Forum FAQ Szukaj Użytkownicy Rejestracja Statystyki Profil Zaloguj Albumy Kontakt

Poprzedni temat «» Następny temat

Gdzie nogi poniosą tam... dojdą.

Autor Wiadomość
sokół


Dołączył: 06 Lip 2013
Posty: 12247
Skąd: Bytom

Wysłany: 2019-04-09, 00:15   Gdzie nogi poniosą tam... dojdą.

Vision napisał/a:
O Gorcach to tak mało myśleliśmy, tylko przez moment, ale i tak za bardzo nikt tego pod uwagę nie brał. Planów było sporo od początku tygodnia. Tzn. był jeden, ale... ktoś tam się chyba rozfantazjował trochę. ;) I na szybko wymyślaliśmy plan zastępczy. Najpierw miała być Mała Fatra, ale ja coś strasznie wybredny tym razem byłem. Nie pasowało mi to jakoś, że daleko i że w śniegu mi się nie chce chodzić. Wtedy przez moment też Gorce się przewinęły, ale tam też śniegu na Turbaczu dużo i takie tam. ;) I już się prawie skończyło na Węgierskiej Górce i Baraniej Górze, ot tak standardowa zastępcza wycieczka, byle się przejść. :) Aż tu nagle sokół przed pracą rzucił propozycję, żebym poszukał jakiejś trasy w Beskidzie Wyspowym. Ja tam nigdy nie byłem, on prawie też nie, więc tym razem ja się rozfantazjowałem i wymyśliłem pętelkę na prawie 40 km. Chociaż to była taka propozycja trochę dla jaj, bo żadnej innej sensownej pętli tam na szybko nie umiałem wymyślić, a ta wydawała mi się zdecydowanie za długa. Ale sokół to wziął na poważnie i stało się. :) W sumie to i tak przekroczyliśmy nawet te 40 km, a cała ta trasa okazała się strzałem w dziesiątkę a nawet w jedenastkę. Bo ani w Gorcach, ani na Małej Fatrze, ani w Żywieckim, na pewno tyle byśmy z tej wycieczki satysfakcji nie mieli co tam.



A zaczęliśmy w Mszanie Dolnej. Zaparkowaliśmy sobie przy policji, choć ponoć pod latarnią najciemniej. Chcieliśmy wpierw zaparkować gdzie indziej, żeby zaoszczędzić sobie dwa kilometry, ale tego nie zrobiliśmy, a los i tak z nas zakpił.

Ruszamy po ciemku, o piątej. Żółtym szlakiem, na widokowe ponoć wzgórze zwane Grunwald. Ciemnawo jest, i choć zaraz stwierdzamy, że miejsce ma potencjał, to zdjęcia z ręki nie wychodzą. Na domiar złego szaro jest i ponuro, ciemnawe chmury pędzą i tak sobie myślimy, że prędzej nas zleje, niż załapiemy się na wschód słońca.
Obszczekał nas jakiś burek, po czym nagle, na jakiejś formacji trawiastej dostrzegliśmy stado czegoś, co wyglądało jak jelenie. Aparatów nawet nie zdążyliśmy podnieść, Robert zdążył jedynie powiedzieć "co to kur.. jest?" i stado czmychnęło.
Doszliśmy do wniosku, że to kozice wyspowe.



Poszliśmy sobie dalej, żałując, że światła do zdjęć nie ma. I że nie zanosi się na lepsze. Po drodze wyłonił się nasz najbliższy cel, oraz kilka razy spotkaliśmy jeszcze te kozice wyspowe. Nawet na tym zdjęciu są dwie, na polach. Tylko strasznie płochliwe to gady.



W międzyczasie coś się zaczęło chwilowo poprawiać z pogodą, ale na wschód nie mieliśmy szans, bo wszystko zasłaniał nam cholerny Ćwilin. Niemniej w dole widzieliśmy, że coś się tak jakby klarowało, chociaż chwilowo.



Tempo mieliśmy dobre. Oprócz zadyszki na samym początku mocno parliśmy do przodu, toteż wcale nas nie przeraziła wizja odległej Mogielicy, która się nam ukazała. A Mogielica była dopiero połową planu. Szalonego.



Po drugiej stronie, skąd wiał wiatr, zaciągnięte było na amen i mierne mieliśmy szansę na sprawdzenie się niezłej prognozy na ten dzień.



