W drugi dzień świąt, czy to Bożego Narodzenia, czy też Wielkanocy, mamy z Renatą luksus w postaci dnia dla siebie, bez uciążliwego siedzenia za suto zastawionym stołem. Akurat 26 grudnia w prognozie jest okno pogodowe - ma być zimno, ale słonecznie. Jest okazja ruszyć w góry. Ponieważ Renata nie chce wstawać rano „po mojemu", a dzień świąteczny jest krótki, proponuję wycieczkę krótką, łatwą I przyjemną, a przy tym fajną, czyli wspinaczkę czerwonym szlakiem z Rabki do pierwszego obozu w drodze na Turbacz, czyli bacówki na Maciejowej.
To już moja trzecia wycieczka w tym roku pod tę bacówkę, byłem tu w styczniu podczas ataku „bestii ze Wschodu", gdy mróz ściął solidnie, a śniegu nawaliło co niemiara, byłem też w czerwcu na pętli przez Krzywoń, Świńską Górę i właśnie Maciejową. Przyjeżdżamy do Rabki około dziewiątej rano. W Rabce jest biało, jest zimno, choć w styczniu tego roku było więcej śniegu i mróz był większy. Momentalnie wywiewa z nas ciepełko zgromadzone w samochodzie. Idziemy ulicami Rabki pod górę, potem szlak wychodzi na nadrabczańskie łąki. Tu śniegu nie ma dużo, trawy wystają spod niego, za to dużo jest lodu i zamarzniętych kałuż. Nie zadbaliśmy o zdrowie ratowników i nie wzięliśmy raczków, na szczęście nie jest stromo.
Słońce stoi nisko na niebie - w sumie cały dzień będzie nisko, jak to bywa w okolicach najkrótszego dnia w roku. Jeśli się będziecie zastanawiać, dlaczego na wielu zdjęciach słońce jest w kadrze, to właśnie dlatego. Wychodzi na to, że złamałem jedną z wielu fotograficznych „rad" - nie rób zdjęcia pod słońce, bo nie wyjdzie. Hehehe. Widać też sporo okolicznych gór.
Babia Góra
Tatry
Luboń Wielki
Babia Góra i pasmo Policy
Śnieżnica i Ćwilin
Lubogoszcz, Śnieżnica, Ćwilin, Mogielica
szlak na Maciejową
Za łąkami wchodzimy w las, którym idziemy aż pod polanę pod bacówką Na Maciejowej. W dwóch miejscach są widoki na góry.
Lubogoszcz, Śnieżnica, Ćwilin
Szlak jest zacieniony, ale wędrówka nas przyjemnie rozgrzewa, ja dość szybko zdjąłem puchówkę, bo było mi za gorąco. Renata nadal idzie szczelnie opatulona. Docieramy pod bacówkę.
Luboń Wielki spod bacówki
Tatry
Renata się grzeje na jadalni, posila kanapkami i świątecznym domowym ciastem od teściowej, ja idę najpierw na polanę obfotografować co trzeba. Widoki są bardzo dobre, Tatry jak na dłoni, Babia Góra, na horyzoncie Wielki Chocz.
panorama spod bacówki
Wielki Chocz
Po sesji foto wracam do bacówki, zamawiamy po zupie czosnkowej, ja jeszcze poprawiam plackami ziemniaczanymi z sosem czosnkowym. Niestety nie ma słynnych racuchów z jagodami. Zupa jest gęsta, pożywna, dużo grzanek i tartego sera, placki też są bardzo dobre.
Wracamy do Rabki tą samą drogą. Mijamy sporo ludzi ciągnących pod górę, o wiele więcej niż rano. Widoki w zasadzie te same co rano, więc nie robiłbym zdjęć w drodze powrotnej, gdyby mojej uwagi nie przykułby straszny smog na Rabką, przez który śnieg leżący w oddali sprawia wrażenie, jakby był brudny. Akurat śnieg jest świeży, śnieżnobiały, tylko powietrze jest tak zasyfione, tak to wygląda zimą w uzdrowisku Rabka-Zdrój, specjalizującym się z dziecięcych chorobach układu oddechowego. Czyż to nie kuriozum?
prawie to samo ujęcie rano:
