Forum FAQ Szukaj Użytkownicy Rejestracja Statystyki Profil Zaloguj Albumy Kontakt

Poprzedni temat «» Następny temat

Powrót w góry: Masyw Śnieżnika bez Śnieżnika, za to z Czarną Górą.

Autor Wiadomość
Pudelek


Dołączył: 08 Lip 2013
Posty: 8277
Skąd: Oberschlesien
Wysłany: 2020-04-27, 10:28   Powrót w góry: Masyw Śnieżnika bez Śnieżnika, za to z Czarną Górą.

Najpierw zamknięto prawie cały zewnętrzny świat pod pretekstem wirusa czającego się między drzewami i napadającego na przechodniów. Wmówiono społeczeństwu, że spacer po łące i lesie jest groźniejszy niż stanie w kolejce w sklepie lub przejazd autobusem. Potem nagle podniesiono szlaban z zakazami i ogłoszono, iż "można poruszać się w celach rekreacyjnych". Ot, tak, bez żadnego związku ze stanem epidemiologicznym państwa, za to odtrąbiono pierwszy sukces w ramach "odmrażania gospodarki". Co ma piernik do wiatraka? Nic. Logika? Nie, polityka.

Ponieważ nowe rozporządzenie (pomijając sam fakt, czy w ogóle zgodne z prawem) zniosło wszelkie ograniczenia związane z poruszaniem się, to trzeba było je wykorzystać. Czort wie kiedy znowu wszystkich zapędzą do domów? Pakujemy się i w piątek rano z Bastkiem pędzimy w kierunku Masywu Śnieżnika. Dawno mnie tam nie było, a gdyby nie epidemia, to pewnie nieprędko bym do niego zajrzał.
Przez 130 kilometrów drogi spotkaliśmy jeden patrol policji. Z suszarką. Zabrali im możliwość nękania rowerzystów i biegaczy, więc wrócili do starego sposobu dofinansowania budżetu państwa.

Do Międzygórza (Wölfelsgrund) docieramy przed godziną 10-tą. Miejscowość jest jedną z najładniejszych w Sudetach, oko cieszy sanatoryjna zabudowa, często w stylu alpejskim.






Zabytkowe obiekty są w różnym stopniu zachowania - od tych kompletnie odnowionych, po takie mocno sypiące się.



Ze ściany zamkniętej kilka lat temu restauracji "Złoty Róg" (a w przeszłości młyna, gorzelni i kuźni) odpadł tynk i ukazał się niemiecki napis. To prawdopodobnie dość świeże odkrycie, jeszcze na zdjęciach z grudnia ubiegłego roku ściana była w całości.


Międzygórze zdaje się nadal tkwić w starych, dobrych czasach: prawie nikt nie chodzi w maseczkach, ludzi siedzą obok siebie na ławce, w sklepie starsza kobieta ledwo stoi i zieje alkoholem. Ale ogólnie to tłumów na ulicach nie ma, czemu trudno się dziwić.


A propos sklepu - można w nich kupić napitki o ciekawych nazwach. Podejrzewam, że to produkcja dość masowa z etykietami zmienianymi w zależności od potrzeb.


Zaglądamy również do drewnianego kościoła św. Józefa Oblubieńca z XVIII wieku. Po raz pierwszy udaje mi się wejść do środka. Świątynię otacza lapidarium z niemieckimi pomnikami.




Objuczeni zakupami ruszamy na szlak niebieski. Zaraz za domami trafiamy na las.


Mijamy pozostałości podmurówek po dawnych domach i wychodzimy na szeroką polanę. Znajduje się na niej gospodarstwo agroturystyczne "Stodoła", które oferuje noclegi w... stodole :D . Spałem w nim 6 lat temu podczas zlotu sudeckiego i bardzo mi się tam podobało.


Teraz nikogo nie ma i wszystko jest zamknięte na głucho, lecz nic nie stoi na przeszkodzie, aby zrobić sobie postój przy kamiennych murach i wypić sobie piwo. Oczywiście z zachowaniem przepisowej odległości od siebie!


Znajdujemy ławkę skierowaną w kierunku słońca, siadamy więc i delektujemy się chwilą. Jeszcze tydzień temu nie przypuszczałem, że tak szybko wrócę w góry! Miałem nadzieję, że nastąpi to przed latem, ale w dobie nieustannego straszenia, bredzenia o "nowej normalności" i końcu świata jaki znamy, człowiek coraz bardziej podupadał na duchu. A jednak udało się! Po ponad miesięcznym przymusowym skoszarowaniu tyle wystarczy, aby poczuć się szczęśliwym.


Po osuszeniu butelek zbieramy się w dalszą drogę. Początkowo polaną z widokami na Mały Śnieżnik oraz m.in. Trójmorski Wierch (Klepáč) z zarysem wieży widokowej.



Potem ponownie włazimy w las. Naszą uwagę przyciągają dziwne konstrukcje przyczepione do drzew: fragment pnia z deską, gwoździami i sznurkiem. Do czego to służy????


Przechodzimy obok gospodarstwa z rozpadającą się stodołą; wiszące pranie sugeruje, iż dom posiada lokatorów. To teren dawnego przysiółka Prędków (Scheerberg), kolonii leśnej zamieszkałej przez drwali.


Na rozdrożu stoi murowana kapliczka św. Huberta z 1822. Wnętrze kryje współczesne obrazy, niektóre przywodzą na myśl wczesną sztukę Salwatora Dali, a środkowa mozaika jest dość dwuznaczna w swojej wymowie.



Następne kilometry pokonamy szlakiem koloru zielonego. Z rozstajów widać najbliższy cel oraz starą prawdę, która brzmi: "nie ma rzeczy pewnych, prócz śmierci, podatków i wycinki w czasie zarazy".


Wiekowy drogowskaz z wydrapanymi napisami.


Stopniowo nabieramy wysokości. Okolica jest mocno wytrzebiona przez drwali, a ścieżka potężnie rozjeżdżona, poznikały także oznaczenia.


Przecinamy kilka dróg biegnących równolegle: za trzecią z nich robimy postój. Ta droga składa się z betonowych płyt i służy jako dojazd do nadajnika położonego na zboczu Czarnej Góry. W pewnym momencie straszy nas terenówka pędząca w tamtym kierunku, spotykamy też pierwszych tego dnia turystów schodzących z naprzeciwka.

Nagle widzę jak między wysuszonymi źdźbłami sunie coś długiego... żmija zygzakowata! Rzadko mam okazję zetknąć się z takim gadem w formie żywej, zazwyczaj natykam się na niego w postaci rozjeżdżonej...


Bastek tak się ucieszył na widok żmii, że skoczył na równe nogi, krzyknął, prawie na nią wpadł i efekt był taki, że zanim zdążył jej zrobić porządne zdjęcia, gadzina gwałtownie uciekła w krzaki :D . Próbował ją jeszcze tam ścigać, ale odpowiedziała złowieszczym syczeniem i dobrze się ukryła.

Tu i ówdzie natykamy się na nieduże płaty śniegu. Dla niektórych to pierwsze białe formacje widziane w tym roku ;) .


Od przełęczy pod Jaworową Kopą (Urlich Koppe) szlak jest prosty jak drut i biegnie po kamieniach. Za nami pojawiają się rozleglejsze panoramy.


Składowisko skał pod szczytem. I widok z nich - Śnieżnik w pełnej krasie oraz Hala pod Śnieżnikiem po prawej stronie.




A oto i sam szczyt Czarnej Góry (Schwarzer Berg). Komentarz Bastka:
- To faktycznie @#$, dupa i kamieni kupa!


Czarna Góra, licząca 1205 metrów n.p.m., jest jedną z najbardziej popularnych miejscówek w Masywie Śnieżnika. Przyczynia się do tego ośrodek narciarski zlokalizowany na jej wschodnich stokach oraz drewniana wieża widokowa wybudowana 19 lat temu, znajdująca się kilkanaście metrów od szczytu.
Jakie było moje zdziwienie, gdy zobaczyłem, że w dużej części opatulono ją siatką!


Z jednej strony brakuje siatki, więc wchodzimy. Widoki z góry są częściowo zasłonięte lasem. Przejrzystość także nie zachwyca... Pogoda, po wielu dniach nieustannego słońca i niebieskiego nieba, zauważyła, że wybieram się w góry, więc zaczęła się zmieniać. Słońce jest obecne, lecz przez większość czasu spowite lekką mgiełką...