Przeszliśmy pasmo powalonego lasu z błotem i rozpoczęła się pierwsza część rzeźni. Nie było zlituj się. Ostro do góry, z plackami błota, bez wytchnienia.
Gdy góra spostrzegła, że nie robi to na nas aż takiego wrażenia, bo oprócz sapania i dyszenia nic sobie nie robimy z trudności, wystawiła do gry nowe przeszkody.



Z początku było niewinnie, ale potem doszedł śnieg, a drzewa kładły się przed nami jakby w pokłonie. Tak więc zaliczyliśmy pierwszy w tym dniu spacer w koronach drzew, bo obejść tych zasieków inaczej nie szło. Pokłuci, upierdzieleni błotem wyszliśmy w końcu na jakiś bardziej przyjazny teren, zauważając przy okazji, że w międzyczasie poprawiła się pogoda.
Zupełnie blisko była Śnieżnica, która wcześniej wydawała się ogromna, a teraz zrównaliśmy się z nią wysokością i już nas nie straszyła.



Spoglądając do tyłu widzieliśmy całą naszą trasę. I żałowaliśmy bardzo, że przejrzystość powietrza nie jest taka idealna. Na Babiej się niestety kończyły dalekie obserwacje.



Po chwili dostrzegliśmy również Tatry, co zmotywowało nas do przyspieszenia kroku. Z tej strony wyglądają zupełnie inaczej niż od bardziej nam znanej strony Skrzycznego i kolegów.



Przyspieszenie było chwilowe, bo skoro nadrobiliśmy godzinę na podejściu, to trzeba było trochę czasu stracić na robienie zdjęć. I korzystać ze słońca, bo chmur było bardzo dużo i wyglądało, że świeci nam tylko chwilowo.



Niestety, to była prawda. Słońce zgasło, zrobiło się zimno. Robert poszedł do jakiegoś krzyża, ja poleciałem na szczyt.





Byliśmy sami. Rozłożyliśmy toboły, ubraliśmy się we wszystko, co mieliśmy i cykaliśmy to tu, to tam... Tylko zły byłem, bo miał być dywan kwiecia, a było jedno wielkie nic.













W końcu tak zmarzliśmy, że rzuciliśmy tylko okiem na bardzo bliską przełęcz Gruszowiec, zastanawiając się, jak mordercze podejście musi stamtąd być i uciekliśmy od huraganowego i lodowatego wiatru. Szliśmy na czuja, wśród powalonych drzew, na szczęście śnieg szybko się skończył, droga też zrobiła się normalna. I Robert cały czas sprawdzał nasz czas, bo wcześniej opracował jakieś plany, dzieląc trasę na etapy. No i wyszło nam, że musimy najpóźniej o 14 być na Mogielicy. Tymczasem o 9.30, dużo przed czasem, zameldowaliśmy się w Jurkowie, gdzie przywitał nas Łopień.



Na placu zabaw rozbiliśmy obóz, jedząc śniadanie. Parking zapełniał się w okamgnieniu. Wszyscy cisnęli na Mogielicę.
Zjedliśmy, ruszyliśmy też.
Rozmowy były na różne tematy, głównie jednak gadaliśmy o babach, no więc tak mi się niechcąco udzieliło chyba...



Baliśmy się bardzo tego podejścia, bo jak to Vis określił, było ono decydujące.



Pierwsze metry jakoś nam nie siadły, ale potem się rozkręciliśmy. Spotkaliśmy krokodyla w plamy.



A potem wyszło słońce i w sumie dodało nam to skrzydeł. Może nie pędziliśmy jakoś strasznie, ale przestaliśmy sapać jak parowozy. I robiliśmy przystanki tylko po to, żeby coś focić, bądź też rozebrać się z kolejnej warstwy odzieży.




I tak, jak na Ćwilinie było przedwiośnie, tutaj wiosna wydawała się rządzić. A może to kwestia światła?





Przed szczytem zaczęły się drobne zasieki z drzew i śniegu. Z początku nas nie ruszały.



Potem zaczęło się robić nieciekawie, ale wypatrzyliśmy jakąś polankę i postanowiliśmy pójść na dziko. Z obawami, ale jednak skierowaliśmy się w drugą stronę, ku zdziwieniu idących szlakiem ludzi.



To był strzał w dziesiątkę. Nie dość, że bez śniegu i z widokami...



To jeszcze znalazłem to!



Prawdziwy fotograf nie patrzy, czy jest mokro, czy sucho. czy błoto jest... czy kolce z ostrężyn (czy jak to się to cholerstwo kłujące nazywa)
Prawdziwy fotograf jest gotów na wszelkie poświęcenia!



