Forum FAQ Szukaj Użytkownicy Rejestracja Statystyki Profil Zaloguj Albumy Kontakt

Poprzedni temat «» Następny temat

Percią Akademików na szczyt Babiej Góry.

Autor Wiadomość
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2022-10-26, 21:46   Percią Akademików na szczyt Babiej Góry.

Babia Góra, góra symbol dla sporej części turystów, dla innych...nudna. Jaka jest dla mnie?
Na pewno jest najwyższym szczytem Beskidów i to na nią dziś idę ;)


Na Babiej, byłem dotychczas trzykrotnie, ostatni raz ponad dziewięć lat temu. Więc gdy ruszył temat Babiej, nabrałem sporej ochoty, by na nią wrócić. Przy okazji, byłem ciekaw ile zapamiętałem z pierwszego wejścia (z 2008 roku).
A temat ruszył na zeszłorocznej wycieczce, którą zaczęliśmy na Skrzycznem, gdy na platformie widokowej opisywałem znajomym, co za góry widzimy na horyzoncie. Tak jak i mnie kilkanaście lat temu fascynowało to, że jest to najwyższy szczyt beskidzki, również i kolegę zaczęło, więc...zaczęliśmy snuć delikatne plany. Wstępny plan był na wiosnę - kontuzja nogi - przesuwamy na wrzesień - pogoda...o pogodzie we wrześniu, to nie ma co pisać!
W między czasie stwierdzamy z kolegą, że może warto pojechać bez rodzin. No to jedziemy!
Wschód słońca zastaje nas w okolicy Zatoru, gdzie na tle różowego nieba fajnie się prezentują różne kolejki górskie i inne atrakcje tamtejszego "wesołego miasteczka".
Za Wadowicami, po skręceniu z głównej drogi, zjeżdżając w dolinę podziwiamy mgły, z których wystają pobliskie góry. Więc gdy wjeżdżamy na wzniesienie, będąc nad nimi, zatrzymujemy się, by zrobić krótką przerwę na zdjęcia:


Kolejny raz gdy trzaskają zamykane drzwi auta, to już na parkingu, przy wejściu do Babiogórskiego Parku Narodowego. Uiszczamy opłatę za auto (15zł), za wejście na teren parku (7zł) i ruszamy do góry. Szybko się rozgrzewamy, bo ścieżka zaczyna się mocno piąć. Będąc już blisko schroniska jestem cały mokry... Za nami, między drzewami, zaczynają się pojawiać pierwsze widoki, ale ja jeszcze zdjęć nie robię, bo wiem, że wyżej będą one jeszcze lepsze.
Przed nami schody, które tak dadzą mi popalić:


Wchodząc do parku, mijaliśmy tablice ostrzegające o ścince drzew. Ścinka drzew w Parku Narodowym! Wyżej widać, że i tu miała ona miejsce. Plusem tego są widoki...a tych, lata temu na pewno nie było. Pierwsze skojarzenie...jakbym był w Zachodnich Tatrach!




Dopiero po chwili, zza przetrzebionych drzew wygląda Diablak:


Diablak, czyli najwyższy szczyt masywu Babiogórskiego, bo to właśnie całe pasmo zwie się Babią Górą, choć często i najwyższy szczyt, Diablak, jest też tak nazywany. W paśmie wyróżniaja się dwa wybitne wierzchołki, Diablak i Mała Babia, oraz dziesięć mniejszych szczytów. Masyw ciągnie się od Przełęczy Jałowieckiej Północnej, do Przełęczy Krowiarki, która oddziela go od pasma Policy.
My w między czasie doszliśmy do schroniska, w którym robimy pierwszą przerwę na krótkie śniadanie. Pod schroniskiem jest już kilka osób, również na sali jadalnej każdy stół praktycznie jest zajęty przez mniejsze czy większe grupki, część widać, że była na wschodzie (przysypiają na ławkach). Znajdujemy więc w kącie wolne miejsce i chwilę odpoczywamy.
Po wyjściu, widzimy, że osób tylko przybyło.


Kierujemy się ku Perci Akademików, idąc Górnym Płajem, czyli dawną myśliwską drogą.
(to dobra droga na mało męczące dojście do schroniska z Krowiarek. Leży przy nim piękny Mokry Stawek)
Dochodzimy do Skrętu Ratowników i skręcamy na Perć Akademików.
(jestem ciekaw, ile będę pamiętał z mojego pierwszego wejścia)
O szlaku można przeczytać, że jest najtrudniejszym szlakiem w Beskidach, na którym są i łańcuchy (około metrowy łańcuch jest jeszcze pod Romanką), oraz klamry (sześć). Szlak jest jednokierunkowy - podchodzi się nim na górę.
Północne stoki są strome, przez co Perć Akademików jest zimą zamykana z powodu zagrożenia lawinowego.
Z perspektywy mojej pamięci wydawał mi się on...łatwy. Początek zachwycił mnie zielenią paproci (dziś są one już uschnięte), jest tu pięknie! Koledze się również bardzo podoba :)




Znów zasuwamy do góry, przez co na czole robi się mokro ale dzięki temu szybko nabieramy wysokości. Wychodząc z świerkowego lasu, poprzeplatanego uschniętymi konarami, które dodają uroku, mniej więcej na wysokości 1400 metrów, wkraczamy w krajobraz nieco przypominający (mnie) góry z wysp Brytyjskich. To gołe bezlistne, powyginane jarzębiny, na których pozostały niewielkie kiści ciemnoczerwonych korali.




Pojawiają się też widoki za plecami, dzięki czemu można się zatrzymać, by zrobić zdjęcie (i odsapnąć :D ).
Poniżej widać Jałowiec (to ta najwyższa góra prawie w środku kadru), a za nią mgły, z których wystaję Beskid Mały:


Gdy na kolejnym krótkim postoju próbuję uspokoić oddech, mija nas dziewczyna. Idzie szybko, lekko, nie to co my... Po chwili wraca się. A my dochodzimy do półki skalnej, na której są pierwsze łańcuchy:


to miejsce pamiętam, mam też na nim zdjęcie:


Wiszący tu łańcuch ubezpiecza przejście po wąskiej półce, choć wydaję się, że tak trochę na wyrost:


Mamy stąd coraz szersze widoki. Na zdjęciu niżej, widać Zawoję, wieś leżącą między Pasmem Jałowieckim a Pasmem Policy; z prawej strony widać stok narciarski na Mosornym Groniu:


Dochodzimy teraz do kolejnego miejsca z łańcuchami. Kominek, którym trzeba się wspiąć i... nie pamiętam tego odcinka. Znaczy coś mi w głowie świtało, że po jakiś skałkach się wspinaliśmy, ale wydawało mi się to krótsze, a to taki dość spory kawałek, do tego z całkiem niezłą ekspozycją.


Jest trochę mokro, ale wchodzi się łatwo, w jednym tylko miejscu musiałem się podciągnąć za łańcuch. Za tym kominem czeka nas dalsza wspinaczka, ale po ścieżce, którą dochodzimy do ośmiometrowej skały zwanej Czarnym Dziobem (na zdjęciu poniżej, górny lewy róg kadru), na którą trzeba wejść.


Jesteśmy pod nią, to tu są klamry:


Jedna osoba próbuje ugryźć jak wejść na pierwszą klamrę, ona dość wysoko jest zamocowana, a pan niewysoki. Chwilę tu żartujemy, mówię że jak trzeba będzie, to podsadzę go za jego dolną część ciała ;) , na co koleżanka, z góry woła, że szkoda, że nie jest na dole :lol , więc mówię, że nie ma problemu, też pomogę, ale pani z propozycji zejścia i otrzymania pomocy rezygnuje, żal jej już schodzić ;) .
Więc kolega rusza pierwszy i pokazuje technikę na kolano, by wejść na tę pierwsza klamrę; na zdjęciu już z tej klamry schodzi:


pan postanawia powtórzyć tę technikę - udanie, a że wyżej już jest łatwo, więc po chwili meldujemy się wszyscy nad przeszkodą.
Tu zdjęcie widoku spod tej ściany:


Widok z góry na to miejsce:

(Przyznaję się, że tego odcinka nie pamiętam)

Trochę emocji jest, klamra ciut śliska, do tego ekspozycja. Zastanawiamy się, czy nasze dzieci by dały radę...i stwierdzamy żeby jeszcze ich tu nie brać.
Wyżej muszę odsapnąć. I wtedy mija nas po raz kolejny wspominana dziewczyna. Znów zero zadyszki, zero potu, gdy my cali spoceni i zdyszani. Śmiejemy się, że chce nam wbić szpilę, bo wygląda jakby do sklepu po bułki skoczyła :lol .
Odpoczywamy a ja przy okazji uwieczniam to co widzę.
Zachodnie stoki, z wyłaniającą się za garbu Małą Babią oraz:


za nią Beskidem Śląskim, poniżej Skrzyczne (38 km):




w dole można oglądam na zbliżeniu wieże na Mosornym:


jeszcze bliżej:


Przed nami do pokonania mamy ostatni odcinek, który prowadzi po rumoszu skalnym:




Teraz zaczynamy mieć widoki nad granią, na przykład na Pilsko:


Gdy dochodzimy pod samą kupę kamieni, zaczyna mocno wiać, więc zaczynamy się ubierać bo jest zimno.
Jesteśmy!

