W Alpach na majówce...

laynn · Wysłany: 2022-05-01, 21:47 **W Alpach na majówce...**

Ale w Andrychowskich Alpach

Chyba to rok temu, na wiosnę próbowaliśmy się w kilka osób umówić na wycieczkę w góry. Z pośród wielu propozycji, jedna padła na niższe szczyty Beskidu Małego, które do tego zostały nazwane Alpami Andrychowskimi. Z wycieczki wtedy nic nie wyszło, ale pomysł zapisałem w pamięci, by rok później po części go zrealizować. (znów Sokołowi zajumałem wycieczkę

).
Według planu mieliśmy pojechać w Beskid Makowski, jednak poranne prognozy pokazały, że słońce wbrew wcześniejszym zapowiedzią, jednak się pojawi, więc docieramy w pasmo obok...

Celem jest spotkanie wiosny. Gdy wysiadamy z auta, wokół jest zielono! Do tego ciepło, kurtki lądują w plecakach, a po chwili do nich dołączają i polary, jest ciepło. Póki co, trafiliśmy idealnie, powyżej widok na opadające zbocza Jaroszowickiej Góry, za Skawą, na wprost wzniesienia Pogórza Wielickiego, gdzie byliśmy na koniec lutego, poniżej droga do starego domostwa:

Dziś będziemy wędrować w Paśmie Bliźniaków. Jest to niskie i długie pasmo górskie, w całości zarośnięte, co w połączeniu z nienajlepszą widocznością, oznacza brak widoków - nie spodziewajcie się ich w tej relacji. Im bliżej Iłowca, pierwszego szczytu, tym głośniejsze są ptaki, a szum dobiegający od krajówki cichnie...

Po wdrapaniu się na Iłowiec, szlak robi się bardziej płaski. Dopiero pod Łysą Górę, trzeba będzie się znów wdrapać. A wokół wiosna.

Mrówki również nie próżnują, na mrowiskach się mienią ich tysiące, a samych mrowisk w tej okolicy bardzo dużo.

Na zdjęciu widać cztery mrowiska:

Z racji braku widoków, więcej spoglądam po runie leśnym. Tu też widać wiosnę!

Zdobywamy Łysą (zalesioną) Górę i rozpoczynamy krótkie, ale treściwe zejście. Oj nie chciałbym podchodzić od tej strony, jest krótko, ale na prawdę stromo. Na Przełęczy pod Łysą Górą, spotykamy pierwszych turystów. Teraz pozostało nam podejście na szczyt, od którego pasmo to wzięło swą nazwę, na Bliźniaki. Znów podejście jest treściwe, szczyty te, choć niewysokie, mają nieco ponad 500metrów wysokości, to podejścia na nie są, naprawdę ostre.

Jeden z niewielu widoków, na stoki opadające od Łysej Góry:

Po zejściu na przełęcz między wierzchołkami, odbijamy ze szlaku. Chcemy dojść do polan, na grzbiecie Gancarza.
Robi się ponuro, bo nad główną granią Beskidu Małego od kilku chwil się chmurzyło i teraz niebo zrobiło się granatowe. Spotykamy nietypową chatkę:

Czy to chatka na kurzych nóżkach? Czuć jeszcze dym...

Teraz trzeba dotrzeć do tych polan. Wędrując leśną drogą płoszymy ptaki, jeden z nich siada na drzewie przed nami; to dzięcioł, pod Jaworzem mi jeden uciekł, zanim mu zrobiłem zdjęcie, ten oczywiście robi to samo; zanim przełożę obiektyw...to go już dawno nie ma. Są za to, kwiatki, kałuża wyglądająca jakby była bez wody, choć spróbowane - jednak jest w stanie ciekłym, są różne drzewa, z korą, oraz bez, a dokładniej, z korą leżącą pod nim.

Gdy dochodzimy do skraju lasu, zaczyna kropić. Na szczęście na postraszeniu się kończy. Niestety ale słońca dalej nie ma, za to jest mrok. A szkoda, bo słońce dodało by uroku temu miejscu:

Wiosnę widać, ale widać, też, że u góry jest jeszcze buro, im niżej, tym zieleń jest bardziej soczysta:

Wiosna rządzi na łąkach:

Schodzimy do wsi. Mijamy ambonę, oraz drzewa pozbawione kory, to zapewne sprawka jeleni. Droga jest pobielona, przez płatki:

Nawet kolorowe kwiaty mało co rozjaśniają ponurość:

We wsi sporo jest domów drewnianych, ale takich jednoizbowych. Ten jeden nawet się wpasował w klimat ponurości:

Fajne komórki:

Gdzieś niżej, we wsi, domy za to są kolorowe:

Przed nami dolina wydaje się zamknięta. To znak, że zbliżamy się do auta.

Tuż przed nim ostatnie kwiaty i kolory:

Po kilkunastu kilometrach, szczególnie po marszu asfaltem, jest radość, bo stopy odpoczną. Teraz tylko pozostaje nam powrócić do domu...
Koniec.

Adrian · Cieszynioki Wiek: 40 Dołączył: 13 Lis 2017 Posty: 9353

Białe drzewa ładnie się wyróżniają w tej jak na razie marnej kolorowo wiośnie.

Niszowe miejsca chodzą Ci ostatnio po głowie, całkiem ciekawe i ten stary dom porośnięty jakimś bluszczem ...

sprocket73 · Dołączył: 14 Lip 2013 Posty: 5513

Z Bliźniaków grzbietem na Gancarz (lub w kierunku Gancarza) - moja ulubiona trasa w Małym.
Zieleni się coraz konkretniej. Z każdym dniem coraz bardziej

Piotrek · Wysłany: 2022-05-01, 22:33

No i ładne.
Tak po prawdzie mogło się całkiem rozpadać deszczem gęstym i zacinającym, a tym czasem jest i coś z zieleni, coś z wiosny więc tylko się cieszyć z fajnego spacerku :-)

laynn · Wysłany: 2022-05-02, 05:55

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14323

Bez gradobicia się nie liczy. Musicie powtórzyć.

laynn · Wysłany: 2022-05-02, 10:25

A mordobicie może być?

Dobromił · Dołączył: 09 Lip 2013 Posty: 14323

laynn · Wysłany: 2022-05-02, 12:04

To i tak do powtórzenia

Sebastian · Wysłany: 2022-05-03, 18:11

Wiosenna zieleń w niskich górach - to jest to, co w nich pokochałem. Ta wycieczka była chyba w poszukiwaniu tej zieleni.
A relacje Laynna są coraz bardziej "bubowe".

Lidka · Lidka Dołączyła: 26 Sty 2022 Posty: 367

Nawiedzony dom?

laynn · Wysłany: 2022-05-03, 18:20

Sebastian · Wysłany: 2022-05-03, 18:38

laynn · Wysłany: 2022-05-03, 18:56

To przez to, że góry niskie, a jak niskie...to zalesione. Stąd praktycznie panoram nie robiłem...bo ich nie było

a powrót wsią, bo towarzysze, po zejściu z Bliźniaków, powiedzieli stanowcze nie, na jakiekolwiek wspinanie

Beskid Mały to też powoli robi się pasmo dla mnie najbardziej poznane. Pozostało mi jeszcze kilka miejsc do odwiedzenia, choć nie ukrywam, że mam ochotę zrobienie całej pętli wokół Ponikwi.

Góry Bez Granic » Góry » Nasze wycieczki i wyprawy » Beskidy » W Alpach na majówce...