Po chwili dołączamy do ścieżki idącej od Przełęczy Rydza-Śmigłego i dość bezproblemowo meldujemy się na szczycie Mogielicy. Ludzi sporo. Czekamy w kolejce na wieżę (niby trzy osoby tylko mogą wejść, ale wchodziliśmy po sześć) i popijamy piwko. W końcu kolej na nas.
Mnie się od razu kreci w głowie, więc cykam na szybko kilka zdjęć i jakoś złażę, Robert siedzi na górze dobry kwadrans. Nic dziwnego, piękne widoki, choć Tatr już widać nie było.





Odnajdujemy żółty szlak i rozpoczynamy karkołomne zejście. Drzewa na Ćwilinie to pestka. Tu jest prawdziwy spacer w koronach drzew, a także pod gałęziami i w ogóle. Masakra.



W końcu wydaje się nam, ze najgorsze mamy za sobą. Droga się klaruje i tylko gdzieniegdzie trzeba skakać po drzewach. Wizion jest wniebowzięty. Właśnie wyliczył, że mamy spory zapas czasu, to można sobie zwolnić, popas jakiś zrobić...



Dochodzimy do rozwidlenia szlaków.
Zaraz, zaraz.

Jakiego, kurwa, rozwidlenia?
Chwila konsternacji, zdziwienia.

Mieliśmy iść żółtym. No i zgadza się!
To o co chodzi?

No tak, poszliśmy w drugą stronę.
To już po zapasie czasu.
Mało tego, te karkołomne zejście po drzewach musimy teraz pokonać w drugą stronę.
Pięknie.

"Sokół, teraz nam szybko pójdzie, bo już intuicyjnie wiesz, jak po tych drzewach biegać"
Tak, te słowa otuchy dzwonią mi w uszach jeszcze długo.
Tym sposobem zdobywamy Mogielicę drugi raz, a jak potem Robert wyliczył, dokładamy sobie 1,5 kilometra i 150 metrów podejścia.
I zasiekami jakimiś wydostajemy się na właściwy szlak, oczywiście też zajebiście zawalony.



Wychodzimy na Stumorgową. Trzeba odpocząć, zjeść. Nie ma sensu gonić. To się nie uda.
Klimat tutaj jest sielski i bardzo się nam podoba. Pijemy, jemy. Jakieś bąki latają.
"Uspokój się!" woła Robert do bzyczącego owada. Zadławiłem się kiełbasą.







Pojedzeni? To w drogę. Co ma być, to będzie. Żegnamy gościnną Mogielicę. Jeszcze nigdy nie zdobyłem w ten sposób szczytu. Dwa razy.



Po minięciu Hali Stumorgowej wchodzimy w las. Obniżamy się dość mocno. Po co? Żeby zaraz włazić na nowo. Ot, Wyspowy. Tutaj na szczęście nie jest to aż tak spektakularnie zaznaczone, ale i tak dostaniemy wycisk! Bo nogi już powoli zaczynają boleć.
I nawet człowiek się nie kładzie w błoto tak chętnie, chociaż tyle kwiatków wokół.



Krzystonów. Taaaaaaaaaka sobie górka. Zero widoków. Tylko musimy tam wejść. A na szczyt prowadzi błotnista rynna. Karkołomne to wejście, bez kijków.. Uda się.



Z Krzystonowa na Polanę Wały. Znów tracimy masę metrów. Wizion to nawet do bazy idzie, wraca z jakąś starą czapką i okularami. Ja to już dupcę, w necie obejrzę, co tam było. Cisniemy na Jasień. W śniegu. Ale jakoś udaje mi się odzyskać siłę. Nogi słuchają. Nogi niosą.



Głowę wyłączyłem. Ona nie może myśleć o tym, że do auta jeszcze taki kawał drogi. A potem jeszcze za kółkiem trzeba swoje wysiedzieć. Nie, nie, tu nie można za wiele myśleć. Tu trzeba iść.



Dojrzałem cepliczkę. To już Jasień. Czy tam jakaś Kustrzyca, jeden ciul. Koniec męki.



Siadamy. Zadowoleni, bo jest 15.00. I mamy jeszcze pięć godzin do auta. No, może cztery. Spoko. Pijemy piwko, wygrzewamy się w słońcu. Tu chyba kiedyś miało być spotkanie forumowe pod Jasieniem. Bajerancka miejscówka!