Na zachodzie widzimy na pierwszym planie Igliczną, potem Kotlinę Kłodzką, a za nią Góry Orlickie i Bystrzyckie.


Na północy ledwo przebija się nadajnik telewizyjny.


Na wschodzie prezentują się Rychleby (Góry Złote), łącznie z Czernicą, którą początkowo planowałem na dzień dzisiejszej wyprawy. A dalej już Jesioniki z Pradziadem na czele, oddalonym o 35 kilometrów. I w tym momencie serce się ścisnęło, bo kto wie, kiedy będę mógł je znowu odwiedzić?



Po zejściu na ziemię czytam dokładnie tabliczkę przyczepioną do desek:
"Uwaga! Niebezpieczeństwo! Obiekt grozi zawaleniem! Nie podchodzić!".
Hmm, w sumie nie podchodziliśmy... Schody i podesty są solidne, jedynie podtrzymujące konstrukcję słupy boczne wyglądają na lekko nadgryzione u dołu. I zamiast je wymienić to najlepiej postawić siatkę!

Uskuteczniamy trzecią przerwę taktyczną... W ciągu kilku kwadransów przez szczyt przetacza się 5-10 osób. Nikt nie przejawia ataku paniki, gdy zobaczy obcą osobę, większość się przywita i zagada. Jak zawsze, jak dotychczas. A ja ciągle gapię się na Pradziada sterczącego między drzewami.


Z Czarnej Góry schodzimy w kierunku południowym, a następnie południowo-zachodnim do Żmijowej Polany, przełęczy na której krzyżuje się kilka leśnych dróg. Stoi tam całkiem ładna wiatka do wykorzystania na potencjalny nocleg dla 2-3 osób. Jedyne co razi, to spora liczba walających się śmieci, zwłaszcza petów po cygaretach i jakiś chusteczek.

Pod Czarną Górą szlakowskaz wskazywał, że do schroniska mamy godzinę i 45 minut, a teraz już 2 godziny i 30 minut! Wpadliśmy w pętlę czasową? Rozwiązaniem zagadki może być fakt, że tamte znaki ustawiło PTTK, a te gmina. Jak wiadomo urzędnicy chodzą wolniej niż działacze ;) .


Kolejne kilometry będą mijać w miarę szybko - szeroka trasa (Główny Szlak Sudecki) wolno nabiera i zrzuca wysokość. Co jakiś czas mijamy turystów idących z naprzeciwka - pojedynczych i rodziny.


Wycinki odsłoniły widoki: Czarna Góra, Jaworowa Kopa i Igliczna.


Tuż przed szczytem Żmijowca (Otter Köppel) znajduje się odbicie w kierunku grupy skałek. Tablica informuje, że to Mariańskie Skały. Spoglądam na mapę - według niej mają się one znajdować znacznie dalej na południe! Coś tu się nie zgadza.

Na niemieckich mapach owa formacja nazywa się Neudörfer Felsen, po wojnie Polacy przetłumaczyli ją dosłownie jako Skały Nowowiejskie. Takie też to widnieją na większości map, chociaż czasem pojawia się również Skalny Mur. I nagle, ni stąd ni zowąd, postawiono za unijne pieniądze tablice ścieżki dydaktycznej, które wyskoczyły z Mariańskimi Skałami. Jest jakiś powód tej "teleportacji", skoro zawsze to były Skały Nowowiejskie? To pytanie należałoby zadać autorom, czyli pracownikom Nadleśnictwa Lądek Zdrój oraz Dolnośląskiego Zespołu Parków Krajobrazowych.

Do skał idziemy kilka minut. Faktycznie przypominają mur.




Najlepiej widać stąd Śnieżnik oraz... okoliczne świerkowe lasy :P .



Wyschnięta trawa oraz kolorowe runa leśne sugerują raczej jesień niż wiosnę...


Maszerujemy dalej. Na południowych zboczach Żmijowca jest więcej przestrzeni, Śnieżnik odkrywa się z całym swoim wdziękiem. Lasy góry pełne są jeszcze śniegu, ale polana szczytowa już nie.



Dochodzimy do właściwych Mariańskich Skał (a konkretnie do skały - Mariannen Fels), które były takimi zarówno dla Niemców, jak i powojennych turystów aż do niedawna. Specjaliści od tabliczek zdegradowali ich do Skałek na Żmijowcu, choć od jego szczytu kawał już odeszliśmy. Według tekstu można stąd zobaczyć "Góry Bialskie i Złote" - biorąc pod uwagę, iż Bialskie są częścią Złotych, to tak, jakby ktoś napisał: "oglądamy panoramę Beskidu Żywieckiego i Worka Raczańskiego"...


Na środkowym planie mamy Młyńsko, horyzont z lewej strony zamyka Borówkowa, a z prawej Czernica.


Na przełęczy Śnieżnickiej stoi wiata, kaplica z czterema świętymi oraz kolejna tablica, na której Mariańskie Skały zlokalizowane inaczej niż na poprzednich, czyli na południe od Żmijowca, jak kiedyś! Fajnie, tak sobie zaprzeczać - ścieżka dydaktyczna twierdzi jedno, a "Szlak Marianny Orańskiej" drugie. No, ale podobno gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania...


Do Hali pod Śnieżnikiem został niecały kilometr. Między kamieniami leży plastikowy potykacz ostrzegający przed mokrą podłogą.


Na podśnieżnickiej łące hula mocno wiatr, zmuszając turystów do chowania się za wiatą albo w trawie. Schronisko ma otwarte niektóre okna i zewnętrzne drzwi, lecz dalszego dostępu bronią zadrukowane kartki z podkreślonym napisem "WAŻNE".



Do tej pory o wirusie prawie nie myśleliśmy, teraz o sobie przypomniał. Oczywiście z jego powodu obiekty noclegowe nie mogły przyjmować gości, ale część schronisk znowu działa sprzedając posiłki na wynos, podobnie jak restauracje na nizinach. Biorąc pod uwagę, że my spotkaliśmy dotychczas w drodze co najmniej 20 osób, a podczas samego pobytu na hali przewinęło się kilkanaście, to w ciągu całego dnia na Śnieżnik mogła wejść i setka ludzi. Na pewno spora część z nich (w tym ja) wydałaby tu jakieś pieniądze na jedzenie oraz picie. Dzierżawcy mają dużo odłożone i nie potrzebują zastrzyków gotówki w czasie epidemii czy to znowu inny powód?

Na szczęście zaopatrzenie nosiliśmy ze sobą, więc nie groziła nam śmierć z głodu i pragnienia.


Zastanawialiśmy się czy wchodzić na sam szczyt. Godzina nie była jakaś późna, bo przed 17-tą. Ostatecznie jednak policzyliśmy, że po zdobyciu Śnieżnika i zejściu na dół zaczęłaby się noc, my zmęczeni, a jeszcze trzeba jechać dwie godziny do domu... Śnieżnik odłożyliśmy na lepszy czas, kiedy będzie można go wizytować z obu stron granicy i po odpoczynku zaczęliśmy schodzić w dolinę.


Czerwony szlak do Międzygórza liczy ponad 7 kilometrów i potrafi dać w kość nawet w tym kierunku. Momentami jest ciekawy, z punktami takimi jak Kozie Skały, z których można fajnie skoczyć i skręcić kark.



Kilka innych miejsc widokowych to pokłosie wycinek. Mieliśmy trochę pecha, bo wiele dzisiejszych zdjęć trzeba było robić pod słońce, które od jakiegoś czasu znowu miło przygrzewa.


Dolna część szlaku to szeroka droga służąca głównie do zwózki. I znowu spotykamy te dziwne konstrukcje przymocowane do drzew.



Smrekowiec (Heuboden, Heuberg) z osuwiskami na zboczach.



Domek dla robaków :) .


W jednym miejscu zmieniono przebieg szlaku: kiedyś biegł skrótem przez las, teraz go wydłużono do tego oto zakrętu. Jest minimalnie mniej stromo.


Teren się wypłaszcza, kiedy obok nas pojawia się potok Wilczka (Wölfel), wypływająca z Hali pod Śnieżnikiem. W lesie wytyczono singletrack dla kolarzy górskich. Posiada nawet własną bramę powitalną.


Przebijające się przez drzewa słońce, świeża zielona trawa oraz latające muszki wprowadzają dobry nastrój, podtrzymujący nadzieję na prawdziwą normalność.




Na parkingu nadal stoi jeszcze sporo samochodów. Niektórzy z turystów dopiero teraz szli w górę i to z większymi plecakami - może będą gdzieś tam spać?

Idąc ulicami Międzygórza znów mijamy stare budynki, a także wielkiego molocha z lat 70. ubiegłego wieku, który ewidentnie tu nie pasuje.




To już prawie centrum wioski: coś jakby dawny młyn oraz remiza strażacka.



Przy aucie jesteśmy przed 20-tą. Wita nas kot, którego głaskaliśmy rano :D . Nie powiem, czujemy trasę trochę w nogach - ponad 20 kilometrów, 800 metrów podejścia. To żaden rekordowy wyczyn, ale jednak po dwumiesięcznej przerwie organizm się ciutkę odzwyczaił. Dodatkowo słońce schowane za mgiełką tak nas nagrzało i opaliło, iż mamy wrażenie gorączki ;) .

Czar pryska po włączeniu radia - w reżimowej szczekaczce znowu straszenie, napominanie, grożenie i tym podobne. Szybko zmieniamy częstotliwość na jakąś muzykę. Ogólnie to wyjazd należy uznać za bardzo udany: ciekawe tereny przypomniane po latach, trochę widoków, pogoda nie najgorsza. Wyciszony mózg. Po powrocie do domu spałem jak zabity ;) .

Na sam koniec zdjęcie Iglicznej (Spitziger Berg), zrobione z Wilkanowa (Wölfelsdorf).
_________________
Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy wielki krok naprzód!
 
 
Dobromił 


Dołączył: 09 Lip 2013
Posty: 14275
Wysłany: 2020-04-27, 10:42   

Pudelek napisał/a:
Miejscowość jest jedną z najładniejszych w Sudetach


Rewelacja. Piękne budownictwo.

Pudelek napisał/a:
można w nich kupić napitki o ciekawych nazwach. Podejrzewam, że to produkcja dość masowa z etykietami zmienianymi w zależności od potrzeb.


I to produkcja rozsyłana po całej Polsce. U nas bez problemu kupisz te Kurvice, reklamowane jako … produkt regionalny :)
_________________
Decyzją administracji Dobromił otrzymał nagany :
- za obraźliwą formę wypowiedzi oraz ironizowanie na temat innych użytkowników forum
- za niecytowanie w postach wypowiedzi, do których się odnosi
- za relację przypisaną do niewłaściwego działu
 
 
Pudelek


Dołączył: 08 Lip 2013
Posty: 8277
Skąd: Oberschlesien
Wysłany: 2020-04-27, 10:44   

Tak podejrzewałem ;) Akcentem miejscowym jest "Międzygórska ziemniaczana" za, bagatela, 50 złotych za pół litra. I piwa "Międzygórskie". Piwa znam z mojego sklepu, to mały browar bodajże ze Świdnicy, tylko zmienia etykiety :P
_________________
Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy wielki krok naprzód!
 
 
Sebastian 


Wiek: 51
Dołączył: 09 Lis 2017
Posty: 5770
Skąd: Kraków
Wysłany: 2020-04-27, 10:47   

Na Podhalu też tego pełno.
Profil Facebook
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2020-04-27, 11:40   

Widzę, że nie tylko ja się zastałem w domu.
Piękne te domy w Międzygórzu. Trasa fajna.
To i tak cud, że Neska siedziała w domu i słońce miałeś :P mnie dodatkowo groziła na fejsie, że zmoknę ;)
 
 
Pudelek


Dołączył: 08 Lip 2013
Posty: 8277
Skąd: Oberschlesien
Wysłany: 2020-04-27, 11:47   

Dobrze, że mnie nie może grozić na fejsie :P

Może nie do końca się zastałem w domu, bo dość często biegałem i rowerowałem, lecz to jednak inny typ aktywności.
_________________
Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy wielki krok naprzód!
 
 
Gór Ski 

Dołączył: 08 Maj 2018
Posty: 484
Skąd: Katowice
Wysłany: 2020-04-27, 11:56   

Pudelek napisał/a:
Na parkingu nadal stoi jeszcze sporo samochodów. Niektórzy z turystów dopiero teraz szli w górę i to z większymi plecakami - może będą gdzieś tam spać?


