Książkowe nowości

[Dobromił]

kryminał wprost z Żywca

Mocno osadzony w realiach. Jak ktoś zna Żywiec i okolice ( Tresna, Czernichów ) to od razu odnajdzie się w terenie. Mocna fabuła, historia osadzona w ważnym temacie - powstanie Jeziora. Zaakcentowanie ( w 2017 roku to było chyba apogeum ) wielkich problemów ze smogiem. Celowe zmienienie kilku szczegółów w topografii miasta. Mocne zakończenie - to początek serii ( ponoć już w sierpniu tego roku będzie druga część ).

Polecam.

[100]

Dupy nie urywa. Za dużo uogólnień i stereotypów, skakania z kwiatka na kwiatek, w czym zagubił się główny wątek. Przez co można doszukać się bezpośrednich nawiązań do Raymonda Chandlera, choć bliżej do nowelek z Detektywa. Poza tym przesadna fiksacja nt. imion: Eustachy, Jessica, Żywia i Dalebor.. wioska tańczy i śpiewa. Hmm.. Owinałbym w nową okładkę z roboczą nazwą: kierunki migracji zarobkowej.. gdybym miał tym wyrazić oburzenie pogorszeniem jakości piwa żywiec.

[100]

W końcu wpadł mi w łapy ostatni tom Schronisko, które spowijał mrok. Zacny udrażniacz weekendu w plenerze. Na kartach książki sprawnie można przenieść się w Sudety, również znaleźć konkretne miejscówki na wypad szlakiem opisanych perypetii. Przymknę oko na kilka zgrzytów, nie ma sensu spoilerować moich wypocin, które nie zmieniają pozytywnego odbioru całości. Autor utrzymał wysoko zawieszoną poprzeczkę oczekiwań wyniesioną z poprzednich tomów.

Edit: fotka Strzechy z początku marca 2007, gdy działy się tam wydarzenia opisane w książce.

[Wiolcia]

Skończyłam dziś pierwszy tom karkonoskiej trylogii Sławomira Gortycha "Schronisko, które przestało istnieć". I szczerze? Nie porwała mnie ta książka. Główny bohater antypatyczny, wątek miłosny drewniany, ukazanie emocji miałkie i naciągane. W ogóle bohaterowie zwracają się do siebie z pretensją, ironią, nawet jeśli ledwo się znają. Jakieś to dla mnie nieprawdopodobne psychologicznie.
Jedyny plus tej książki to ten, że znów mam ochotę wybrać się w Karkonosze. I chętnie poczytam coś o przedwojennej historii tych ziem i karkonoskich schronisk, bo te wątki akurat były ciekawe. Ma ktoś coś do polecenia?
Inne polecajki kryminalne też mile widziane, bo powoli kończą mi się pomysły na zgrabnie napisane kryminały. Skończyłam serię Przemysława Piotrowskiego o Igorze Brudnym (spoko, choć widzę, że pisarze lubią taplać się w makabrze i wynaturzeniach), sięgnęłam po Harlana Cobena, który zawsze zapewniał dobrą rozrywkę, ale ostatnia jego książka ("Za wszelką cenę") była średnia. Ktoś, coś?

[Lidka]

Mnie ostatnio wciągnęła seria Jędrzeja Pasierskiego, choć przez pierwszą pozycję ( Dom bez klamek) przedzierałam się niemrawo i czasem na siłę. Ale od drugiej ( Roztopy) lecę szybciutko.

[Wiolcia]

Nawet mam na półce (wirtualnej). Przyjrzę się, dzięki!

[Dobromił]

Maciej Siembieda "Kairos". Z życia wzięte.

[Wiolcia]

Dzięki, obiło mi się o uszy to nazwisko, ale jeszcze nic nie czytałam. Mam na półce "Katharsis", to pierwszy tom cyklu, do którego należy też wspomniana przez Ciebie książka. Czy można je czytać niezależnie, czy lepiej po kolei?

[1OO]

Inne polecajki kryminalne też mile widziane,(...)Ktoś, coś?