W takich okolicznościach picie piwa jest równoznaczne z orgazmem.



Schodzimy. Naczytałem się w necie, ze szlak zawalony drzewami. Ale śmieję się, bo znalazłem fajne obejście i szybko tracimy wysokość.

"Wiesz - wycieczka by była 10 na 10, jakby krokusy były" - mówię do Visiona, po czym mija może minuta i widzę je.

"Są te kur..." wołam i ... kładę się w błocie, tarzam w trawie, Robert robi to samo, istne wariactwo.
zapowiedź już widzieliście - teraz efekty.






W końcu kwiatki trzeba zostawić i się ewakuować. Zadowoleni idziemy, bo już nic się nie może zdarzyć złego.



A jednak może. Wbijamy się w zwalone młodniki, wpadamy do rzeczki z topniejącego śniegu po kostki... I w końcu wydostajemy się do cywilizacji, gdzie wita nas Ćwilin.





Teraz zostało nam tylko przedrzeć się przez masyw Ostrej. To będzie bułka z masłem - myślimy - tak myśląc posuwamy się do przodu. Światło robi się idealne do zdjęć. Pięknie jest.
Rzut okiem za plecy, stamtąd przyszliśmy.



Gorce



Oznaczeń szlaku praktycznie nie ma. Idziemy na czuja, posiłkując się telefonem. I jakoś nam się udaje póki co. Ale jak ktoś nie ma telefonu to chyba wilki go prędzej tam zjedzą niż trafi...



Mijamy pola z ładnym widokiem w stronę Jasienia



I ostro podchodzimy na Ostrą. Błądzimy dwa razy, ale w końcu telefon prawdę Ci powie, a nie cyganka, o 18.00 jesteśmy na Ostrej, gdzie robimy popas.



Później schodzimy w stronę Mszany, gubiąc się znów kilkukrotnie, ale raz szczęśliwie się gubimy, bo zupełnie niespodziewanie wychodzimy na taką miejscówkę...







Zachód nieubłagalnie się zbliża, bo kolory gwałtownie się zmieniły. Szybka pomoc w telefonie, aplikacja kieruje nas w odpowiednią stronę.



I już jesteśmy tam, gdzie chcieliśmy być, w odpowiednim miejscu o odpowiednim czasie.



Rozkładamy się tam na pół godziny i podziwiamy.











W końcu czas iść.
Do auta.

Zadowoleni, poobijani, ale dumni.



Tuż przed autem myślałem, że w kupę prawie wejdę, ale potem się okazało, że to nie kupa tylko....



I tak nam minęła niedziela, Wiz obliczył trasę na 42 kilometry, bo doszła nam Mogielica i omijanie przeszkód oraz kilkukrotne błądzenie.

Pięknie było.
To była chyba najlepsza moja wycieczka beskidzka w życiu. Dobrze spędzone 15 godzin.


Dodam jeszcze, ze korciliśmy Sprocketa, bo na bank by podołał, a zaproszenia oficjalnie nie dawaliśmy, chyba wiecie, dlaczego... :haha
Ostatnio zmieniony przez sokół 2019-04-09, 07:49, w całości zmieniany 3 razy  
Profil Facebook
 
 
ceper 


Dołączył: 02 Sty 2014
Posty: 8598
Wysłany: 2019-04-09, 03:30   

Wyszło niecałe 40 km - https://mapy.cz/s/3qEpI - ani to wyrypa, ani spacerek. Warto było?
Szkoda, że Was nie pożarła rapitołza. :-) Cepliczka jest na Kutrzycy: https://www.google.pl/map...177!4d20.226829
Za dużo piwa, dzieki czemu trafiliście prawie na Cieńków. ;)
_________________
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
Ostatnio zmieniony przez ceper 2019-04-09, 03:33, w całości zmieniany 1 raz  
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2019-04-09, 06:27   

Pięknie!
Dobrze, że nie pojechałem, tak jak pisałem Ci wieczorem, niósł byś mnie od połowy.
Tyle, że ja bym Was na Stumorgową dobrze sprowadził.
To zdjęcie fajne:


a to myślałem, oglądając mmsa, że to Cieńków:


No i zdjęcia z zachodu fajne!.

No tera to Wos nikt nie pobija!
 
 
sprocket73


Dołączył: 14 Lip 2013
Posty: 5470
Wysłany: 2019-04-09, 07:51   

Solidna wyrypa!
Jak widać połamało drzewa wszędzie, gdzie się nie pojedzie to szlaki zawalone. Śnieg się jeszcze miejscami trzyma. Kiedyś szedłem podobną pętelkę samotnie i utkwiła mi ta wycieczka mocno w głowie. Łażenie po Wyspowym z wchodzeniem na kolejne góry jedna po drugiej zostawia ślad po beretem. Również na koniec na Ostrej pobłądziłem ;)

p.s.
Przyznam, żałowałem że się z Wami nie zabrałem. W niedzielę wstałem 6:30 i zobaczyłem że pada, więc się jeszcze kimnąłem. Potem obserwowaliśmy co się dzieje za oknem i dopiero koło południa pojechaliśmy na parę godzin do Dolinki Bolechowickiej.
_________________
SPROCKET
http://gorybezgranic.pl/n...-kim-vt1876.htm
 
 
ceper 


Dołączył: 02 Sty 2014
Posty: 8598
Wysłany: 2019-04-09, 08:11   

laynn napisał/a:
No tera to Wos nikt nie pobija!
sprocket, co byś powiedział na dokładkę Lubogoszcz i Śnieżnicę? Pokażemy tym ze Ślůnska, gdzie raki zimują? ;)
Musielibyśmy też nieco pobłądzić, bo wstyd poniżej 50km do domu wracać i ratować się ucieczką na szychtę... :o-o

Edit: zamiast celowo błądzić bez celu, to lepiej dwa razy drogę krzyżową pod Śnieżnicą przejść. :usmi
_________________
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
Ostatnio zmieniony przez ceper 2019-04-09, 08:15, w całości zmieniany 1 raz  
 
 
sprocket73


Dołączył: 14 Lip 2013
Posty: 5470
Wysłany: 2019-04-09, 08:29   

ceper napisał/a:
sprocket, co byś powiedział na dokładkę Lubogoszcz i Śnieżnicę?
OK, idź przodem ;)
_________________
SPROCKET
http://gorybezgranic.pl/n...-kim-vt1876.htm
 
 
ceper 


Dołączył: 02 Sty 2014
Posty: 8598
Wysłany: 2019-04-09, 08:40   

OK, a jak się zgubisz? Chłopcy znów nie zabrali kompasu i pobłądzili w śniegach jak na Pilsku? Wstyd mi za Was. :ops
Vision pewnie nie pojawi się na forum z tydzień. Musi się uporać z traumą. Rozumiemy, że wymiękliście... :zol
_________________
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
Ostatnio zmieniony przez ceper 2019-04-09, 08:41, w całości zmieniany 1 raz  
 
 
sprocket73


Dołączył: 14 Lip 2013
Posty: 5470
Wysłany: 2019-04-09, 08:45   

ceper napisał/a:
a jak się zgubisz?
Poradzę sobie. Mam doświadczenie. Gubię się prawie na każdej wycieczce :)
_________________
SPROCKET
http://gorybezgranic.pl/n...-kim-vt1876.htm
 
 
Wiolcia 


Dołączyła: 13 Lip 2013
Posty: 3458
Wysłany: 2019-04-09, 13:42   

Kapitalna pętla, aż zazdroszczę, szczególnie widoków pod koniec dnia i kwiatków!
 
 
Sebastian 


Wiek: 51
Dołączył: 09 Lis 2017
Posty: 5768
Skąd: Kraków
Wysłany: 2019-04-09, 16:06   

Widzę, że się zapuściłeś w moje okolice :) Beskid Wyspowy jest przepiękny, na Mogielicę baaardzo lubię chodzić, a te wszystkie pola i łąki poprzecinane polnymi drogami to jest miód. Dziwne tylko, że nie weszliście na wieżę widokową na Mogielicy, naprawdę warto. Zresztą zdjęć z wieży jest mnóstwo w internecie, nie ma się co dziwić.
Pętla zacna i piękna widokowo. Czekam tylko na jakąś większą wiosnę, by się wybrać ponownie w te tereny.
Profil Facebook
 
 
Vision
[Usunięty]

Wysłany: 2019-04-09, 16:11   

Sebastian Słota napisał/a:
Dziwne tylko, że nie weszliście na wieżę widokową na Mogielicy, naprawdę warto.


Weszliśmy na wieżę, właśnie żadnego zdjęcia ze samego szczytu przynajmniej ja nie zrobiłem, sokół też nie widziałem, żeby robił, bo mieliśmy zdjęcia z wieży. Była kolejka, ale jakoś długo się tam nie stało, może z 15 minut czekaliśmy.

