością- nie !

Dobromił napisał/a:

dzięki naszemu 129 - letniemu doświadczeniu turystycznemu

a to jest suma z jakich liczb?

[sprocket73]

[sprocket73]

[Dobromił]

[marekw]

Piękna jesień.Pora na zimę .

[Adrian]

Ta historia posiada wiele załamań rzeczywistości i pewne anomalia mamiące wzrok i resztę zmysłów ...

Nie stety, wstyd się przyznać, ale muszę to powiedzieć głośno, że Ci "nasi ratownicy" po prostu porzucili nas w zasypanym lesie i uciekli, a my musieliśmy radzić sobie zupełnie sami w tej zimowej dziczy, dobrze że był Tobi, bo nie wiem jakby się to wszystko zakończyło

Wyczerpanie, w ostatnich promieniach dnia dowlekliśmy się na parking ...

[Sebastian]

Czy jak tam nie ma tych oszronionych drzew, to też jest ładnie?

[Adrian]

[Dobromił]

[sprocket73]

[laynn]

Fajne ujęcie Kiczory i... Żaru.

Fajne ujęcie Kiczory i... Żaru.

[Sebastian]

[Dobromił]