Siodło Bończy, czyli płytka przełęcz pod szczytem Diablaka


Na szczycie!

Wiatr co chwila przygania i przegania chmury, które nam widoki zasłaniają i odsłaniają. Tatry widać, by po pół minuty znikły.
Na szczycie oczywiście ludzi sporo, niczym na Krupówkach.
Zanim zjemy coś i odpoczniemy wpierw podziwiamy widoki i robimy zdjęcia:

Widok na Tatry


Jezioro Orawskie się mocno skrzy, a za Orawską Magurą morze chmur wisi


Magurka

Tatrom robię zdjęcia pod mocne słońce, do tego trzeba szybko robić zdjęcia, zanim przyjdą chmury i zasłonią widoki:




Po krótkim odpoczynku, nasyceniu widokami, oraz zmarznięciu, czas na nas. Ruszamy w dół, dalej oglądając niezłe przedstawienie, jakie nam fundują przewalające się przez grań chmury:




Krótki film. Temat wiatr ;)


Ta kupa kamieni, to Diablak:




Im niżej jesteśmy, tym nad Babią robi się spokojniej. Jeszcze chwila i...się rozpogodzi całkowicie.


Podczas zejścia, oczywiście zaczynają mnie łapać skurcze, na szczęście po chwili mijają. Znów trochę coś porządniejszego, szlak gdzie trzeba nogi wyżej popodnościć i wychodzi chodzenie po płaskim ;) , choć kilka "spacerów" i wycieczka na Błatnią jednak te zastane po wakacjach nogi, rozruszały.
Mijamy Przełęcz Brona,


część ludzi schodzi do schroniska, ale całkiem sporo rusza ku Małej Babiej. My również. Po chwili jesteśmy u celu. Widok stąd na Babią robi wrażenie!


Tu ja w 2008 roku na tle Babiej, dzień później na nią wejdziemy:


A tu ja w 2022tym, już po:


Szukamy zacisznego miejsca i gdzieś wśród kosodrzewiny robimy ostatnią przerwę, zjadając zapasy, oraz wygrzewając twarz w słońcu i podziwiając widoki. Robię kilka zdjęć i ruszamy na obiad, tym bardziej, że wiatr wcale tu nie jest jakiś cieplejszy :D


Mała Fatra:


Chocz:


Diablak:


oraz Perć Akademików, niżej widać Czarny Dziub, czyli miejsce z klamrami:


Rzut oka na zachód:


i ruszamy z powrotem. Na Przełęcz Brona, z niej do schroniska.


Głodni, stwierdzamy, że jak będzie duża kolejka to zlatujemy do auta i na dole poszukamy jakiś lokal z jedzeniem. Do bufetu w kolejce na szczęście stoi kilka osób, a obsługa w dwie osoby szybko ją obsługuje, więc zamawiamy po schabowym (35zł), sporym, do tego zestaw surówek (7zł), piwo zero (15zł). Ja kupuję jeszcze magnes dla córki (też coś ok 7-8 zł). Ja dostaję prawie od razu jedzenie, porcja spora, ledwo ją zjadamy.
Posileni ruszamy w dół.


Na początku zastanawiałem się jak ja podchodzę do Babiej.
No cóż, wchodzić na nią kilka, kilkanaście czy więcej razy w roku nie będę. Jednak na pewno na niej się jeszcze zjawię, bo to góra oferująca fajne widoki. Na pewno chciałbym zaliczyć zachód słońca. A kiedy? Oby to nie trwało kolejnej dekady...
A kolega? Bardzo zadowolony, spodobało mu się, więc wycieczka na plus.
Dla mnie, to będzie, wszystkie znaki na niebie na to wskazują, najwyższa góra na jaką się wdrapię w tym roku. Też największa ilość przewyższeń.
Liczbowo. Prawie 8h na nogach. Prawie 15km w nogach. I około 1100metrów przewyższeń. Zakwasów brak.
Dziękuje. Na koniec, poranny widok zza szyb auta:
 
 
Coldman 


Wiek: 26
Dołączył: 19 Maj 2020
Posty: 1056
Skąd: Wysoczyzna Kaliska
Wysłany: 2022-10-27, 07:45   

Podsumowując: Klasyczna wycieczka z dawką adrenaliny. :D
_________________
Świat gór! Aby go nazwać swoim, trzeba zainwestować znacznie więcej niż krótkotrwałą radość oczu. I może dlatego właśnie człowiek naprawdę kochający góry chce znosić trudy, wyrzeczenia i niebezpieczeństwa na ich skalnych szlakach
 
 
sprocket73


Dołączył: 14 Lip 2013
Posty: 5472

Wysłany: 2022-10-27, 10:28   

Babia to Babia - porządny kawał góry. Często pogoda na szczycie "zaskakuje" innymi warunkami niż na dole. Byłem wiele razy i pewnie nie raz jeszcze będę.
A Wam się trafiły bardzo ładne widoki i ciekawe warunki ;)
_________________
SPROCKET
http://gorybezgranic.pl/n...-kim-vt1876.htm
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2022-10-27, 12:18   

Coldman napisał/a:
adrenaliny

Ta to by była, jakbym był z żoną, ona ma lęk przestrzeni (kiedyś po wyjściu na łańcuchy, na szlaku na Jagnięcy, odwróciła się i była panika - było ciężko na serio).
sprocket73 napisał/a:
Wam się trafiły bardzo ładne widoki i ciekawe warunki

Udały się in plus.
Ja też zacznę na niej bywać, bo warto, a żaden ze mnie mistyk górski, by wymyślać bzdury na nie wobec tego szczytu.
 
 
Tępy dyszel 


Wiek: 44
Dołączył: 07 Lip 2013
Posty: 2766
Skąd: Tychy
Wysłany: 2022-10-27, 12:25   

Babia Góra nudna czy nie - kwestia dyskusyjna. Natomiast faktem jest, że ta góra nosi liczne ,,znamiona" tatrzańskie - choćby układ roślinności, czy przewyższenia ponad 1 km. Sama roślinność, szczególnie lasy, też inne, bardziej ,,zdziczałe" niż w innych częściach Beskidów. Czyli jakby przez pomyłkę znalazła się w Beskidach, stąd jest...ciekawa.
I prezentuje się efektownie z pewnej odległości, choćby z ,,zakopianki" w okolicach Rdzawki.

No i zdjęcia w tej relacji na pewno nie nudne. Na pewno b. dobrej jakości.
 
 
Adrian 
Cieszynioki


Wiek: 40
Dołączył: 13 Lis 2017
Posty: 9269
Wysłany: 2022-10-27, 13:06   

Ładne warunki, dały ładne zdjęcia :)

Lubię chodzić przez Perć, byłem kilka razy, a na samej Babiej pewnie kilkanaście razy ?

Fajnie ze się udało ruszyć i do tego z kolegą, spoko pomysł z wrzutką starych zdjęć.
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2022-10-27, 14:10   

Tępy dyszel napisał/a:
Babia Góra nudna czy nie - kwestia dyskusyjna.

Też swego czasu uważałem ją za nudną.
Nudna jest na pewno w ramach forumowych. Ileż można czytać o niej relacji. No chyba, że coś by się działo, np zagubienie, zrzucenie żony w przepaść, albo psa ;)
Tępy dyszel napisał/a:
zdjęcia w tej relacji na pewno nie nudne.

Dziękuje ale:
Adrian napisał/a:
Ładne warunki, dały ładne zdjęcia

Adrian napisał/a:
spoko pomysł z wrzutką starych zdjęć

Bo relacja pierwotnie miała być epopeją, na temat powrotu w góry. Stąd te stare zdjęcia. Bo po prawdzie, to przed wakacjami 2008go, czasem się jechało w góry, ale w te wakacje stwierdziłem, że chcę dołączyć do grona prawdziwych turystów, więc od Babiej trzeba zacząć. No zaczęliśmy od Pilska, a do grona Prawdziwych Turystów dołączyłem rok później, gdy się zalogowałem na forum górskim :P :D
 
 
Sebastian 


Wiek: 51
Dołączył: 09 Lis 2017
Posty: 5769
Skąd: Kraków
Wysłany: 2022-10-27, 15:39   

A ja lubię Babią Górę, choć faktycznie jest oklepana, ale nie nudna. Najbardziej mi się podoba tam zimą, a w planie mam jeszcze wejście od Slanej Vody.
_________________
mój blog: http://sebastianslota.blogspot.com/
Profil Facebook
 
 
marekw 

Wiek: 55
Dołączył: 18 Cze 2014
Posty: 3695
Skąd: Sucha Beskidzka
Wysłany: 2022-10-27, 17:03   

Cytat:

Babia Góra, góra symbol dla sporej części turystów, dla innych...nudna.

Ja byłem wiele razy i w każdych warunkach pogodowych,i mi się nie znudziła.
laynn napisał/a:
Zastanawiamy się, czy nasze dzieci by dały radę...

Z niewielką pomocą na pewno.Moje dzieci miały po 4 latka jak chodziły ze mną żółtym.
Fajny opis,z wycieczki jesteś zadowolony a to ważne.To teraz wschód i morza mgieł.
 
 
marekw 

Wiek: 55
Dołączył: 18 Cze 2014
Posty: 3695
Skąd: Sucha Beskidzka
Wysłany: 2022-10-27, 17:12   

Sebastian napisał/a:
a w planie mam jeszcze wejście od Slanej Vody.

Możesz też zrobić pętelkę zielonym ze Stańcowej na szczyt a zejść żółtym słowackim do niebieskiego i zamknąć pętlę.
 
 
włodarz 

Dołączył: 13 Maj 2014
Posty: 2636
Skąd: Góry Sowie
Wysłany: 2022-10-27, 17:13   

Mnie się Babia podobała, taka karkonoska :-) Widokowa góra, ludzi na niej mało :-) , nie wiało za bardzo (szczególnie, że jest murek). Tez podchodziłem Percią i fajnie było, tylko wkurzały mnie te garbiki. Podchodzisz, już ci się wydaje, że jesteś na grzbiecie a tu kolejny garbik przed tobą. No i zachwycił mnie las na stokach Babiej, ten przy Górnym Płaju.
_________________
Sudeckie Ilustracje
 
 
marekw 

Wiek: 55
Dołączył: 18 Cze 2014
Posty: 3695
Skąd: Sucha Beskidzka
Wysłany: 2022-10-27, 17:21   

włodarz napisał/a:
No i zachwycił mnie las na stokach Babiej, ten przy Górnym Płaju.

Już nie wygląda tak okazale,dużo szkód poczynił kornik.Ale i tak jest tam pięknie,zwłaszcza jak zejdzie się poza :)
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2022-10-27, 17:58   

Sebastian napisał/a:
choć faktycznie jest oklepana, ale nie nudna.

Zimą byłem raz w dzień, w nocy tylko pod kopułą szczytową, w okolicy ruin schroniska. W dzień mgły nad Orawą, piękne! W nocy wschód. Trzeba to powtórzyć!
Nudne to jest ciągłe wchodzenie na nią ;)
włodarz napisał/a:
Mnie się Babia podobała, taka karkonoska

Kolega rok temu na wakacje pojechał do Szklarskiej, więc podchodząc Percią, miał skojarzenia z Karkonoszami, zresztą i ja miałem też gdzieś w tyle głowy, o choćby pierwszy widok za lasem na nią, skojarzył mi się z Tatrami, ale widok też podobny do otoczenia Kotłów Śnieżnych.
Co do lasu, to jak Wiolcia na fb napisała, on jest w czerwcu niesamowity (drugim trzecim razem z żoną wracaliśmy od schroniska na Przełęcz Krowiarki. Pamiętam zieleń mchów, paproci...pięknie!
marekw napisał/a:
Z niewielką pomocą na pewno.

Marku, tu chodzi o aspekt psychiczny. Moja córa nie wiem, jakby na tą ekspozycję, przestrzeń zareagowała, żona średnio chyba. Fizycznie weszłaby.
marekw napisał/a:
z wycieczki jesteś zadowolony a to ważne.To teraz wschód i morza mgieł.

W planach dalej jest rodzinne wyjście, ale jak będzie ciepło, jedna z żon stawia zdecydowane NIE ;) zimie w górach :)
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2022-10-27, 17:59   

marekw napisał/a:
i tak jest tam pięknie,zwłaszcza jak zejdzie się poza

Intrygujesz :)
 
 
Piotrek 


Wiek: 48
Dołączył: 06 Lip 2013
Posty: 10830
Skąd: Żywiec-Sienna
Wysłany: 2022-10-27, 20:27   

laynn napisał/a:

Ta to by była, jakbym był z żoną, ona ma lęk przestrzeni

Moja ma to samo. Jak kiedyś byliśmy na Krywaniu na Fatrze, to myślałem że się od kamieni nie odlepi :D
I wtedy też zauważyłem, że to jednak coś zupełnie innego niż lęk wysokości, że wcale nie musi być wysoko, ani nie muszą być przepaście żeby osoby z taką przypadłością miały nogi z galarety. Wystarczy że jest rozległa przestrzeń :---/

Co ciekawe na otwartej przestrzeni ale na płaskim to juz tak nie działa, więc jednak musi być coś widać poniżej.
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Copyright © 2013 by Góry bez granic | All rights reserved | Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group