Dla mnie ta wycieczka była genialna. Wszystko pięknie, szło się też w miarę lekko do samego końca. Łąki i polanki z domkami i drzewkami przepiękne, szczególnie właśnie tam niżej, zanim się do lasu wejdzie. I szlak praktycznie od samego początku do samego końca mega widokowy. :) Podobało mi się też te miejsca na ognisko, jest ich tam mnóstwo na całym szlaku, następnym razem trzeba by przetestować. :)
 
 
Sebastian 


Wiek: 51
Dołączył: 09 Lis 2017
Posty: 5768
Skąd: Kraków
Wysłany: 2019-04-09, 16:12   

No to dobrze. A szlak faktycznie genialny.
Profil Facebook
 
 
sokół


Dołączył: 06 Lip 2013
Posty: 12247
Skąd: Bytom

Wysłany: 2019-04-09, 20:20   

laynn napisał/a:
ja bym Was na Stumorgową dobrze sprowadził


No, tego nie wiem, możliwe całkiem, że byłbyś już z tyłu, bo myśmy naprawdę na podejściach przechodzili samych siebie. I to zupełnie niechcący. Na Mogielicę wlecieliśmy z czasem poniżej dwóch godzin, a jeszcze leżeliśmy na trawie i fociliśmy kwiatki.

sprocket73 napisał/a:
Przyznam, żałowałem że się z Wami nie zabrałem.


I bardzo dobrze, następnym razem się prędzej zdecydujesz.

Sebastian Słota napisał/a:
Dziwne tylko, że nie weszliście na wieżę widokową na Mogielicy


Wleźliśmy, chociaż ja, jak zresztą napisałem, jakoś mało pewnie się czułem na tych schodkach, kręciło mi się we łbie.

Vision napisał/a:
Dla mnie ta wycieczka była genialna


Dla mnie też. Jedyny minus, że trzeba było wracać autem.

sprocket73 napisał/a:
Łażenie po Wyspowym z wchodzeniem na kolejne góry jedna po drugiej zostawia ślad po beretem


Ja tam mam już dawno zryty, sam dowód na to, że tam pojechaliśmy z takimi planami... A niektórzy tylko mapę otworzą z wyspowym i już mają zryty beret. Popatrz sam:

ceper napisał/a:
Musielibyśmy też nieco pobłądzić, bo wstyd poniżej 50km do domu wracać i ratować się ucieczką na szychtę.


Nawet jakbyś na kolanach te wszystkie szczyty przeszedł to na dekiel i tak by nie pomogło. Szkoda tylko, że na żywo byś spuchł już na pierwszej górce i pewnie byś się stoczył gdzieś w otchłań.
Profil Facebook
 
 
laynn
[Usunięty]

Wysłany: 2019-04-09, 20:48   

sokół napisał/a:
chociaż ja, jak zresztą napisałem, jakoś mało pewnie się czułem na tych schodkach, kręciło mi się we łbie.

Ja wchodząc, jeszcze po oblodzonych szczeblach miałem takiego pietra, że ja pier...lę. Ona na mnie bardzo złe wrażenie zrobiła.

sokół napisał/a:
No, tego nie wiem, możliwe całkiem, że byłbyś już z tyłu

Zapamiętam :-o
 
 
ceper 


Dołączył: 02 Sty 2014
Posty: 8598
Wysłany: 2019-04-09, 21:01   

Na kolanach łazić (obadałem 2 drogi krzyżowe po drodze) to doskonały pomysł na ekstremalną drogę krzyżową. :v
Dlaczego sprocket został w domu? Proste, bo by musiał ryzykować, że Ty lub Vision moglibyście zrobić lepsze foty przy tych samych warunkach. I trauma. Tak źle, tak niedobrze. Tak sobie myślę. :usmi
Zgubiliście się tam, gdzie pasą się dwie krówki na łące? Przed Ostrą, gdyby swędziały mnie nogi, to nadłożyłbym 500m do sanktuarium do Pawlaków. W intencji forumowiczów. ;)

Niesamowita trasa - trza ją powtórzyć i zemścić się na młodniku, błocie i śniegu. Nim nadejdzie lato. Ktoś chętny na błądzenie? :-/
_________________
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. /Mt 13,12/
Enjoy your life-never look back. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Copyright © 2013 by Góry bez granic | All rights reserved | Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group - mangi