W tym roku z tej półki wpadły mi jeszcze w łapy:
- Ostatni dom na zapomnianej ulicy(Catriona Ward) klimat Czerwonego Smoka (klasyka Harrisa);
- Dawno temu w Warszawie(Jakub Żulczyk) zamknięcie serii;
- Mroczna materia(Blake Crouch) medyczne SF;
- Wybrzeże szpiegów(Tess Gerritsen) zbyt chirurgiczna treść;
- Obserwator śmierci(Chris Carter) odcinanie kuponów serii, w której detektywi powinni wąchać kwiatki już kilka tomów temu;
- Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach; generalnie klapa, jedynie można liznąć gwarę;

Dla odprężenia mogę polecić pierwsze trzy pozycje, choć plasują się na 8-10 miejscu w tegorocznym Top10:

1. Droga do rzeczywistości(Penrose) w końcu znalazłem czas precyzyjnie umiejscowić swoją głupotę, ponad 100 stron przypisów;
2. Przedziwny człowiek(Farmelo) biografia Paula Diraca, listy;
3. Kafka nad morzem(Murakami) japoński surrealizm;
4. Cień wiatru(Zafón) najlepsza z cmentarza zapomnianych książek;
5. Sapiens(Harari) wędrówki ludów;
6. Narodziny wszystkiego(Graeber & Wengrow), ciężka, do kompletu z Sapiens;
7. Pułapki myślenia(Kahneman);
8. Ostatni dom na zapomnianej ulicy(Catriona Ward) klimat Czerwonego Smoka (klasyka Harrisa);
9. Dawno temu w Warszawie(Jakub Żulczyk) zamknięcie serii;
10. Mroczna materia(Blake Crouch) medyczne SF.

Także kto co lubi ¯\_(ツ)_/¯

[Wiolcia]

Oo, konkretny materiał do przeglądnięcia! Dzięki, będzie co robić! Z Twoich lektur znam Murakamiego, kiedyś miałam fazę na jego książki. Polecam "Kronikę ptaka nakręcacza". "Cień wiatru" bardzo mi się podobał, bo lubię książki z klimatem. Potem czytałam resztę i już nie była taka porywająca. Tess Gerritsen - przeczytałam cały cykl z Isles oraz Rizzoli i podobał mi się. Innych książek tej autorki nie znam. Cartera czytałam tylko "Krucyfiks", ale po kolejne tomy już nie sięgnęłam.
Reszty nie znam, choć do Żulczyka się przymierzam i jakoś nie mogę.

[1OO]

znam Murakamiego, kiedyś miałam fazę na jego książki. Polecam "Kronikę ptaka nakręcacza".

Dzięki za polecajkę, tej nie czytałem. Na rozkładzie mam trzy tomy 1Q84, Po zmierzchu i Desire, a Norwegian Wood to nie moja filiżanka, więc nie ruszam. Carter z przyzwoitości powinien zakończyć tę serię na finałowej rozgrywce z Lucjanem Foltenem. Gerritsen spróbowała swych sił poza strefą komfortu - seria szpiegowska, niestety całość wręcz cuchnie salą chirurgiczną.

[Dobromił]

Czy można je czytać niezależnie, czy lepiej po kolei?

Można niezależnie mimo tego, że postacie i wydarzenia się pojawiają/powtarzają w kolejnych tomach. I są motywy sudeckie.

[Wiolcia]

Gerritsen lubi przemycać do książek kwiatki ze swojej branży. O ile we wspomnianym przeze mnie wyżej cyklu miało to swoje uzasadnienie, o tyle w serii szpiegowskiej, jak piszesz, może już nie pasować.
A jeśli Murakami, to jeszcze " Przygoda z owcą". Od tej książki zaczęłam eksplorację świata Murakamiego. I jest moją drugą ulubioną, bo na pierwszym miejscu niekwestionowanie "Kronika...".

[Wiolcia]

Czy można je czytać niezależnie, czy lepiej po kolei?

Można niezależnie mimo tego, że postacie i wydarzenia się pojawiają/powtarzają w kolejnych tomach. I są motywy sudeckie.

A pierwszą część polecasz?

[Dobromił]

Tak. Bardzo lubię tego typu książki - kilkadziesiąt lat akcji, w tle prawdziwe wydarzenia, miejsca. Dramatyczne losy ludzkie.

Staję się coraz bardziej wrażliwy ...

P.s. W bloku obok mego domu mieszkała rodzina grecko - polska. On też był z tej greckiej emigracji co w "Katharsis".