Śpią Śpią wiaty i i inne chatki mocno oblegane a nawet polany , przy takiej pogodzie pewnej to namioty nawet nie trzeba , byłem pewny że wy też na biwak.

Pudelek napisał/a:
onieważ nowe rozporządzenie (pomijając sam fakt, czy w ogóle zgodne z prawem) zniosło wszelkie ograniczenia związane z poruszaniem się, to trzeba było je wykorzystać.


Nie licząc tego bezsensownego nakazu noszenia maseczek w miejscach zewnętrznych ( np ulice Międzygórza ) choć widać nie każdy się do tego stosuje
 
 
Pudelek


Dołączył: 08 Lip 2013
Posty: 8277
Skąd: Oberschlesien
Wysłany: 2020-04-27, 12:23   

Gór Ski napisał/a:
Śpią Śpią wiaty i i inne chatki mocno oblegane a nawet polany , przy takiej pogodzie pewnej to namioty nawet nie trzeba , byłem pewny że wy też na biwak.

uznałem, że jeszcze za wcześnie w dobie zakazu zgromadzeń i spotkań

Gór Ski napisał/a:
Nie licząc tego bezsensownego nakazu noszenia maseczek w miejscach zewnętrznych ( np ulice Międzygórza ) choć widać nie każdy się do tego stosuje

miałem tu na myśli zakaz poruszania się poza niezbędnymi czynnościami. Maseczki są oczywiście upierdliwe, ale jeśli dzięki nim mogę sobie pojechać gdzie chcę, to trochę mogę z nimi poudawać
_________________
Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy wielki krok naprzód!
 
 
wysio 


Dołączył: 07 Sie 2019
Posty: 30
Skąd: Paradyzja
Wysłany: 2020-04-27, 15:20   

Pudelek,
Zapomniałem wysłać Ci fotkę spod dyskoteki. Prawie jak Jackson :)




Też chciałem mieć ładne zdjęcie oświetlonych muszek, ale jakiś niecierpliwy lump w aureoli wlazł mi w kadr :-(

_________________
Oprócz błękitnego nieba...
 
 
Adrian 
Cieszynioki


Wiek: 40
Dołączył: 13 Lis 2017
Posty: 9271
Wysłany: 2020-04-27, 15:30   

Piękna aktywacja na forum, kompromitujące zdjęcia Pudla i muchy :D :muz3

A to z muchami fajne, faktycznie mogło wyjść lepiej, no ale ... :haha ;)
 
 
Dobromił 


Dołączył: 09 Lip 2013
Posty: 14275
Wysłany: 2020-04-27, 16:24   

Adrian napisał/a:
kompromitujące zdjęcia Pudla


Bądź poważny.


:D
_________________
Decyzją administracji Dobromił otrzymał nagany :
- za obraźliwą formę wypowiedzi oraz ironizowanie na temat innych użytkowników forum
- za niecytowanie w postach wypowiedzi, do których się odnosi
- za relację przypisaną do niewłaściwego działu
 
 
Piotrek 


Wiek: 48
Dołączył: 06 Lip 2013
Posty: 10832
Skąd: Żywiec-Sienna
Wysłany: 2020-04-27, 20:00   

Kurvica zdaje się ze Szczyrku pochodzi, Jest nawet w wersji gaśnicy, co z resztą kupiliśmy ze znajomymi koledze strażakowi :D
 
 
Pudelek


Dołączył: 08 Lip 2013
Posty: 8277
Skąd: Oberschlesien
Wysłany: 2020-04-27, 21:54   

Nie wiadomo czy na zdjęciu jestem ja, bo człowiek na nim ma zasłoniętą twarz :P
_________________
Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy wielki krok naprzód!
 
 
Adrian 
Cieszynioki


Wiek: 40
Dołączył: 13 Lis 2017
Posty: 9271
Wysłany: 2020-04-28, 06:03   

Pudelek napisał/a:
Nie wiadomo czy na zdjęciu jestem ja, bo człowiek na nim ma zasłoniętą twarz :P


No tak, nie mam wystarczających dowodów ... W zaistniałej sytuacji to tylko pomówienia, więc przepraszam :haha
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Copyright © 2013 by Góry bez granic | All rights reserved | Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group